29 ELIZABETH

ELIZABETH EEN LIEFDE

Originele script voor

9 afleveringen van een dramatische

Tv-serie

Geschreven door

Jules De Cort

FADE-IN

INT.                 GELAGZAAL STATIE           DAG

VICTOR, CONSTANTE en ERNEST zitten aan hun tafel achter hun glas bier en voeren een gesprek. JOHAN PIRRA, een man, tien of meer jaar ouder dan zij, komt binnen, loopt naar de toog en kijkt om zich heen. Ziet Victor en doet hem teken. Victor loopt op hem toe en ze schudden elkaar de hand.

JOHAN

Vik, heb je een kopie gemaakt van de

brief die ik je gegeven heb en heb je mijn

verhaal helemaal kunnen afmaken Wanneer

denk je het uit te geven. (neemt enveloppe

van Victor in ontvangst)

VICTOR

Het verhaal is helemaal af. Voor het slot

heb ik je brief gebruikt. Ik ga het uitgeven

samen met mijn andere verhalen of kronieken

zoals je ze ook noemen kunt, van zodra ik een

uitgever gevonden heb.

JOHAN

Ik moet nu weg naar mijn werk. Ze kunnen

mij daar niet missen.

VICTOR

Als je dood gaat zullen ze je wel

moeten missen.

JOHAN

Dan ben ik ook van al mijn ellende en

verdriet verlost. Tot ziens kerel. (loopt

naar buiten)

VICTOR

(gaat weer aan tafel zitten)

CONSTANT

Was dat Johan van de biersteker niet.

Wat wist hij te vertellen.

VICTOR

Niets, ik heb hem de brief teruggegeven

die het sluitstuk is van het verhaal dat

ik over hem geschreven heb, zijn tragisch

levensverhaal.

ERNEST

Vertel het ons Vik, daar ben je goed in.

VICTOR

Ik heb een paar kopieën meegebracht van

mijn opstel, lees het en geef jullie

oordeel. (haalt een bundel dubbel gevouwen

vellen formaat A4 uit zijn binnenzak en

geeft Ernest en Constant elk een bundel)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                OUDE RIJTUIGMAKERIJ        DAG

COMMENTAARSTEM

(O.S.) Johan de zoon van biersteker

Dirk Pirra is een flinke jongen van

veertien met stevige dijen en kuiten.

Soms, zoals nu, verschuilt Johan zich

in de kuiperij, een onderdeel van de

brouwerij Lauwers te Hellebeek,

achter hoog gestapelde biertonnen en

kratten, door smalle doorgangen

gescheiden. Voor Johan is het een

bos vol bomen en rotsformaties

dat hem de eenzaamheid biedt die hij

zoekt. Johan geniet in zijn eentje

van de grote rust in het ingebeelde

woud, de reuk van verschaald bier is

de geur van wild groeiende of stervende

tropische planten en velerlei gedachten

vervullen hem. Als hij groot is wordt

hij ontdekkingsreiziger. In het diepst

van de Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse

wildernissen op zoek gaan naar oude

beschavingen en primitieve

inboorlingen die naakt lopen en

zich alleen met peniskokers en

schaamlapjes kleden. Door zijn

ontdekkingen en de indringende

boeken die hij over de tropen en

exotische volkeren gaat schrijven

zullen de mensen respect voor hem

krijgen, en zeker de heren en

dames van brouwerij Lauwers.

Maar alsnog hoort Johan niet bij

het hof van brouwer Mathieu Lauwers

en de andere leden van de geldadel

van Hellebeek, rijke bourgeois die

zich voornaam voordoen en Frans

praten onder elkaar.

Palend aan de kuiperij staan de oude rijtuigmakerij en een nieuw woonhuis dat de biersteker betrekt met zijn vrouw Monica en hun zoon Johan. In de oude rijtuigmakerij van de brouwerij Lauwers eveneens eigendom van de brouwerij, staan nog een bierwagen, een platte wagen op vier wielen die vroeger heeft gediend om biertonnen te vervoeren, een janplezier die nog weinig wordt gebruikt, een victoria die de heren van het kasteel soms laten uitrukken en een lange platte wagen op twee wielen door biersteker Dirk Pirra gebezigd om zijn bier uit te voeren naar particuliere klanten en café’s te Hellebeek en de naburige dorpen. Een hoek van de rijtuigmakerij is met een muurtje afgesloten van de rest en dient als paardenstal. Daar staat het trekpaard van Dirk dat hij soms nog gebruikt voor zijn bierronde, maar hij heeft al overgeschakeld op motorkracht en besloten geen nieuwe dieren te kopen als dat van nu te oud en versleten is om te werken. Een bende jongeren van de brouwerij komt met hun sportauto's op het plein voor de rijtuigmakerij of bierstekerij gereden en maken veel drukte. De vader van Johan komt hem vinden.

JOHAN

(opgeschrikt tussen de tonnen en kratten)

DIRK PIRRA

(komt de bierstekerij in) Johan, de jongelui

willen met de victoria een tocht maken.

Ze willen het paard zelf inspannen maar

van het dier blijven ze af. En ze willen

het gespan zelf mennen maar jij rijdt mee,

ik wil geen ongelukken, van paarden kennen

ze niets. Ze willen naar het Broeck aan de

overkant van de Deel, voor een wandeling

in het grote bos.

JOHAN

Ik weet wat dat betekent. In het grote bos

gaan ze vogelnesten roven en met de eieren

leggen ze zogezegd een verzameling aan die

ze na een jaar niet meer bekijken. Ze

hebben toch hun sporttuigen om daar naartoe

te rijden. Ze hangen liever de grote jan uit.

DIRK

Doe het maar, we hangen nog te veel af van

de brouwerij voor mijn bierhandel. En de

gebouwen zijn nog van de brouwerij. Je mag

blij zijn om het vertrouwen dat ze in jou

stellen.

JOHAN

Nesten wijzen aan vogelrovers staat mij

niet aan. Dan voel ik mij medeplichtig.

De vogels zijn mijn vrienden. (helpt zijn

vader het paard in de victoria te spannen.

dan loopt hij met het paard en het gespan

naar buiten)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               KOER VAN DE BIERSTEKERIJ        DAG

LOUIS LAUWERS, zoon van de brouwer, CLAUDE KERESELAERS, zoon van een senator en ELIZABETH LAUWERS, tienjarig zusje van Louis staan te wachten.

LOUIS

Eindelijk, het heeft wat in.

CLAUDE

Goed werk mag lang duren.

JOHAN

Mijn vader zou mij niet laten

vertrekken als het paard maar half

ingespannen is. Hij wil geen

ongelukken op zijn geweten.

LOUIS

Wat kan er gebeuren met een rijtuig

dat hooguit vijftien per uur haalt.

JOHAN

Een victoria is geen postkoets uit het

wilde westen. Tegen vijftien vliegt hij

van de  weg af maar dan moet je eerst

het dier afbeulen.

CLAUDE

Een paard kan tegen een stootje.

JOHAN

Als ze een poot breken moet je zelfs het

beste paard afmaken, dan blijft er

alleen biefstuk over.

LOUIS

Paardenvlees? Wie eet er paardenvlees?

Bah.

JOHAN

Paardenvlees is best lekker. Vooral van

een paard dat hard gewerkt heeft.

ELIZABETH

(Elizabeth draagt een zomerjurkje en lichte

schoenen) Paarden bijten die. Mag ik ze

strelen.

JOHAN

Jazeker. (tilt Elizabeth op en laat haar de

hals van het paard strelen. zet het meisje

weer op de grond) Stap maar in, mannen.

LOUIS

Mannen? Wij zijn heren, bierstekertje.

JOHAN

Waar zou u staan als wij uw bier niet

aan de man brachten. (tot Elizabeth)

Gaat u met die schoenen in het bos

wandelen. Ik zal u helpen instappen.

CLAUDE

Er is je niet gevraagd opmerkingen te

maken en je blijft met je handen van

Elizabeth af. (tilt Elizabeth in het

rijtuig)

JOHAN

(maakt aanstalten om op de bok te klauteren)

LOUIS

Je had de bok er af moeten nemen. Dat is

zo gebeurd.

JOHAN

Wie gaat dan mennen. U. Vader wil niet

dat iemand anders de teugels in handen

neemt en vooral, ik ga niet naast de

victoria lopen als een livreiknecht.

De aanstellerij moet niet te ver gaan.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                VICTORIA ONDERWEG          DAG  

De victoria met Johan op de bok rijdt voorbij het kasteel waar  de brouwer en zijn gezin wonen.

ELIZABETH

(wijst) Daar is ons kasteel. Mama

staat boven aan de trap en wuift

naar ons.

De inzittenden van de koets wuiven terug. De koets rijdt het dorp in voorbij de gebouwen van de brouwerij.

JOHAN

Die brouwerij mag u later in handen

nemen. Ik hoor dat er nieuwe biersoorten

op de markt komen, het wordt tijd dat de

brouwerij Lauwers daar op ingaat.

LOUIS

Daar heb jij je niet mee te moeien.

Wij hebben nog altijd het beste bier

van het land.

CLAUDE

En het beste water.

JOHAN

Water is nog geen bier.

LOUIS

Van het beste water maakt men het beste

bier.

FADE-OUT

FADE-IN

De victoria stopt bij het Broeck, een groot verwilderd bos.

JOHAN

(springt van de bok en gaat zijn passagiers

helpen. Claude is al uitgestapt en helpt

Elizabeth.)

LOUIS

Claude, dit bos en de landerijen in de

verre omtrek zijn van mijn vader. Velden

en weiden zijn bewerkt door pachters en

kleine boeren. Mijn vader verdient veel

geld met zijn brouwerij en haalt daar de

middelen vandaan om zijn grondbezit in

stand te houden. Het halve dorp is in

onze handen en in de winter, dat weet

je al wel, houden wij grote jachtpartijen

met genodigden uit de grote stad.

CLAUDE

Volgende herfst zijn wij oud genoeg

om mee op jacht te gaan.

LOUIS

Jij blijft bij de koets tot we terug

zijn. Je moet ons geen nesten wijzen,

die vinden we zelf wel.

JOHAN

Ik zou dat toch niet gedaan hebben en

haal maar veel fazantennesten uit dan

moet je in de winter niet meer op fazant

jagen.

De twee jongens lopen het bos in maar Elizabeth weigert mee te lopen.

LOUIS

Jij blijft niet alleen achter bij iemand

van het gewone volk.

CLAUDE

Toe Elizabeth ga mee. Het is droog en we

blijven op de bospaden.

LOUIS

Ik verlaat de bospaden, blijf jij dan bij

Elizabeth. Hoe vinden we anders de nesten

van lijsters, regenroepers, eksters en

houtduiven.

JOHAN

Eksters en houtduiven wonen in de hoogste

boomtoppen, daar durft u niet inklimmen.

CLAUDE

Jij soms wel.

JOHAN

Ja, maar ik doe het niet.

LOUIS

Als ik nu zeg dat je moet.

JOHAN

U hebt aan mij niets te zeggen.

CLAUDE

Gaan we nu, we zijn die gast geen

uitleg verschuldigd.

Het drietal loopt het bospad op. Elizabeth kijkt nog even om naar Johan.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                BOSRAND            DAG

Louis, Claude en Elizabeth komen uit het bos. Louis draagt een lijsternest met vijf eitjes in en toont zijn buit aan Johan.

LOUIS

Kijk, we hebben jou niet nodig om nesten

te vinden.

JOHAN

Roven. Wat doe je met die eitjes. Binnen

zes weken zouden het vijf lijsters

geweest zijn.

CLAUDE

Is dat geen merelnest.

JOHAN

Een lijsternest, wat zou het anders zijn,

met die slijkbekleding aan de binnenkant.

en de kleur van de schelp. Stap maar op,

ik breng jullie terug naar huis.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              RIJTUIGMAKERIJ            DAG

JOHAN

(zit in de opslagplaats tussen de hoog

gestapelde biertonnen en kratten, die

allerlei schuilplaatsen bieden. zit na te

denken. hoort iemand lopen en plots staat

Elizabeth voor hem) Elizabeth, ben jij

niet bang. Ik heb even geleden de

menseneter gezien, hier in het

duistere woud.

ELIZABETH

Mij maak je niets wijs. Je wilt indruk

maken. (gaat naast hem zitten, neemt zijn

hand en houdt die tussen haar benen. haar

lange rok houdt ze over haar knieën gesloten)

JOHAN

(is er van aangedaan, neemt haar hand weg

en staat op. samen lopen ze uit de

opslagplaats en lopen naar het kasteel van

de brouwer) Ik ga later vertrekken naar

verre landen en terugkomen met een

mooie prinses die verliefd op mij is.

ELIZABETH

Die prinses zal nooit zo verliefd zijn

op jou als ik.

JOHAN

Je maakt me blij maar we zijn nog zo

jong.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                 OPRIT KASTEEL           DAG

Johan staat met Elizabeth aan de oprit.

JOHAN

Nog en jaar en dan hebben Louis en ik

onze middelbare studies achter de rug.

Louis zal dan een directiepostje

krijgen in de brouwerij en ik ga verder

studeren. Eerst scheikunde in Leuven en

dan brouwerijstudies in Schotland. Dan

zul je mij lange tijd niet meer zien.

Jij zult daar tegen een hemelse

schoonheid geworden zijn, zien of je

dan nog altijd op mij verliefd zult

zijn.

ELIZABETH

Nog altijd meer als de prinses die jij

gaat meebrengen.

JOHAN

Ik heb dat zo maar gezegd.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                 GELAGZAAL STATIE           DAG

VIKTOR

De jaren gingen voorbij. Elizabeth als

kind van een rijke familie werd naar

het pensionaat in Zwitserland gestuurd.

Johan stak na schooltijd en tijdens de

vakanties zijn vader een hand toe. Die

spaarde en spaarde om Johan zijn hogere

studies te kunnen betalen. Elk weekend

was hij thuis en dan wandelde hij tot

nabij het kasteel in de hoop Elizabeth

te zien. Soms zag hij haar van ver, ze

was met de jaren een jonge vrouw

geworden, mooier dan ooit.

CONSTANT

Het water was veel te diep voor Johan.

VIKTOR

Daar leek het op.

CONSTANT

Speelde het standenverschil.

VIKTOR

In het begin zeker wel. Die van de

brouwerij en het kasteel, dat was de

geldadel. Maar achteraf moesten ze

wel inbinden, niet alleen omdat Johan

een ingenieursdiploma had gehaald,

hij was niet langer meer de zoon

van een biersteker, die van de

brouwerij afhing, er gebeurde nog

van alles.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               BIERSTEKERIJ          DAG

JOHAN

(staat aan de aftapinstallatie flessen

te vullen)

Jongelui te paard komen het erf opgereden. Het zijn Louis, Claude, de groot geworden Elizabeth, nog wat jonge mannen en vrouwen en een veel jonger meisje. De jonge mannen stijgen af en leiden hun paard de bierstekerij vroeger rijtuigmakerij in naar de victoria.

JOHAN

Wat zijn jullie van zins.

LOUIS

De biersteker heeft geen paarden meer.

Wij gaan ons paard in de victoria

spannen en een ritje maken, als in de

goede oude tijd.

JOHAN

Die dieren zijn daar niet voor gedrild.

Dat kan ik niet toelaten.

CLAUDE 

Ik weet hoe ik met paarden moet omgaan.

Ik ben in een ruitersclub. Heeft die

man het hier voor het zeggen, Louis.

dat is hier toch van de brouwerij.

JOHAN

Wij huren dit pand. wij zijn hier de

baas.

LOUIS

De rijtuigen blijven onze eigendom.

DIRK PIRRA

(komt binnen) Wat is hier aan de hand.

JOHAN

Die heren willen hun rijpaarden in de

victoria spannen om een tocht te maken.

 DIRK PIRRA

Dat mag u die dieren niet aandoen.

LOUIS

Daar beslissen wij wel over.

DIRK

Mag ik u verzoeken om de paarden buiten

mijn bierstekerij te houden. Paarden

kunnen veel vuil maken.

LOUIS

Weet u wel wie ik ben. Ik zal je weten

te vinden. En Claude. Dat is de zoon van

een senator, en die senator is een grote

aandelenhouder in de chemische industrie.

Hij heeft hogere bestuurswetenschappen

gedaan en is commercieel directeur van de

brouwerij. Of hij iets waard is weet ik

niet.

JOHAN

En ik ben chemicus, licentiaat organische

scheikunde, specialiteit brouwen en

mouten. U kunt mij nog nodig hebben.

ELIZABETH

Laat het zijn, broer. Johan en Dirk hebben

gelijk. Ik rijd verder. (wendt haar paard)

Louis doet zijn paard steigeren. De pony bereden door het jonge meisje verschrikt en steigert. Johan is er meteen bij en vangt

het meisje op voordat ze op de grond kan vallen. Elizabeth ziet het gebeuren en kijkt Johan in de ogen.

JOHAN

(tot het kleine meisje) Hoe is je naam?

MEISJE

Regina Meier.

JOHAN

Waar woon jij.

REGINA

In de stad.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                 RAND VAN HET PARK         DAG

JOHAN

(maakt een wandeling in het kleine bos dat

deel uitmaakt van het park bij het kasteel.

kijkt om zich heen) (V.O.) Dit bos is erg

klein geworden. Door mijn studies in

Schotland ben ik hier lang niet meer

geweest. Grote stukken zijn verkaveld

in afwachting van de bouw van villa’s.

Het grote nest van de bosmieren is

verdwenen. (ziet het kasteel) De verf

bladdert op enkele plaatsen af van de

dakgoten en de klimop vertoont bruine

plekken. Tekens van verval. (ziet

Elizabeth die tegen een boom staat te

huilen)

ELIZABETH

Het is lang geleden dat ik je nog heb

gezien. Mag ik je vragen de jongens

die zich hebben misdragen te

verontschuldigen bij je vader. (drukt

zich tegen hem aan)

JOHAN

(weet niet hoe hij zich moet houden)

Ik ga voor lange tijd weg uit Hellebeek.

Op stage in Duitsland om alles te leren

over modern bierbrouwen en het op de

markt brengen van het nieuwe bier.

ELIZABETH

Tegen dat je terugbent zal ik geen

jong meisje meer zijn.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              STUDIEKAMER              AVOND

JOHAN

(zit aan een tafel in het laboratorium

van een brouwerij. leest een artikel in

een tijdschrift. titel van het artikel:

Bovengist en ondergist. hoofdgisting in open

kuipen, nagisting in gesloten vaten of tanks

in een legerkelder) (V.O.) Waarom, waarom

wil Lauwers niet overschakelen op

ondergist. De mensen willen zijn zurig

bier niet meer. (legt tijdschrift opzij en

neemt een ander tijdschrift) (V.O.) Dit

had ik willen schrijven maar dat kan

ik niet. Zij zal alleen mijn stukje

over het brouwen te lezen krijgen  

en begrijpen dat ik hun brouwerij op

het oog heb. Ik schrijf alleen over

chemische ontdekkingen, nooit over de

liefde. De liefde, wat is dat eigenlijk?

Een wind die de rozenstruiken streelt.

Neen, het is een vlam die door onze

aderen stroomt, een helse muziek die

zelfs het hart van de grijsaards doet

dansen. Het is de margriet die open gaat

als de nacht nabij is en het is de

anemoon die bij het minste zuchtje

weer dicht gaat en sterft zodra ze

wordt aangeraakt.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.            STILLE STRAAT IN EEN STAD           DAG

JOHAN

(loopt in de straat en ontmoet Elizabeth)

ELIZABETH

(komt op hem toe) Dat is lang geleden.

Ik ben blij je te zien.

JOHAN

Ik ook. Je moet mijn hartslag eens

voelen. (loopt met haar mee)

Ze stappen samen op. Onderweg moeten ze even uitwijken voor een piano op de stoep die verhuizers verslepen en Elizabeth grijpt Johan om zijn hals en drukt haar malse dij tegen die van Johan.

JOHAN

Wat doe je nu.

Ze gaan op een bank zitten.

ELIZABETH

We zien je bijna niet meer in het dorp.

JOHAN

Ik heb een vaste baan bij de Grote

Brouwerij, lange uren en ik heb een

kamer in de stad. O, jij draagt een

verlovingsring. Jij hebt mij niets

laten weten, ik ben je buur. Ik ben

altijd zo verliefd op jou geweest

maar ik heb bij jou nooit een kans

gehad.

ELIZABETH

(haalt een knipsel uit een tijdschrift uit

haar handtas, het stuk dat hij geschreven

heeft. ze toont het en stopt het weer weg)

JOHAN

Ik ben blij dat je om mij bent begaan,

met je wonderlijke, donkerblauwe ogen.

Houd je van mij, een klein beetje? Dan

wil ik voor jou heel groot worden, ik

ben tot alles in staat, schrijver of

brouwer. Ik wil terugkeren uit de stad,

naar mijn huis om jou te kunnen zien

in het park.

ELIZABETH

Ga jij trouwen met Regina Meier, het

meisje dat jij behoed hebt voor een val

van haar paard. Zij woont nog altijd

hier in de stad. Ik weet dat jij

dikwijls bij haar op bezoek gaat.

JOHAN

Soms, niet dikwijls. Trouwen met haar?

Ze is nog zo jong, zestien jaar. Ik ken

haar nauwelijks. Vader heeft een

zakenkantoor, hij doet goede zaken. Hij

werkt ook voor de brouwerij.

Ze lopen samen naar het huis van de senator en van Claude. Ze belt aan en trekt hem mee in het portaal.

JOHAN

Ik ga niet mee binnen.

ELIZABETH

Jou wil ik hebben, jou heb ik lief. (ze

loopt de drie vier trappen weer af, legt haar

arm om zijn hals en kust hem. de deur gaat

open, ze maakt zich los en ze loopt haastig de

trap op)

FADE-OUT

FADE-IN

De dag klaart.

JOHAN

(staat aan het venster. ziet er uit als iemand

die heel gelukkig is)

Een klop op de deur, een man komt binnen met een dienbord met

een kopje en een kannetje koffie.

MAN

Ik breng een kannetje koffie. Heb jij

vannacht wel geslapen, ik heb je

regelmatig luid horen zingen.

JOHAN

Een ode aan de vreugde, Je zou eens

moeten weten hoe gelukkig ik ben. Wat

ik gisteren beleefd heb moest ik

uitzingen maar eigenlijk kan ik niet

zingen. De fee van het geluk lag naakt

aan mijn voeten. Ik heb de hele nacht

geschreven Ik heb een hymne aan de

vreugde willen schrijven, een ode aan

het leven, maar het is bij een

wetenschappelijke verhandeling over

het brouwen gebleven. Smaak, kleur,

alcoholgehalte, naam, vernieuwing,

marketing. Het brouwproces in stappen

uitgelegd om aan te geven waar een en

ander kan aangepast en verbeterd worden,

de vorm van glazen en inhoud, waarom

een bottelarij noodzakelijk is. Waarom

bier van lage gisting dat van hoge

gisting gaat vervangen. Ik bespreek

niet alleen het brouwproces, de

marketing is van even groot belang.

Het stuk is klaar voor het tijdschrift

voor brouwers en mouters. Dit is ook

een liefdesverklaring.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                 HUIS VAN DE SENATOR        AVOND

JOHAN

(belt aan bij de senator. dienstbode doet de

deur open) Is Elizabeth niet hier.

DIENSTBODE

Ze is de stad in, met meneer Claude.

JOHAN

Ik kom uit dezelfde streek en wilde haar

groeten.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               INGANG SCHOUWBURG           AVOND 

JOHAN

(komt aan de ingang van de schouwburg, ziet

Elizabeth)

ELIZABETH

(is niet alleen, ze is in het gezelschap van

Claude. geeft Johan een teken)

JOHAN

(bloost, haast zich naar binnen en koopt

een kaartje)

ELIZABETH

(zit in een loge naast Claude)

JOHAN

(in een rij op het parterre. ziet Elizabeth

zitten, ze geeft geen teken) (V.O.) Als alle

rijken heeft de senator natuurlijk een

loge.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.         BIJ HUIS VAN DE SENATOR            AVOND

JOHAN

(wacht na de voorstelling op Elizabeth. Hij

ziet ze naar binnen gaan. plots komt ze buiten

en komt op hem toe) Ik heb je voorbij het

huis zien lopen. Ik houd van je maar

veel zaken houden ons uit elkaar. Ik

kan niet langer blijven, van boven

kunnen ze mij zien. Ik heb  veel

nagedacht maar het blijft onmogelijk.

Vader zou weigeren jou mijn hand te

geven. Waar moeten we naartoe.

JOHAN

Ik ga weg voor lange tijd. Ik heb een

aanbieding gekregen om meesterbrouwer

te worden. Dan kan ik later wat doen

voor de brouwerij van je vader.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.          WOONKAMER BIERSTEKER DIRK PIRRA        AVOND

Er wordt aangeklopt.

DIRK PIRRA

(doet open, Elizabeth staat voor hem)

ELIZABETH

Ik kom je alleen maar zeggen dat mijn

verloofde Claude, commercieel directeur

van de brouwerij, op de snip komt

jagen. Niet schrikken als je de

knallen hoort.

DIRK

Is er iets aan de hand, dat komt u

anders toch niet melden.

ELIZABETH

Ach neen. Ik wilde gelijk eens horen of

er nieuws is van Johan.

DIRK

We hebben een brief gekregen dat Johan

binnen een maand thuiskomt.

ELIZABETH

(toont felle ontroering maar dan gebaart ze

dat het haar niet veel kan schelen)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.              BIERSTEKERIJ          DAG

Een taxi stopt en Johan stapt uit. De chauffeur neemt het reisgoed van Johan uit de koffer.

JOHAN

(neemt reisgoed op en loopt binnen) Hé,

ik ben thuis, voor goed.

MOEDER PIRRA

(omarmt Johan) Was je nog langer weggebleven

dan had ik je niet meer gekend.

JOHAN

Maar niet vergeten. Ik toch niet. Nu

wil ik de omgeving nog eens verkennen.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.             IN DE NATUUR            DAG

JOHAN    

(vertrekt van bij de bierstekerij voor een

wandeling in de natuur. gaat zitten op een

boomstam en begint te neuriën. naderende

stappen)

ELIZABETH

(komt te voorschijn, wisselt lange blik met

Johan) Ik ben bij jou thuis geweest. Je

moeder heeft me gezegd dat je op wandel

was in het bos. Ik kom je uitnodigen

voor het feest dat we op het kasteel

gaan geven. Ik heb een verrassing voor

jou.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                 KASTEEL               DAG

JOHAN

(een bediende maakt de deur open voor Johan)

ELIZABETH

(Elizabeth daagt op met een jong meisje aan

haar hand) Dit is Regina Meier. Dit is

mijn verrassing. Jullie kennen elkaar.

Regina is jong, blond, opgewekt en praat met Johan.

REGINA

Jij hebt lang in het buitenland gezeten.

JOHAN

Ja, om mijn opleiding af te maken. Nu

heb ik alle bekwaamheden om het beste

bier te brouwen dat er is.

REGINA

Wil je voor brouwerij Lauwers werken,

voor Elizabeth.

JOHAN

Ik wil ze wel uit de nood helpen.

Als ze bezig blijven zoals nu gaan

ze onderuit.

REGINA

Dat zullen ze graag horen.

REGINA

(ziet Elizabeth komen en gaat weg)

ELIZABETH

(komt binnen aan de arm van haar verloofde,

Claude. Claude gaat weg)

JOHAN

Regina, dat was dus de verrassing.

ELIZABETH

Ja, ik heb mijn best gedaan. Ik heb

wel gezien dat het je aanstaat.

JOHAN

Ja, het deed mij genoegen Regina weer

te zien. Claude is een goede keuze,

een knappe man.

ELIZABETH

Knap en welopgevoed, dat telt mee, en

hij heeft een aandeel in de brouwerij.

JOHAN

Ja, en met hun fortuin kunnen ze vers

geld inbrengen. Riep je vader mij maar

te hulp, ik heb een kapitaal aan kennis.

ELIZABETH

(gaat weg, zegt niets)

De deuren van de eetzaal gaan open. Johan krijgt een plaats naast iemand die hij kent, het is ROBERT DE LEUZE, de chemicus van brouwerij Lauwers.

JOHAN

Hoe maakt u het, meneer De Leuze.

DE LEUZE

Kent u mij en ken ik u?

JOHAN

U bent de chemicus van de brouwerij

en ik ben Johan Pirra, de zoon van

de biersteker. Ik heb nu mijn opleiding

tot brouwmeester afgewerkt, in

Duitsland.

DE LEUZE

Dan moet ik u niet proberen wijs te

maken dat wij niet meer het beste bier

hebben van het land zoals het vroeger

was, tenminste het best gewaardeerde

bier.

JOHAN

Met mijn kennis kan ik daar iets aan

veranderen.

DE LEUZE

Stel dat ze je in dienst nemen dan zul

je nog veel strijd hebben, hun bier is

en blijft in hun overtuiging het beste.

Ze hebben nog hun eigen cafés met enig

debiet, maar dat volstaat niet om te

overleven. De bierdrinkers krijg je

daar niet meer over de drempel als de

waard geen ander bier van onder de toog

te koop heeft. De consument is een lange

stoet, de mensen vooraan sterven uit en

achteraan komen er nieuwe bij met andere

smaken.

JOHAN

Zou jij mij iets in de weg leggen als ik

bij jou in het lab zou komen.

DE LEUZE

Waarom zou ik daar tegen zijn, het is

mijn bedrijf niet en niet mijn taak

iemand tegen te werken. Het is de taak

van de verkoopsdirecteur, de verloofde

van Elizabeth, om zich aan de nieuwe

tijd aan te passen. Ik ben dicht bij

mijn pensioen, ze hebben jonge krachten

nodig die weten wat er omgaat in de

wereld van het bier. Ik zou in elk

geval wel open staan voor iets nieuws.

Iemand van het gezelschap vraagt met luide stem om stilte en

geeft het woord aan de vader van Elizabeth, Mathieu Lauwers.

MATHIEU

Het ogenblik is gekomen niet om de

verloving van mijn dochter Elizabeth

met jongeheer Claude mee te delen, dat

is al langer geen nieuws meer, maar om

hun aanstaande huwelijk aan te kondigen,

alleen de datum moet nog worden

vastgelegd. Het eten wordt nu opgediend.

FADE-OUT

FADE IN

Het eetmaal is voorbij. De genodigden staan op en vormen groepjes

om na te praten.

JOHAN

(loopt naar de wintertuin. hij luistert naar

een gesprek tussen twee mannen)

MAN

Het kasteel is slecht onderhouden en

Mathieu krijgt het zelfs moeilijk om

de verzekeringspolis te betalen, ik

kan er over meepraten. Op het kasteel

hebben ze nooit aan sparen gedacht, het

kon niet op. Men vertelt zelfs dat de

diepe  onuitputtelijke juwelenkist van

mevrouw langzaam leeg begint te raken.

Nu willen ze hun geldproblemen oplossen

met het fortuin van de aanstaande

schoonzoon die onschatbaar rijk zou

zijn.

JOHAN

(gaat in een hoek zitten, achter een heester)

ELIZABETH

(wandelt voorbij met haar verloofde.)

CLAUDE

Wat had dat te betekenen, Elizabeth. Je

hebt je ogen geen ogenblik van Johan

afgehouden tijdens het hele diner. Wat

komt die hier trouwens doen, de zoon

van een biersteker.

ELIZABETH

Bierstekers houden ons in leven.

CLAUDE

Dat Johan maar oplet. Wij kunnen de

brouwerij redden, Johan heeft geen

nagel om zijn achterste te krabben.

Ik ben commercieel directeur en we

staan op het punt hoofdaandeelhouder

te worden. Je geleerde brouwer komt

er niet in.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  TUIN                DAG

JOHAN

(staat op en loopt buiten naar het prieel

toe)

REGINA

(komt bij Johan) De koffie is opgediend in

de wintertuin.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               WINTERTUIN           DAG

Elizabeth en Claude zijn ook in de wintertuin en nog andere

gasten.

REGINA

(is uitgelaten, houdt niet op met praten) Later

wil ik ook een huis met een grote tuin,

maar het huis moet niet zo groot zijn

als dit hier.

JOHAN

Hoe ga je dan ook zoveel gasten ontvangen.

REGINA

Ik ga niet veel gasten ontvangen. Aan een

gezin met kinderen heb ik genoeg.

JOHAN

Dan moet je een man vinden die daar

tevreden mee is. Als die er zijn.

REGINA

Ik geloof dat ik er eentje ken, maar nog

niet heb. Waar heb je de hele tijd

gezeten.

JOHAN

In de tuin.

REGINA

Daar heb ik je niet gevonden.

Een paar heren komen binnen en lopen op Claude toe.

CLAUDE

(luid) Elizabeth, we gaan op eksters,

kraaien en houtduiven schieten. Die

zijn er toch veel te veel.

JOHAN

(gaat tot bij Claude en tikt op zijn

schouders) In de natuur zijn er geen

dieren te veel. De natuur staat

altijd in voor het evenwicht. Waarom

ga niet doel schieten.

CLAUDE

Omdat jij daar geen zaken mee hebt en

ga nu maar opzij of ik geef je een

dreun.

JOHAN

Jij? Ik plooi je in vier en steek je

in mijn aktetas.

Elizabeth, Claude en de heren gaan weg.

REGINA

Claude is een brutale vlegel. Hij zou

je geslagen hebben.

JOHAN

Dat was hem niet geraden.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              BIERSTEKERIJ          DAG

REGINA

(komt alleen binnen. opgewekt.

JOHAN

(luid) Hier binnen is te veel lawaai

om te praten. Ik loop met je mee naar

het kasteel.

Regina en Johan lopen samen naar het kasteel.

JOAHN

Zou je ja zeggen als ik jou binnen

een of twee jaar zou vragen met mij

te trouwen.

REGINA

Ja, dat zou mogelijk zijn.

Komen aan het kasteel. Elizabeth loopt hen tegemoet.

ELIZABETH

Claude heeft een ongeluk gehad. Hij is

weer op jacht gegaan en een van zijn

vrienden heeft Claude in het hoofd

geschoten. Vreselijk, Claude is dood.

Hij was je honderdduizend keer waard.

(barst in tranen uit en loopt weg)  

Regina loopt het kasteel in, Johan gaat weg.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                    BIJ BIERSTEKER          AVOND

Er wordt aangeklopt. Johan doet open en staat voor Elizabeth.

ELIZABETH

(wenkt hem om buiten te komen)

JOHAN

(loopt met haar mee)

Ze gaan ergens zitten.

 ELIZABETH

Ik verontschuldig mij voor vanochtend.

Ik ben al vele jaren ongelukkig. Ik heb

gezegd dat Claude honderdduizend maal

beter was, dat is niet waar, hij was

mijn verloofde, meer niet. Het was

tegen mijn zin. Het was papa die het

wilde. Papa is arm, hij is een bedelaar.

Ik kreeg de verlovingsring al lang

geleden. Ik vroeg drie jaar uitstel.

Claude is blijven wachten. Dan is papa

begonnen aan te dringen dat ik Claude

tot man zou nemen. Ik heb ja gezegd en

vader was blij. Als Claude thuis kwam

liep ik naar mijn moeder. Ik kon niet

met hem trouwen. Wat moest ik doen?

Dan kwam vader. Ik vroeg om medelijden,

ik kon het niet doen en dan heb ik

toch toegegeven.

JOHAN

(neemt haar hand om die te verwarmen)

ELIZABETH

Moeder wist het al langer dat ik

verliefd was op jou. Vader had

gedreigd al het personeel te ontslaan

als ik niet trouwde met Claude. Hij

was als gek. Zul je mij op een dag

kunnen vergeven.

JOHAN

Ja, ik vergeef je alles wat je wilt.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                   BIERSTEKERIJ                DAG

MATHIEU LAUWERS

(klopt aan)

DIRK PIRRA

(doet open)

MATHIEU LAUWERS

Dirk, mag ik je vragen het stoffelijk

overschot van Claude naar de kerk te

brengen voor een gebedstonde.  

DIRK

Ja, maar waarom ik, je hebt toch

mensen in dienst die het kunnen doen.

MATHIEU LAUWERS

Ik heb mijn personeel al naar de kerk

gestuurd en heb niemand om mij te

helpen. Er niet aan gedacht om een man

of twee hier te houden en jij hebt nog

een paard, dat is nog altijd plechtiger

dan een vrachtauto.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                   KASTEEL             DAG

Dirk vergezeld van Johan rijdt de wagen voor. Samen dragen ze de kist buiten en laden ze op de wagen. Dirk vertrekt en achter

de kist lopen de senator, zijn vrouw en Elizabeth. Johan volgt hen.

MATHIEU LAUWERS

Ik voel me niet wel. Ik kom later wel.

(blijft achter)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT                   KASTEEL         DAG

DIRK

(is alleen, loopt het kasteel in, ziet niemand,

het huis is leeg. loopt buiten. ziet licht door

een keldervenster. ziet de baron die zich heeft

opgemaakt. Dirk ziet hoe Mathieu alles gereed

maakt voor een brandstichting, klopt op het

venster  en schreeuwt het uit)

MATHIEU LAUWERS

(komt naar het venster. uit zijn ogen straalt

het leed van de hele wereld. stoot tegen de

stoel waarop de brandende kaars staat. de

kelder staat onmiddellijk in lichterlaaie)

DIRK

(loopt alle kanten op. keert terug naar het

venster en breekt de tralies uit)

Uit de kelder klinkt een bloedstollende kreet en dan een doodsreutel.

DIRK

(loopt weg. komt een weinig later weer met

zijn zoon. Het kasteel staat in brand)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               EEN STRAAT IN LEUVEN                 DAG

Johan loopt in gedachten verzonken in de straat. Regina loopt hem op het lijf.

REGINA

We gaan een koffie drinken. Ik wil met

je praten.

JOHAN

Wat is er te praten.

REGINA

Veel.

Ze lopen een koffiezaak binnen en gaan in een hoek aan een

tafel zitten. Bestellen hun koffie.

REGINA

Het is nu ruim een jaar geleden dat

Claude zijn ongeluk heeft gehad en

meneer Lauwers er een einde heeft aan

gemaakt. Het kasteel is een ruïne en

Elizabeth woont met haar moeder en

broer nu in Leuven. De brouwerij is

overgenomen door de Grote Brouwerij en

heeft hen van het faillissement gered.

JOHAN

Ik weet het, ik heb ze al een keer

ontmoet.

REGINA

Een keer.

JOHAN

Niet veel meer.

REGINA

Je was gisteren gevraagd op onze

receptie. Je hebt niet omgezien.

JOHAN

Geen tijd gehad, ik moest dringend

een  proef afwerken, een nieuw bier

dat voor het einde van het jaar op

de markt moet komen. Je weet toch

dat ik de leiding heb van een lab

dat nieuwe biersoorten zoekt voor

alle brouwerijen die ons dat vragen.

Ik had Lauwers kunnen helpen maar

hij wilde niet, hij bleef zweren

bij zijn zurig bier.

REGINA

Op de receptie van gisterenavond is

veel gedanst, je had met Elizabeth

kunnen dansen, ik weet dat jij van

haar houdt. Ik heb veel gedanst met

Richmond, een jonge Engelsman. Ik

moet bekennen dat ik meer houd van

Richmond dan van jou. Wij geven

morgenavond weer een feestje. Ik

nodig je uit en Elizabeth zal er

ook zijn.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  STRAAT            DAG   

Johan ontmoet Regina. Ze is met haar ouders en een jonge

man.

REGINA

Waar ben je gisteren gebleven. Mag

ik je voorstellen aan Richmond waar

ik het met jou over heb gehad. Het

was een mooi feestje. Weet je het

van Elizabeth Ze is ingestort. Ze

hebben haar naar huis moeten brengen

en nu is ze opgenomen in het

ziekenhuis. Heb je niet gezien dat

ze de laatste tijd zo somber was

geworden.

JOHAN

Ik heb haar een hele tijd niet meer

gezien.

REGINA

Ze is er niet te best aan toe. Je

moet haar een bezoek brengen.

JOHAN

Dat zal ik doen.

FADE-OUT

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

FADE-IN

INT.               ZIEKENHUIS           DAG

JOHAN

(komt de hal van het ziekenhuis binnen.

loopt naar de receptie. de receptioniste

wijst hem de weg. loopt door gangen tot

bij een kamer. klopt aan)

STEM

Kom maar binnen.

ELIZABETH

(ligt in bed. ze is alleen) Johan, je bent

net op tijd. Ik ga dood.

JOHAN

Maar neen. De geneeskunde staat voor

niets.

ELIZABETH

Ik heb nog zo veel te vertellen Johan.

Ik dacht je een brief te schrijven

maar nu je hier bent hoor je het uit

mijn mond. Ik ben zo vreemd te moede.

Ik ken geen schaamte meer en ik praat

nu met je zonder dat iets me nog hindert.

Vroeger, toen ik nog vol leven was, zou

ik liever dag en nacht geleden hebben

dan een brief te schrijven of met jou

te praten. Maar mijn ziel gaat mijn

lichaam verlaten en ik kan niet meer

nadenken als vroeger. Ik heb een

bloeding gehad toen ik bij andere

mensen was, de arts heeft mij onderzocht

en heeft vastgesteld dat van mijn longen

maar een stukje meer overblijft. Waar zou

ik mij nog moeten voor schamen

JOHAN

Jij moet je voor niets schamen. Ook niet

omdat je mijn hart gebroken hebt toen je

me vertelde dat je met Claude moest trouwen

om je vader van de ondergang te redden.

ELIZABETH

Toen was Claude al dood. Hier op mijn

ziekbed heb ik liggen nadenken over de

laatste woorden die ik je heb toegesproken.

Ik wist niet dat het mijn laatste woorden

zouden worden, anders had ik je tot

weerziens gewenst. Ik dacht dat ik je

nooit meer zou terugzien en ik heb zoveel

spijt dat ik me niet aan je voeten heb

gegooid, je schoenen heb gekust, om je te

laten zien hoeveel ik van je hield.

Gisteren en vandaag had ik de wens nog de

kracht te hebben en terug te keren naar

het platteland, naar de plaats in het bos

waar je mij omarmd hebt. Ik zou me op

de grond gooien en het heidekruid

omhelzen. Maar dat gaat niet meer als

ik niet een beetje beter word, wat

mama nog gelooft.

JOHAN

Je moet beter worden. We kunnen van de

verloren tijd nog veel inhalen.

ELIZABETH

Het voelt raar aan te denken dat het

enige waar ik voor op de wereld ben

gekomen was om je lief te hebben en

nu afscheid te nemen van het leven.

Mocht je kunnen ervaren hoe het is

om in bed te liggen wachten op je

laatste dag, je laatste uur.

JOHAN

Je moet blijven leven, Elizabeth, je

moet de mensen in de straat nog

kunnen horen praten, je moet de

voertuigen nog horen voorbijrijden.

ELIZABETH

Ik zal de lente niet meer meebeleven

en de huizen, de straten, de bomen in

het park zullen er na mijn verdwijning

nog altijd zijn. Vandaag heb ik kunnen

rechtop zitten in mijn bed en door het

venster kijken. Op de hoek van de

straat kwamen twee personen elkaar

tegen, ze hebben elkaar gegroet en

handdrukken gewisseld. Ze lachten om

wat ze elkaar te vertellen hadden en

het was vreemd te weten dat ik, die

dat alles zag gebeuren, ga sterven.

Ik heb gedacht dat die twee niet wisten

dat ik hier op mijn laatste uur lig te

wachten. Maar zelfs als zouden ze het

weten, ze zouden elkaar ook nog

begroeten en blijven staan praten.

JOHAN

Dat mag je niet denken meisje, je moet

beter worden, dan kunnen wij ook op de

straat met elkaar praten, of liever

nog in ons dorp, in het bos, het park,

dat ons zo lief is, waar de mensen ons

kennen en vriendelijk zijn.

ELIZABETH

Mijn god, mocht je weten hoeveel ik van

je gehouden heb, Johan. Ik heb het je

niet kunnen tonen, zoveel dingen stonden

onze liefde in de weg, op de eerste

plaats mijn eigen aard. Papa was ook de

ergste vijand van zichzelf en ik ben

echt zijn dochter. Maar nu ik ga sterven

en het te laat is wilde ik je nog een

laatste keer schrijven om het je te

vertellen. Ik vraag me eigenlijk af

waarom, dit laat je onverschillig vooral

nu ik er niet meer zal zijn.

JOHAN

Dat is niet waar, Elizabeth. Ik wil voor

eeuwig aan je zijde blijven, je mag je

nooit verlaten voelen.

ELIZABETH

Ik ben blij dat je gekomen bent, maar nog

geen dag geleden heb ik gewenst dat ik in

je herinnering zou blijven zoals ik was

voordat ik ziek ben geworden. Je was zo

overvol van mijn ogen en wimpers, maar die

zijn niet meer als vroeger.

JOHAN

Ik zie dat verschil niet.

ELIZABETH

Toch wel. Daarom had ik liever dat je

niet meer was gekomen. Ik bid je, kom

niet naar mij kijken in mijn kist. Ik

ben nog wel ongeveer als vroeger,

alleen wat bleker. Ik zal mijn gele

jurk dragen, maar toch, achteraf zul

je er spijt van krijgen.

 JOHAN

Ik zou hete mijn leven lang betreuren

als ik geen afscheid van je had genomen.

ELIZABETH

Ik ben verschillende keren begonnen aan een

brief maar ik kwam er niet toe een duizendste

deel te schrijven van wat ik me voornam. Het

is verschrikkelijk dat ik moet sterven, ik

wil niet sterven, ik bewaar nog een beetje

hoop, ik bid de heer mij weer beter te maken,

was het maar om de lente te zien uitkomen.

Dan worden de dagen helderder en de bomen

krijgen hun bladeren. Als ik mijn gezondheid

terugkrijg zal ik nooit meer stout zijn.

Ik heb zo gehuild als ik er weer aan dacht.

Ik zou naar buiten komen en elke tegel en

elke trede danken en ik zou goed zijn voor

iedereen. Ik wil alle leed doorstaan als ik

maar kon blijven leven. Ik zou nooit klagen,

integendeel ik zou glimlachen naar wie mij

kwaad wil. Ik heb mijn leven niet geleefd,

ik heb voor niemand iets gedaan en dit

slechte leven moet hier eindigen.

JOHAN

Je mag van jezelf niet zeggen dat je slecht

heb geleefd. dat is niet waar.

ELIZABETH

Mocht je weten hoe diep het mij bedroeft

dit leven te verlaten. Misschien dat je

dan iets zou ondernemen, alles wat in je

macht ligt. Ik had gedacht dat als

alle mensen van de wereld voor mij

zouden bidden en besluiten om mij

niet te laten sterven, god mij

misschien de genade van het leven

zou schenken. Ik zou zo dankbaar

zijn dat ik nooit meer kwaad zou

doen, zou glimlachen naar alles wat

ik ontmoet, als ik maar kon blijven

leven.

JOHAN

Je zult blijven leven, je moet blijven

leven.

ELIZABETH

Moeder is bij mij aan bed geweest. Ze

huilde zo. Ook deze nacht heeft ze aan

mijn bed zitten huilen. Dat heeft me

goed gedaan. Door haar tranen heeft ze

bitterheid van mijn afscheid verzacht.

JOHAN

Wat kan ik doen, wat moet ik zeggen om

je leed te verzachten.

ELIZABETH

Niets meer, alleen thuis deze brief lezen

die ik voor jou geschreven heb. Dan zal

ik er niet meer zijn.

JOHAN

(neemt de envelop aan, staat op, kust haar op

haar voorhoofd) Ik moet nu weg, ik loop straks

nog wel even binnen. (loopt naar buiten)

FADE-OUT

FADE-IN

IN.                  KAMER              DAG

JOHAN

(staat bij het raam en leest de brief)

(V.O.) Liefste Johan. Ik heb me afgevraagd

wat je zou zeggen als ik in de straat

recht op u zou toelopen, in mijn beste

kleren, niets kwetsend zou je zeggen maar

me in tegendeel een zopas aangekochte

zou aanbieden. Het dringt tot mij door dat

ik nooit meer zal kunnen doen waar ik zin

in heb, want ik zal niet genezen, want ik

ga sterven. Ik huil veel, stilletjes, zonder

ophouden en zonder hoop. Ik snik niet, mijn

borst doet geen pijn. Johan, mijn zeer lieve

vriend, mijn enige liefde op deze aarde, kom

bij mij als de avond valt. Ik zal niet

huilen, ik zal glimlachen zo hard ik kan, zo

gelukkig zal ik zijn van je te zien. En nu

moet ik afscheid nemen, het wordt nacht.

Tot ziens Johan, dank je voor elke dag. Als

ik de aarde verlaat zal ik je nog danken,

tot het einde en ik zal je naam uitspreken

de hele weg lang. Leef je leven en vergeef

mij voor al het kwaad dat ik je heb

aangedaan. Verwijt me niet dat ik me niet

aan je voeten heb gegooid om vergiffenis

te vragen. Ik doe het nu, in gedachten.

Wees gelukkig, Johan en vaarwel. Ik ben

aan het einde van mijn krachten. Je

Elizabeth. (Johan loopt naar het tafeltje

waar een telefoon staat. Draait een nummer)

Hallo. Het ziekhuis. Kunt u mij verbinden

met kamer veertien. Met juffrouw Elizabeth

Lauwers.

STEM IN TELEFOON

(na een korte pauze) (O.S.) Meneer, bent u

daar nog. Juffrouw Lauwers is een half

uur geleden overleden.

JOHAN

(legt de hoorn weer op de telefoon)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                 GELAGZAAL STATIE           DAG

VICTOR

Het verhaal gelezen? Tragisch niet. Dat

zijn gebeurtenissen van tien, vijftien

jaar geleden. Johan is sindsdien

vrijgezel gebleven. Hij heeft geen enkel

meisje meer ontmoet.

CONSTANT

Zo zou ik het niet aan boord leggen.

ERNEST

Ik wel. Mocht Tine iets overkomen dan weet

ik niet wat ik zou doen.

CONSTANT

Toch geen zelfmoord, geen vrouw is het waard.

ERNEST

Tine wel, ik denk eer aan alcohol of drugs.

VICTOR

Wij zouden gereed staan om je er doorheen

te helpen, Ernest.

CONSTANT

Mannen, graag een ander onderwerp.

FADE-OUT