25 CANTECLEER

CANTECLEER

Originele script voor

 6 afleveringen van een dramatische

Tv-serie

Geschreven door

Jules De Cort

EXT.              RIVIERDIJK           DAG

De rivier omsluit het domein Cantecleer in een wijde meander. De ochtendzon staat stralend boven het landschap met de rivier en het jaagpad. In de verte de silhouet van een kerktoren. ERNEST BELLEKENS maakt een wandeling op het jaagpad met zijn hond Oblomov. De hond loopt te snuffelen in de opgeschoten kruiden en het gras. Ernest blijft staan en sluit zijn ogen.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.         HELDERE RIVIER IN BREDE BEDDING        DAG

Kano’s met een of twee inzittenden drijven stroomafwaarts. De rivier vloeit door een land van bloeiende boomgaarden en groene graanvelden, met spikkels van korenbloemen, margrieten en papavers. Kinderen spelen aan de oever in het ondiepe water, baarzen happen naar laagvliegende insecten, vogels brengen voer in de vorm van rupsen en meikevers naar hun nesten volgepropt met gapende jongen, de hoefslag van saters en paardmensen.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.              RIVIERDIJK            DAG

ERNEST

(Ernest doet zijn ogen open en kijkt somber naar

de traag stromende paarsbruine rivier met plastic

flessen en plastic tassen. roept zijn hond)

Oblomov, we gaan naar huis, het is tijd

voor het ontbijt. We hebben genoeg

smurrie gezien en je hebt je getal aan

teken in je pels zitten. (Oblomov blaft kort,

hij heeft het begrepen. Ernest daalt de dijk af

en loopt over een aardeweg tussen een akker en

een weide met schapen en geiten. de schapen

liggen in de schaduw van de knotwilgen te

herkauwen, de geiten springen naar de afrastering.

het koren staat in de aren, de aardappelen zijn

aangeaard, de boomgaard is uitgebloeid. in de

moestuin zijn de boontjes gekiemd, de erwten

staan in hun derde blad. in het park is het

grasperk geschoren, de ribes en forsythia hebben

hun roze en gele lentebloemen geruild voor

donkergroen blad. komt bij zijn landgoed de

Cantecleer. het gebouw is de doorslag van

een herenboerderij uit de achttiende eeuw.

de gebouwen, opgetrokken in oude klinkers,

omsluiten een rechthoekig binnenhof,

geplaveid met kassei. in klompen aan de

muren, in kuipen op de grond en bakken op

de vensterbanken, rode en witte pelargonia,

op de nok duiven in een rijtje achter elkaar.

onder de dakgoten zwaluwnesten, in gaten

onder de dakrand slordige mussenlegers. er

is een stal voor de geiten en de schapen,

een schuur, een pershuis voor de

vruchtenwijnen, een bakoven, een garage

weggestopt als karrenhok.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  KEUKEN             DAG

CLEMENTINE heeft Ernest horen binnenkomen en komt uit de keuken met een stapel boterhammen en een kan hete chocolademelk. Hij begint te eten.

ERNEST

Clementine als ik gegeten heb rij ik

naar Wieken en Zon. Voor als iemand

naar mij zou vragen.

CLEMENTINE

Hoe is het eierbrood?

ERNEST

Veel te lekker Clementine, ik kan

er niet genoeg van krijgen. Een

manier om mij vet te mesten.

CLEMENTINE

Een man moet wat hebben. Een

herenboer mag niet mager zijn. Ik

ben al dertig jaar dienstbode op

de Cantecleer, ik heb voor je

ouders en grootouders gezorgd en

ze te eten gegeven, nooit klachten

gehoord maar ze wisten bijtijds te

stoppen.

ERNEST

Daar is het veel te goed voor. En

ik ben geen herenboer. Ik kan niet

eens een paard mennen.

CLEMENTINE

Maar je bent wel landbouwingenieur.

ERNEST

Dat maakt mij een boekengeleerde,

geen landbouwer.

CLEMENTINE

Jij zult nooit moeten werken voor de

kost, dat heeft opa klaargespeeld.    

ERNEST

Opa heeft zijn kapitaal bijeen gedaan

met beleggingen in de kolonie, in

Egypte en Azië. Bloedgeld eigenlijk.

CLEMENTINE

Toen werd dat zo niet gezien. Hij heeft

de Cantecleer gebouwd en heeft er voor

gezorgd dat jij kunt leven als een heer.

Het waren goede beleggingen, waarom

moet je geweten daar nog altijd over

opspelen. En waarom steek je geld in een

bedrijf dat altijd verlieslatend zal

zijn. Doe dan liever een storting op een

liefdadige vereniging.

ERNEST

Dan weet ik niet wat ze met mijn geld

doen. Met Wieken en Zon wil ik de mensen

in Afrika helpen zonne-energie te

gebruiken om te koken, dan moeten ze de

laatste bomen niet omhakken voor

brandhout.

CLEMENTINE

Grote woorden. Hang maar niet te veel

de goede sint uit, je hebt veel geld

maar niet oneindig veel. Enfin, je zult

wel weten waar je mee bezig bent. Dom

ben je niet.

ERNEST

Vader was hier al mee begonnen toen

hij samen met mijn moeder verongelukt

is op weg naar zijn wijngaard in het

zuiden van Frankrijk. Daar moet ik

binnenkort eens naar toe en ik wil

zijn werk afmaken.

CLEMENTINE

Zie liever eerst uit naar wat

nageslacht. Dit paradijs mag niet

stuk gaan, het moet heel blijven.

ERNEST

Daar zal ik op toekijken. Je hebt je

al dertig jaar helemaal opgeofferd

voor opa toen oma gestorven is en

dan voor mij, als mijn ouders er

niet meer waren.

CLEMENTINE

Ik wil ook je kinderen mee

grootbrengen. Als God het mij

toelaat en als er geen vrouw

in de weg komt.

ERNEST

Op god zou ik niet te veel rekenen,

die vrouw daar passen we wel een

mouw aan.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.                 EEN WEG                 DAG

ERNEST

(Ernest heeft zijn fiets uit de garage

gehaald en springt lopend in het zadel,

rijdt de rivierbrug over, slaat af en

komt bij een industriepark waar een

tiental kleine en middelgrote bedrijven

zich gevestigd hebben, houthandel,

kunstvoorwerpen, sanitair, metaalbouw.

Hij loopt een gebouw binnen, de trap

op naar de tweede verdieping.)

INT.                  ATELIER WIEKEN EN ZON           DAG

ERNEST

(loopt door de werkplaats waar twee werklieden

een toestel in de vorm van een grote reiskoffer

monteren onder toezicht van SOOI SERVRANCKS, de

medewerker van Ernest)

ERNEST

Hoe ver staan we?

SOOI

De laatste schroeven worden aangedraaid.

Tegen vanavond moet de kast af zijn. Als

morgen de zon schijnt kunnen we onze

zonnekast testen, zien of we een ketel

aan de kook kunnen brengen voor onze

eerste thee op door zonnewarmte

opgewekte stroom.

Ernest en Sooi lopen samen naar het kantoortje met een groot venster. Van het venster ziet Ernest in de verte Cantecleer liggen in de voorjaarszon. Ze gaan aan de tekenplank staan.

INT.                     KANTOOR              DAG

ERNEST

Nu nog de koelkast.

SOOI

Als we met de zonnekist genoeg stroom

kunnen opwekken om een ketel water

aan de kook te brengen kan een koelkast

geen groot probleem zijn. Ik hoop dat

we ons kapitaal teruggewonnen hebben

tegen de tijd dat de grote spelers

voelen dat we in hun vaarwater zitten.

ERNEST

Dan verdienen we niets maar hebben wel

een eerste doel bereikt, de laatste

bossen in de bedreigde gebieden in

Afrika redden. Een edel doel en een

voldoening die een fortuin waard is,

als het zo moet zijn, mijn fortuin,

maar ik zit nog niet op droog zaad,

wees gerust, maar een tweede fortuin

heb ik niet.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                    KANTOOR                    DAG

ERNEST

(zit met Sooi aan een bureau, hebben mappen

met papieren voor zich liggen, kijken er in)

Na een week testen weten we nu dat

onze kist het doet. We kunnen in

productie gaan.

SOOI

De meeste biedingen op onze

prijsaanvragen zijn binnen, een paar

zien er goed uit, zoals hier het

bedrijf dat de plaat voor de mantel

wil persen. Ik heb nog geen optelling

gemaakt om te zien hoe ver we staan.

ERNEST

Waarom niet?

SOOI

Bijgeloof. Ik wilde eerst zien of

ons machientje werkt.

ERNEST

Als we een basisprijs hebben kunnen

we in productie gaan en een

zelfstandige vertegenwoordiger

zoeken die tegen commissieloon ons

toestel aan de man moet brengen.

Eerst in Europa en als de zaken

lopen kunnen we naar Afrika, dan

steken we onze winsten in

ontwikkelingshulp.

SOOI

Ze zullen ons voor gek verklaren.

ERNEST

Zouden ze groot ongelijk hebben? We

zijn nu eenmaal zo. Ik ga een

toertje maken.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                      DORPSTRAAT             DAG

Ernest rijdt in de straat naar de brug. In plaats van naar de Cantecleer te fietsen neemt hij het jaagpad van de rivier en rijdt in de richting van Mechelen tot hij in de verte de toren van de stad ziet.

ERNEST (V.O.)

Ziedaar een robuust teken dat er in de

Zuidelijke Nederlanden enig cultureel

leven heeft bestaan.

(stapt van zijn fiets en kijkt keurend naar

het gras en onkruid op de rivierdijk, plukt

een plant) Tiens, geitenbaard in deze

wildernis van onkruid. En aardaker,

wat heeft die hier verloren. En

zilverschoon. (een klad kraaien vliegt laag

over de dijk en het water) De natuur is nog

niet dood, er leven nog zwarte vogels.

(springt weer op zijn fiets en rijdt terug)

FADE-OUT

FADE-IN  

INT.                   KEUKEN             DAG

CLEMENTINE

Ik heb kervelsoep met asperges

klaargemaakt, dan varkensgebraad met

spinazie en aardappelen, en bij de

aardbeien een flensje met kaneelsmaak.

ERNEST

Je wil me echt in conditie brengen om

voor nakomelingen te zorgen.

CLEMENTINE

Ik doe wat een goede huishoudster

moet doen en ik eet mee van wat

ik gereed maak Ernest, dan

mag het lekker zijn.

ERNEST

Lekker? Feestelijk, niet minder dan

dat.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                KEUKEN CANTECLEER           AVOND

Clementine gaat naar de woonkamer tv kijken, Ernest trekt naar zijn kamer.

INT.                  SLAAPKAMER         AVOND

ERNEST

(gaat voor het open venster op een stoel zitten,

legt zijn voeten op de vensterbank. in zijn handen

houdt hij het boek Silent Spring van Rachel Carson.

hij leest niet, kijkt naar buiten, in zijn broek

staat een bobbel, hij heeft een erectie. (V.O.) Ik

mis een gezellin, ik moet aan een kindje

gaan denken.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.                                                     TUIN                                     DAG

       

In het park van de Cantecleer staan de bomen vol in blad. De lente is rijp geworden.

ERNEST

(staat in de moestuin te praten met een man uit

het oosten, Indiër of Afghaan. De man heeft een

schoffel in zijn hand, een vrouw zit gehurkt te

wieden) When do you intend to leave for

England.

INDIER

Soon. I expect a message from a family

member.

ERNEST

Are you Hindu or Islam.

INDIER

Islam.

ERNEST

Did you ever have the intention to

give up your believe in a god. I did,

I became agnostic, just like that.

INDIER

Not me. Not ever. We are not allowed

to.

ERNEST

I know. We in de West are free to

believe or not to believe in whatever

what is called a god.

INDIER

Can I go on with my job here, sir.

ERNEST

Certainly.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               DIJK             DAG

ERNEST

(loopt naar de dijk, ziet overvloedig wit schuim,

veroorzaakt door een industriële uitstoot

stroomopwaarts. het loopt zo de spuigaten uit dat

zich zeepbellen losmaken die prachtig goud, rood

en purper blinken, loopt terug naar huis)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                   KEUKEN             DAG  

ERNEST

(loopt de keuken in om een kop koffie)

CLEMENTINE

Het is zaterdag dan ga je niet werken,

dan ga je op café. Wil je deze brief

aan mijn nichtje Tine de Temmer posten,

een bloem van een meisje. Ik nodig

haar uit voor de kermis, je kunt een

keer met haar dansen in de cafés met

een jazzband, of gewoon met haar praten.

ERNEST

Komt in orde. Je bent een goed mens en

wat koppelarij kan ik best verdragen.

CLEMENTINE

Wat bedoel je? Och, laat maar.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.                  GELAGZAAL             DAG

De bekende cafébezoekers hangen aan de toog of zitten aan hun tafel. Ernest komt binnen en gaat bij Constant en Victor zitten.

GERMAIN

(aan de tapkast) Met wat zijn jij en Sooi

bezig daar in jullie atelier.

CONSTANT

Zijn dat je zaken, matrassenmaker?

ERNEST

O, hij mag het rustig weten. Wij werken

aan een waanzinnig idee, we ontwerpen

en bouwen toestellen die moeten

bijdragen in de strijd tegen

natuurbederf. Maar wie niet waagt in

een populier te klimmen om een ander

zicht op de wereld te krijgen, die

zweeft nooit als een reiger boven het

aardse.

VICTOR

Dat klinkt heel verheven.

ERNEST

Bij een verheven ideaal hoort verheven

taal.

VICTOR

Een ideaal dat geld kan kosten.

GERMAIN

Als het maar geen geld van de staat

is.

ERNEST

Ik ben geldschieter en Sooi levert het

ingenieurswerk. Vroeg of laat moet

Wieken en Zon iets voortbrengen, liefst

voordat mijn kapitaal op raakt. Maar

het moet lukken.

KOZZE

Heb jij geen landbouwschool gedaan? Op

je grond kun je industriële landbouw

plegen en rijk worden.

ERNEST

Door mijn land uit te mergelen en vee

vet te mesten. Ik zit nog altijd niet

aan de grond, Kozze, opa heeft goed

belegd, dat hoef ik niet meer te doen

en ik heb er ook geen verstand van. En

wat onze idealen betreft, ik kom van

de dijk en heb daar oog in oog gestaan

met de gruwel van een rivier die door

de voorbije hoge temperaturen en de

detergenten van een piraat

stroomopwaarts haar laatste bellen

zuurstof heeft uitgeblazen. Het is een

gletsjer van stinkende blubber die

naar de zee schuift, tussen bermen die

vele meters zijn opgehoogd om de

afstotelijke brandnetels, distels,

fluitenkruid en ander gespuis nog meer

levensruimte te geven en het debiet

van de rivier te vergroten, zodat er

in de toekomst vijf keer zoveel

afwaswater, afgekeurde melk, gesmolten

stront en ingedikte zeik kunnen

afzakken naar de grote plas, mee met

hoeveelheden, door het regenwater uit

de landbouwgrond geloogde

onkruidverdelgers en

bestrijdingsmiddelen.

CONSTANT

Juist Ernest. Ernstige Ernest. Ik zal

eens een artikel moeten schrijven

over onze dode rivieren. Naar wilde

eenden hoeven we niet meer uit te

zien, die moeite kunnen wij ons

besparen. Weken geleden zijn de

laatste exemplaren dood of stervend

aan botulisme naar Mechelen

gedreven, waar verontwaardigde

natuurvrienden ze uit het water

visten en in machteloze woede op

de berm hebben gelegd, als nutteloze

doden in een burgeroorlog.

VICTOR

Dat is geen journalistentaal,

dat is poëzie.

ERNEST

Gabriella, geef mij nog een glas bier

om de smaak van fosfaten, nitraten en

schijt van mijn tong te spoelen. Geef

die mannen ook iets en dan moet ik

weg, ik heb beloofd Clementine te

helpen want morgen krijgen we wel

twintig kermisgasten.

(gaat naar buiten)

GABRIELLA

(legt een wit tafellaken op een cafétafel,

zet er een crucifix op en een kandelaar met

kaarsen) Dat is voor morgen, voor de

processie.

CONSTANT

Dat je aan dat gedoe nog mee wilt

doen, Gabriella.

GABRIELLA

Ik wil niet uitblinken door niet mee

te doen.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  DORPSPLEIN              DAG   

Op het dorpsplein legt kermisvolk de laatste hand aan molens, ander vermaak en kramen allerlei. Gemeentewerklieden planten palen met wimpels om het dorp een feestelijk uitzicht te geven.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  BINNENPLEIN CANTECLEER        DAG

ERNEST

(haalt schragen en lange planken uit een

bijgebouw en zet die op de koer gereed voor

het kermisfeest van morgen. hangt een paar

luidsprekers aan de muur en laat een plaat

kermismuziek draaien. loopt met een mand de

kelder in en komt boven met een dozijn

flessen wijn. tot Clementine):

Wijn krijgen ze maar niet van mijn beste,

dat zie je van hier. Ik heb buiten alles

gereed gezet, ze beloven droog weer voor

morgen.

CLEMENTINE

Voor twintig man zou het binnen wat

benepen zijn.

VICTOR

Twintig man? Zoveel familie heb ik niet.

CLEMENTINE

Ik heb ook familie Ernest en die wil ik

ook wel eens zien, en zeker Tine De

Temmer.

ERNEST

Wat heb je gereed gemaakt, Clementine.

CLEMNTINE

Ik heb het simpel en ouderwets gehouden.

Gehaktballen met krieken gestoofd,

groentesoep met vlees en mergpijpen,

jonge aardappelen, rijstpap geel

van de saffraan. Brood moet jij nog

bakken, de taarten en de vlaaien

zijn voor mij.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.                KOER CANTECLEER           DAG    

Tegen een uur of tien. Ad. lib. Een twintigtal kermisgenodigden staan of zitten op de koer van de Cantecleer. Ernest heeft een champagnefles in de ene hand, een fles geuze in de andere hand en vult de glazen bij. Op een tafeltje staan flessen sterke drank. Een paar gasten verkiezen een borrel die ze zelf inschenken. De alcohol begint te werken en er wordt druk over en weer gepraat. Clementine neemt Tine de Temmer onder de arm en brengt ze bij Ernest.

CLEMENTINE

Ernest, mag ik je mijn nichtje Tine

de Temmer voorstellen. Is dat geen

lief, aantrekkelijk meisje.

TINE

Tantetje.

ERNEST

Meisje, ik zou eer zeggen een hele

vrouw, een stuk, in West-Vlaanderen

een brokke van e wuf.

CLEMENTINE

Ernest, je manieren.

ERNEST

Ik heb niet het woord stoot gebruikt.

CLEMENTINE

Wat moet dat meisje niet denken.

TINE

Ik ben meer gewoon dan dat, tante. Ik

woon in de stad.

ERNEST

De boosaardige stad.

TINE

Noemen ze Brussel hier zo.

ERNEST

Dat zeggen ze ook van Mechelen. De

mensen zijn altijd  banger van wat

ze niet kennen dan van wat ze kennen.

TINE

Ik ken de stad, ik ben er niet bang van.

Maar ik voel me sterk aangetrokken door

buiten. Alleen, ik ben geen boerin, wat

zou ik hier moeten doen om mijn kostje

te verdienen. Papier volschrijven.

ERNEST

Zoals Streuvels en Timmermans, als je

voor hun stijl valt. Ik zie dat

iedereen genoeg begint te krijgen en

het wordt tijd om naar het dorp af te

zakken als ze de processie willen zien.

Ze kunnen in het dorp nog iets drinken

en oude kennissen ontmoeten.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.              KERMIS               DAG

Ernest en zijn troep staan naar de processie te kijken. Als het hoogwaardig onder de luifel voorbijkomt, knielen de gelovigen onder het gezelschap van Ernest en slaan een kruisteken. Ernest blijft rechtop staan en maakt geen kruisteken. Ook Tine knielt niet en kijkt onbevangen naar de monstrans met de hostie.

TINE

Waarom knielen die mensen. En wat is

dat ronde ding in dat koperen geval.

ERNEST

Dat is een gouden monstrans die een

hostie toont, dat ronde ouweltje. Uit

eerbied voor het lichaam van Jezus

Christus knielen zij en buigen hun

hoofd. Ik zou voor jou moeten

knielen uit eerbied als ik je zo

bekijk. Maar ik ben je eerste

vleier niet, neem ik aan.

TINE

Neem dat maar aan.

EXT.               DORPSPLEIN            DAG

De processie is voorbij en in de kerk verdwenen, de kermisattracties worden op gang gebracht en in de cafés beginnen de bierkranen te lopen. De groep trekt Café Statie binnen waar het al druk is. De accordeonspeler trekt een trage dans uit zijn instrument.

ERNEST

(Ernest vraagt Tine in de dans, hij drukt

haar tegen zich aan, spreekt zacht) Iemand

met je voorkomen, ik geloof nooit

dat je alleen op de wereld bent. Wou

de gelukkige niet meekomen.

TINE

De gelukkige is door tante niet

gevraagd.

ERNEST

Wist ze af van zijn bestaan.

TINE

Natuurlijk niet, maar ik heb andere

vermoedens, uit mensenkennis, ze wil

gewoon niet weten of ik iemand heb.

ERNEST

Waarom zou ze dat doen?

TINE

(bekijkt Ernest) Wat denk je. Tante is

een oude koppelaarster, die elf nooit

een vrijer heeft gehad.

ERNEST

Dat weten we niet met zekerheid. Ik

weet niet alles van Clementine.

Alleen dat ze af en toe een uitstapje

maakt naar Brussel. Godweet is ze in

haar jeugd geen seksbeest geweest.

Ze heeft altijd vrije dagen genomen

van toen ze nog een jong meisje was.

TINE

Je praat tegen mij alsof je mij al

jaren kent en het is de eerste keer

dat wij mekaar ontmoeten.

ERNEST

Er is iets aan jou dat mij aantrekt.

Ik durf het woord bijna niet

uitspreken. Ik zeg het toch. Sexy.

TINE

O, bedankt. Als je maar niet bedoelt

hoerig. Of toch, dat kan er ook mee

door, we zijn vrijgevochten.

ERNEST

Vrijgevochten is niet ver van vrije

liefde. Schatje, let op je woorden.

Kom, zouden we niet terug naar de

Cantecleer lopen, Clementine laat

haar eten niet graag koud worden.

(maakt zich los van Tine en roept tot het

gezelschap dat het tijd is voor het

middageten)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               KOER CANTECLEER            DAG

De kermisgasten van de Cantecleer zitten aan de lange, opgediende tafel in de schaduw van de kastanjebomen. Een spin laat zich aan een draad neerzakken maar wordt zonder pardon platgemept. Ernest kondigt de gerechten aan.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                        MONTAGE              DAG

Als de genodigden hun buikje vol hebben en het eten met de hulp van een borrel jenever of cognac hebben laten zakken, lopen ze terug naar de kermis. De kinderen klauteren op de paardenmolen of in de botsautootjes, de mannen staan aan de schietkraam, de vrouwen hebben genoeg aan hun eigen gepraat en af en toe springen ze omhoog als kwajongens voetzoekers tussen hun benen gooien. Daarna gaan ze de cafés in om een glas bier te drinken en te dansen. Ernest grijpt Tine om het middel en laat haar niet meer los, trage maat, snelle maat, ze is elk ritme meester. Ondertussen laat hij niet na met haar te praten.

TINE

Je weegt me af naar mijn lijf, maar

ik ben niet van gisteren, ik heb een

paar jaar universiteit achter mijn

beha, wijsbegeerte, voor het geval

ik een filosoof op het lijf zou

lopen.

ERNEST

Morgen heb je een vrije dag, tweede

Pinksterdag, blijf op de Cantecleer

slapen, er is plaats.

TINE

Ik kan niet blijven maar ik beloof

terug te komen. De Cantecleer staat

mij wel aan.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                        MONAGE         AVOND

Om een uur of tien zakt de familie af naar de Cantecleer, de meerderheid vindt dat het laat is en ze willen naar huis. Tine rijdt als laatste weg, Ernest geeft haar een kuise kus op haar wang en ziet haar node vertrekken. Het kermislawaai van het dorp bereikt gedempt zijn oor, maar hij heeft geen zin om er naartoe te gaan. Hij gaat wandelen op de dijk. De rivier is stil, de maan giet haar melklicht over het landschap. Onderaan de dijk in het lange gras ligt een paar dat zich helemaal heeft uitgekleed, elkaar met ogen en handen af te tasten. Ernest is er zichtbaar door geroerd.

ERNEST

(V.O.) Ik voel mij een goed mens. Ik

verlang naar Tine, nu ze weg is besef

ik hoezeer ik naar haar verlang en ik

ben niet eens aan haar lijf geweest.

DISSOLVE

FADE-IN

De kermis is al enkele weken voorbij.

INT.                  KEUKEN CANTECLEER        OCHTEND

ERNEST

(aan het ontbijt, met Clementine) Tine laat

niets van zich horen, geen bezoekje en

geen telefoontje. Ik ga mijn wandeling

maken op de Deeldijk.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  IN DE NATUUR           DAG

Het is volop zomer. De weiden en de velden hebben hun volle kleur, en Ernest geniet van zijn omgeving.

ERNEST

(V.O.) Waarom laat Tine niets van zich

horen, ik ben ook maar een mens met

verlangens en driften. Ik ben geen

pater die geloften van armoede,

kuisheid en gehoorzaamheid heeft

afgelegd. (komt weer thuis, loopt binnen,

haalt een fles Sauternes uit zijn kelder,

moffelt die onder zijn hemd en rijdt op de

fiets naar het huisje van Melanie aan de

Deelbrug. hij klopt aan de achterdeur en

Melanie staat voor hem in hagelwitte

badjas die ze vergeten is dicht te knopen)

Dit is beter dan Elixir d’Anvers. (na

dik twintig minuten komt hij weer naar

buiten, fluitend fietst hij terug naar de

Cantecleer)

DISSOLVE

FADE-IN

INT.                   KEUKEN CANTECLEEER              DAG

Ernest en Clementine zijn aan het middagmaal en zien Tine de koer oprijden.

CLEMENTINE

Ik heb het toch altijd gezegd dat

ze zou terugkomen.

ERNEST

Ik vermoed dat zij het heeft

uitgemaakt met een vriend of

minnaar, dat kan alleen maar

betekenen dat zij voor mij

gekozen heeft.

TINE

(komt binnen) Kan ik hier overnachten.

Een aparte slaapkamer hoef ik niet,

die van Ernest is ruim genoeg, als

zijn bed maar breed genoeg is. Is

er bezwaar.

ERNEST

Van mijn kant niet, neen.

CLEMENTINE

Ik heb hier niets te zeggen, maar

wat een manier om hier binnen te

vallen, Tine.

TINE

Ja, ik ben een ingénue van uit de

stad en ik weet dat Ernest een

eenzame man is. Met mij heeft hij

iemand om mee te praten.

CLEMENTINE

Ik ben hier nog om mee te praten.

TINE

Ja, maar niet in een positie van

onder of boven hem.

CLEMENTINE

Tine. Leren ze zoiets in de stad.

ERNEST

Moet je dat horen, wie ben je eigenlijk.

Clementine heeft mij gezegd dat je

zwakstroom hebt gestudeerd. Geen

wijsbegeerte, je hebt gelogen.

TINE

Ik heb van Clementine gehoord dat jij

een bedrijf hebt dat zoekt naar het

winnen van energie uit wind en zon.

ERNEST

Ja, Wieken en Zon.

TINE

Daar heb ik veel belangstelling voor,

in de eerste plaats omdat ik voor

groen ben en in de tweede plaats

omdat ik er meer verstand van heb

dan jij, een landbouwingenieur.

CLEMENTINE

Heb je al ontbeten. Schuif dan gauw

bij aan want Ernest moet de dijk op

voor zijn ochtendwandeling. Ik heb

eieren en lappen spek gebakken, spek

van een zelfgeslacht zwijn, wat

wettelijk niet mag, en scharreleieren.

Je smaakt duidelijk het verschil met

batterijproducten. Het roggebrood,

echt roggebrood op hout gebakken met

zuurdesem en van zelfgewonnen koren,

een product van Levine van Flor

Casteels, de boerin van aan de

overkant. Het is hard als een

straatklinker en zo moet het zijn. 

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                   IN DE NATUUR          DAG

Ernest en Tine wandelen op de Deeldijk en zien hoe het gesteld is met de rivier. Een boer rijdt met een maaimachine het gras af in de lage, nevelige wei en maakt meer lawaai dan de twintig, dertig vliegtuigen, die laagvliegend Zaventem aandoen of hoog in de lucht witte strepen trekken en de hemel in meetkundige figuren snijden.

ERNEST

Ik heb nog nooit gevlogen.

TINE

Ik wel, op vakantiereis en op

zakenreis. Van boven is de

wereld heel anders, daar ziet

hij er bijlange zo vuil niet

uit, zelfs de rookpluimen van

de fabrieken zien eruit als

wuivende zakdoeken. Maar de

middaglijnen en breedtecirkels

zoals op een plastic globe,

die zie je niet.

ERNEST

Dat geloof ik. Volgende keer

maken we samen een tocht per

fiets, een paard heb ik niet,

een paard heeft graag een

vrouwtje op zijn rug, een

fiets is daar ongevoelig voor.

TINE

Is dat zo? Ja, dat zal wel zijn,

zeker.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.                    KEUKEN CANTECLEER         OCHTEND

Aan de ontbijttafel in de Cantecleer. Clementine heeft afgeruimd en is in de bijkeuken. Ernest en Tine genieten nog van een kop koffie.

ERNEST

Vakantie. Wieken en Zon veertien

dagen gesloten. Sooi en de gasten

mogen er ook eens tussenuit.

TINE

Tijd om elkaar wat beter te leren

kennen en in harmonie naar mekaar

toe te groeien.

ERNEST

Dat zijn grote woorden die jij

gebruikt, Tine. Toch wijsbegeerte

gedaan.

TINE

Ik zie harmonie in het natuurlijke

systeem en de prachtige ontwerpen

van de natuur, zoals de vlinder of

de mens, maar ik meen niet daar het

bestaan van God te kunnen uit

afleiden, de natuur dat zijn ook

sluipwespen, door kanker aangevreten

jonge mensen en gekken die de halve

wereld in de fik zetten.

ERNEST

Het is tijd om het gras te maaien.

Ik heb een halve hectare weiland,

nogal veel om het met de zicht af

te doen, maar ik heb het al altijd

gedaan. Aan een maaimachine kan ik

geen geld geven, ze stinkt en maakt

veel lawaai.

TINE

Je drijft het wel ver met je liefde

voor de goede oude tijd en de natuur.

ERNEST

Jij zelf, als ik je zo bekijk, ben je

ook een stuk natuur, Tine.

TINE

Dat weten we al. Leer mij maar met de

zeis omgaan.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  IN DE NATUUR                     DAG

Ernest en Tine lopen elk met een zeis op hun schouder naar de hooiweide. Ernest doet haar voor hoe ze met de zeis moet zwaaien en na een tijd is ze het maaien meester. Tegen de avond ligt het gras neer. Moe en bezweet gaan ze op het gras liggen in de schaduw van het struikgewas dat de weide als een haag omtuint. Hij kust haar en gaat met zijn linkerhand in haar broekje. Het begint te regenen. Tine trekt haar broekje op en loopt naar binnen. Ernest blijft liggen in de regen, met een erectie die zijn linnen broek omhoog duwt.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.                 IN DE NATUUR                       DAG

Ernest heeft een opblaasbare rubberboot en die sleept hij op een karretje met twee wielen naar de dijk. Het is een snikhete dag en de rivier stinkt. Stapt met Tine in de boot. Hij roeit stroomopwaarts maar verder dan twee bochten geraken ze niet want dondertorens steken hun koppen op. Hij legt aan en duwt een ijzeren stang in de kant om de boot aan vast te meren. Hij helpt Tine uit het bootje. Het jaagpad paalt aan een weide waarin paarden en koeien naast elkaar grazen. Ze lopen schuilen onder een afdak, bij de eerste donderslag verdringen ook de dieren zich onder het dak. Tine is bang en Ernest gaat in een hoekje staan en met zijn rug beschermt hij haar tegen de dieren. Ze omhelst hem. Het regent kuipen maar na een tijd is de bui over. Een grote, volledige regenboog tekent zich af aan de oostelijke hemel en verdwijnt samen met de wolken.

  ERNEST

Jij hebt verstand van mechaniek. Ik

zou je goed kunnen gebruiken in mijn

werkplaats. Wil je bij mij komen

wonen voor goed, of trouwen we eerst?

TINE

Het is mij allemaal eender, als het

niet enkel is om voor jou te werken.

(ze kust hem en drukt haar knie in zijn

kruis)

ERNEST

(op terugweg in de boot fluit Ernest de

huwelijksmars van Mendelsohn)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                   WOONKAMER               DAG

Clementine, Tine en Ernest zijn in de woonkamer bij een kop koffie en een stuk taart.

ERNEST

Tine komt hier wonen. Misschien

trouwen we later wel.

CLEMENTINE

Wat ben ik blij. Voor Tine en voor

jou, Ernest.

ERNEST

Ik zal maar niet zeggen dat je je

doel hebt bereikt.

CLEMENTINE

Wat bedoel je daar mee? Laat maar.

Ik vind dat we daar een goede fles

moeten voor bovenhalen.

ERNEST

Dat zal ik wel doen. (staat op en

loopt de kelder in)

DISSOLVE

FADE-IN

Het hooi is droog, tijd om het in te halen. De overbuur FLOR

CASTEELS heeft zijn paard en kar ter beschikking gesteld van Ernest en steekt een hand toe. Tine, in korte broek en halter, brengt met een kruiwagen de oppers hooi naar de kar en Ernest steekt met een gaffel het hooi naar boven op de hooiwagen, waar Flor het stapelt. Clementine komt met een mand met wafelen die ze zittend op een pak hooi opeten, kwistig bestreken met boter en stroop. Uit een kruik schenkt Clementine donker bier in grote glazen. Het zweet druipt van hun gezichten en schouders.

FADE-OUT

FADE-IN

De avond valt in en Ernest steekt het laatste hooi op de tas. De volle maan komt op.

ERNEST

Tine kom, wandelen.

TINE

Neem jij nooit eens vijf minuten rust.

Jij kunt iemand flink afbeulen, je

bent bezeten van de wandeldrift.

Ze wandelen de velden en de weiden in en gaan zitten tegen een hooiopper. Ze kijken naar de sterren. Ernest wijst naar de sterrenbeelden.

ERNEST

Daar heb je de stier, daar de

tweelingen en de leeuw. En de

grote baarmoeder.

TINE

Dat bestaat niet, slimmeke.

ERNEST

Toch. Er zijn zoveel sterrenbeelden

als je er zelf wilt in zien. Lang

geleden heeft de een of andere

onverlaat in de sterren vele goden

gezien waar de mens zich moet aan

onderwerpen. Schriftgeleerden

hebben er godsdiensten van gemaakt

en de mens verplicht die goden of

die ene god te dienen, of beter

de priesters te dienen omdat

anders de wereld zou vergaan.

TINE

(ligt in slaap)

ERNEST

(dut eveneens in)

FADE-OUT

FADE-IN

Vroege ochtend. Ze worden wakker, nat van de dauw en lopen naar de Cantecleer om koffie te drinken.

DISSOLVE

FADE-IN

Tine staat bij haar auto met Ernest.

ERNEST

Kan het echt niet anders.

TINE

Neen, ik heb een opzegtermijn van zes

weken. Als ik die niet uitdoe betaal

ik zelf zes weken salaris en ik moet

ook de huur van mijn studio opzeggen.

ERNEST

Heb je iemand in Brussel.

TINE

Gehad. Ik kom terug, gestript van mijn

verleden.

(ze stapt in en vertrekt, wuivend naar Ernest

en Clementine)

DISSOLVE

FADE-IN

Het is volop zomer. De imkers halen de honing uit de bijenkorven. De maaidorsers rijden van de ene akker naar de andere om de graanoogst binnen te halen.

FADE-OUT

FADE-IN

ERNEST

(aan de koffietafel, tot Clementine) Er zit

niets anders op dan mijn tarwe te laten

afrijden door een van die gehuurde

beesten. Ik heb de tijd nog gekend dat

boerenknechten en meiden in drommen in

de oogst stonden en dat nog leuk vonden

ook, als ze intijds maar een kruik bier

aan hun toot mochten zetten. Volgens de

overlevering kwamen er zelfs

speelmannen muziek maken voor

de dagloners bij de oogst op

Het land, moeilijk aan te nemen

dat de boeren dat vroeger

toestonden en nu voor elke

graankorrel subsidie eisen. Ik

had eens graag willen dansen

met een pneumatische

boerenmeid en mij op haar laten

vallen, maar helaas, Pan is

dood, als hij ooit al heeft

geleefd.

CLEMENTINE

Wat is dat voor praat voor iemand

die op trouwen staat met het

mooiste meisje van de wereld. En

wie is Pan.

ERNEST

Het is maar een gezegde van uit

mijn tijd van jongman. Je weet

toch dat ik zielsveel van Tine

hou en ze geeft me alles waar

een man van dromen kan.

CLEMENTINE

Ik heb in het dorp een grote troep

pelgrims gezien, achter vaandels

van kerkelijke verenigingen en

kruisbeelden op een lange stok,

onderweg op beevaart naar

Scherpenheuvel. Als god is opgezet

met dat gedoe, is het maar een

rare god. Er waren er bij die

weesgegroet zongen met hun ogen

scheel naar de hemel. Niet dat ik

niet geloof dat er iets is, we

moeten toch van ergens komen.

ERNEST

Niet van Scherpenheuvel.

CLEMENTINE

Jij kunt van Scherpenheuvel

eigenlijk niet meer weten dan

de eerste de beste.

ERNEST

Je zult wel gelijk hebben. Ik

vertrek voor een grote fietstocht,

ik heb nu niet veel anders te

doen.

FADE-OUT

FADE-IN

Ernest rijdt door een wijk van verkavelde dennenbossen, waar de villa’s schuil gaan achter hoge, dichte hagen van cipressen. Hij hoort water spatten en meisjes gillen. Hij zoekt een opening in de haag en ziet drie naakte meisjes in een groot plastic bad spelen. Ze zijn misschien twaalf jaar, hebben nog een gladde pubis en borstjes die nauwelijks vorm krijgen. Beschaamd keert hij zich af en rijdt naar huis zonder nog naar iets om te zien. Thuis gaat hij naar zijn kamer en leest een paar pagina’s in Lolita. Hij zucht en lijkt al veel minder bezwaard om wat hij heeft gezien.

FADE-OUT

FADE-IN

Een grijze, natte dag in augustus. Regengordijnen slaan schuin tegen de grond en de riolen kunnen het overtollige water niet slikken. Ernest rijdt naar het dorp om een glas te drinken. De beevaartprocessie of de resten ervan is op de terugweg en trekt in de pletsende regen onder zwarte paraplu’s door het dorp. Hij loopt een café binnen en laat zich door drie metselaars verleiden om een boompje te kaarten en drinkt te veel glazen bier. Smoordronken komt hij om vier uur in de ochtend thuis. Het is gedaan met regenen en een mooie dag hangt in de lucht.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                    KEUKEN                  FAG

Aan de koffietafel.

ERNEST

(V.O.) Tine, vergeef mijn uitspatting

van gisteren. Het was onbedacht en

ik krijg je niet uit mijn gedachten.

Dat wil ik ook niet.

DISSOLVE

FADE-IN

Tine houdt woord en midden september komt ze met haar auto de koer van de Cantecleer opgereden. Ernest loopt haar tegemoet, haalt haar reiskoffers uit haar auto en draagt die naar zijn kamer. Tine draagt een tas met bezittingen. Op de kamer van Ernest.

INT.                  KAMER                        DAG

ERNEST

We rijden zonder uitstel naar

Wieken en Zon dan kun je

beginnen samenwerken met Sooi

aan onze projecten. Ik heb geen

tijd om daar te blijven want

ik moet mijn appelen en peren

binnen halen, persen en in

vaten te gisten leggen. Mijn

fruitwijn kan zich meten met

druivenwijn, natuurlijk niet

met de grote cru’s.

FADE-OUT

FADE-IN

Ernest staat in zijn boomgaard op een ladder appelen te plukken. Hoog boven jagen witte wolken snel over de donkergroen geworden aarde.

DISSOLVE

FADE-IN

De zomer is uit en de bamiswind is opgestoken. De bomen hebben hun machtig groen ingeleverd tegen geel, bruin en rood. Over het veld, de weiden, de bossen en het mos hebben zuivere stilte, helderheid en kalmte de plaats ingenomen van het geweld van de zomer.

COMMENTAARSTEM

(V.O.) In deze tijd van rust en

vallende bladeren, de winter die

zich al laat voelen, krijgen de

bewoners van de Cantecleer het

trieste bericht dat het gedaan

is met hun rustig leven op het

domein. In de stomme, vijandige

hoofdstad is de beslissing

gevallen: de meander van de rivier

wordt rechtgetrokken ten behoeve

van een superautoweg, het

wonderlijke autobahn-verzinsel van

Hitler. De terminale kwaal zal het

malse, mooie land van weiden,

graanvelden, boomgaarden, bosjes

en hagen uiteindelijk klein krijgen,

nadat ruilverkaveling en

monoculturen het land al hebben

verlaagd tot stortplaats van

tranentrekkend drijfmest. Van

Cantecleer blijven alleen de

gebouwen gespaard van het

verpletterende geweld van een

dam van zeventig meter breed, die

het park, de moestuin, de boomgaard,

veld en weide gaan verzwelgen onder

een vloedgolf van zand en klei.

Protesten met zwarte vlaggen en

petities hebben de koude kleren

niet geraakt van de moderne, koele

vandalen in de regeringsgebouwen

in Brussel en nog veel minder die

van de locale politieke klootzakken.

Dat zou te veel gevraagd zijn,

eerlijke mensen met bruikbare

hersenen in de Wetstraat, waar ze

zich tot in de hel zullen

bezighouden met nooit uitgevoerde

taaldecreten en mestvoorschriften.

Ernest heeft het besluit genomen om

met zijn clan naar het zuiden van

Frankrijk, naar zijn wijngaard, te

verhuizen. Daar is ook een rivier,

bovendien een propere. De staat

heeft Ernest heel veel geld gegeven

voor de onteigening van zijn

grond, dat is nog iets om zich

aan op te trekken.

FADE-OUT

FADE-IN

Het is nat en grijs weer. Alles is nat en klam. De najaarswind jaagt de bladeren in een rondedans samen met een blad krantenpapier. Ernest en Tine zitten in de woonkamer het spel van de wind te volgen, Clementine is in de keuken.

TINE

Ik doe het vandaag wat rustiger aan.

Het is zaterdag, het werk bij Wieken

en Zon gaat niet lopen.

ERNEST

Als we niet een paar klanten op de

kop kunnen tikken zullen we onze

plannen moeten herzien.

TINE

De staat heeft ons genoeg betaald

om het nog enige tijd uit te zingen.

ERNEST

Dat zullen we ook doen. (wijst op

zijn krant) Ik lees hier over de

mishandeling van runderen op de

beestenmarkt in Anderlecht. Als ik

aan die kerels hun velletje kon

komen.

TINE

Je bent geen vechtjas en je moet

niet van onderwerp veranderen.

ERNEST

We blijven hier niet wonen Tine.

Ze gaan van mijn lustwarande een

woestijn maken, een puinhoop. Ik

moet hier weg. Ik wil de wereld

zien in een mobilhome met een

vaste stek op mijn wijngaard in

de Dordogne. Sooi zal nooit deze

streek willen verlaten, hij moet

het bedrijf blijven leiden en wij

zullen in Frankrijk een tweede

vestiging stichten. Daarna in

Afrika want daar zijn onze

toestellen het meest nuttig en het

meest rendabel, tenminste als ze

ons daar willen binnen laten. Ik

ga mijn benen wat uitslaan. Ga

je mee.

  TINE

Ben je gek in zo’n druilerig weer.

FADE-OUT

FADE-IN

ERNEST

(wandelt. gaat af op het geluid van zware

machines en zagen en komt bij een bos van

hoge canadapopulieren. het bos wordt

neergehaald) (V.O.) Die woudreuzen maken

geen schijn van een kans tegen die

monsters. (grote rooimachines zijn aan de

slag met kettingen en stalen bollen zo hoog

als een boerderij) (V.O.) Het is een

terreurdaad en de daders staan er

lachend op toe te zien. Hier gaat het

nog om houtwinning, hier komen nieuwe

canadabomen in de plaats en binnen

tien, twintig jaar is het weer een bos.

Maar de tropische regenwouden worden

gewoon neergelegd uit plat winstbejag.

Nieuwe bomen komen niet in de plaats,

alleen koffiestruiken, die bloedzuigers

die de grond totaal zullen verwoesten.

Ik walg er van, ik maak me boos maar

dat zou ik niet moeten doen. Het helpt

niet en tast mijn gezondheid aan. (keert

op zijn stappen terug)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                    SALON                   DAG

Tine en Clementine ZITTEN met een glimlachje op hem te wachten.

ERNEST

Wat is hier gaande dat jullie zo

vrolijk zijn. Toch niet aan de

drank, zeker.

TINE

Je mag een keer raden.

CLEMENTINE

Hij raadt het nooit.

ERNEST

(rimpelt zijn voorhoofd) Tine is in

verwachting.

CLEMENTINE

Het is er eindelijk van gekomen.

Onvoorzichtig geweest, dat is

goed.

ERNEST

We hebben het ervoor gedaan,

Clementine. We hebben onze

leeftijd en het zou zonde zijn

om het langer uit te stellen,

om uit een prachtwijf als Tine

niet te fokken.

CLEMENTINE

Ernest, wat een taal. Tine is

geen vaars, die zijn er om uit

te fokken.

ERNEST

Vergeef me. Ik bedoelde kweken.

Of voortplanten.

TINE

Het komt allemaal op hetzelfde

neer, hoe je het ook noemen

wilt.

CLEMENTINE

Een beetje fatsoen kan geen kwaad.

ERNEST

Daar moeten we een fles op aftrekken.

Welke muziek zet ik op de speler.

Herders hij is geboren? …

TINE

Doe mij maar de Toverfluit.

FADE OUT

FADE IN

EXT.                       STRAAT                  DAG

ERNEST

(in koud en winderig weer fietst Ernest

naar het dorp. aan de overkant van de

weg staat Louise Casteels in de tuin het

wasgoed op te hangen aan de drooglijn

en een bol windje spant de vrouwenbroeken)

(V.O) Het lijkt er op dat de dikke

billen van Louise nog in de slipjes

zitten. Mijn fantasie werkt nog

altijd verfijnd. (hij fietst verder en

opeens klinkt dansmuziek uit een luidspreker

gemonteerd op een auto die reclame maakt

voor het bal van de burgemeester. er lopen

twee jonge meisjes over de brug en die

beginnen te dansen. Ernest fluit mee het

lustige lied)

FADE-OUT

FADE-IN

Het is koud geworden, de vorst heeft zijn intrede gedaan zodat er ijsbloemen groeien op de glasruiten van de slaapkamer. Ernest ontwaakt, geeft Tine een zoen en gaat aan het venster staan.

INT.               SLAAPKAMER            DAG

ERNEST

Kerstmis maar geen sneeuw,

liefste, geen mollige, koude

tapijten. Ach ja, er lag ook geen

sneeuw toen Jezus geboren werd in

een stal in een warm land in het

Midden-Oosten.

TINE

Ik dacht dat jij daar niet meer

in geloofde.

ERNEST

Met geloof heeft dat niets te

maken, Tine. Het is een verhaal

uit de bijbel dat veel mensen

voor waar aannemen. En een mooi

verhaal. Jij hebt nooit de

bijbel gelezen.

TINE

Is dat een tekort? Zou ik ook de

Koran moeten lezen.

ERNEST

Dat weet ik niet. Ik weet alleen

dat die heilige boeken te veel

door slimmeriken worden misbruikt

en verkeerd uitgelegd met als

droevig gevolg godsdienstoorlogen

en vervolgingen. Kom, we gaan

naar beneden voor een kop koffie

en maken ons gereed voor het

kerstmaal dat Clementine heeft

gereed gemaakt.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               WOONKAMER            AVOND

Sooi met zijn vrouw en Victor Goethals en Louise zitten mee aan aan het kerstmaal van Clementine.

VICTOR

We vieren Kerstmis met dit

uitstekende kerstmaal, maar wie

gelooft er nog in de geboorte

van Christus als de verlosser

van de mens.

SOOI

Ik geloof daar nog in, en mijn

vrouw. We zijn samen naar de

nachtmis geweest.

CLEMENTINE

Gaan we het over geloofsovertuigingen

hebben aan een feesttafel?

VICTOR

Ik niet. Schenk nog maar eens in,

Clementine, ik moet niet rijden, ik

woon hier tegenover.

LOUISE

Fikker, dat is onbeleefd om als

genodigde iets te vragen, zeker niet

om nog eens in te schenken. Dat

moeten de gastheren zelf zien.

VICTOR

Maar ze zien het niet.

TINE

(heeft al een rond buikje, gaat rond met

de fles wijn) Hier doen we nog aan

vrije meningsuiting, Wiske.

SOOI

Ik zie dat de kerstman hier al

geweest is.

ERNEST

Hij is hier een boom komen planten.

LOUISE

Voor wanneer is het, Tine.

TINE

Voor het begin van de zomer.

LOUISE

En al zo dik. Al het maar geen

tweeling is.

ERNEST

Zo erg zou dat niet zijn. Tine

heeft twee borsten.

CLEMENTINE

Praat dat die man heeft als hij wat

gedronken heeft.

ERNEST

Over wat moeten we anders praten,

Clementine. Over het weer? Over

het voetbal?

CLEMENTINE

Misschien over de armoede overal

in de wereld, ook hier bij ons en

wat we daar tegen kunnen doen.

SOOI

Aalmoezen geven helpt altijd maar

zal niet genoeg zijn.

VICTOR

Voedselbanken kunnen helpen. Ik

ben daar mee bezig en heb heel wat

kunnen ophalen. Het doet deugd te

zien dat er nog zoveel mensen zijn

met een goed hart.

LOUISE

Moeder heeft twee ovens brood

gebakken voor de voedselbank.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.                WOONKAMER              AVOND

De kalender wijst oudejaarsavond aan en buiten ziet het er bijtend koud uit. Tine, Ernest en Clementine zitten in de woonkamer.

CLEMENTINE

Het vriest stenen dik. Ik heb

overal in het huis de

centrale verwarming open

gedraaid. De radiatoren

mogen niet bevriezen. De

kinderen van het dorp

zullen door die kou niet

komen koeken zingen.

TINE

Koeken zingen?

ERNEST

Een oud gebruik dat in de streek

nog in zwang is, van toen een

koekje nog een schaarse lekkernij

was. In elk huis ligt nu altijd

een doos met koekjes in de kast,

maar koeken zingen is wat anders.

Je moet de vreugde zien op de

gezichten van de kindjes als

ze een paar koekjes in hun linnen

zak gestopt krijgen.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               RIVIERDIJK            DAG

Tine en Ernest maken een wandeling op de dijk. Er is wat lichte sneeuw gevallen, de temperatuur ligt onder het vriespunt en de lucht is uitgeklaard tot blauw. Opeens horen ze boven hun hoofden de slag van vele vleugels. Hoog in de lucht zien ze een vlucht wilde ganzen, een letter V met een lang en een kort been. Stil en blij kijken ze naar dit verschijnsel en lopen dan terug naar huis. Ze drinken een aperitief en nemen een middagmaal. ‘s Avonds kijken ze nog naar de naaktshow op het scherm, zo ophitsend als een kat zonder haar. In bed met Tine zegt Ernest alvorens in te slapen dat hij gaat dromen van een wereld waarin de vrede koning is.

DISSOLVE

FADE-IN

COMMENTAARSTEM

(V.O.) De gang der jaargetijden is

niet te stoppen en de ijzel die

alles doet tintelen als is het

zilver kondigt samen met de

westenwind die in de bomen,

onder de dakgoten en in de

telefoondraden zijn holle lied

zingt, de dooi aan. De jonge

zon krijgt enkele kleine kansen

om zich spelend te spiegelen in

de ijzellaag op de daken en op

de stukken weg die nog niet

door strooizout zijn besmet. De

plannen van Ernest om de

wereld in te trekken krijgen

steeds vastere vorm.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  KOER CANTECLEER            DAG

De hoogzwangere Tine en Ernest staan bij een mobilhome die ze van binnen en van buiten keuren. Sooi is mee komen kijken.

SOOI

Waarom blijf je hier niet, Ernest

en Tine. Hier op de Cantecleer. Het

is hier toch goed wonen. Gebruik

de mobilhome om op vakantie te gaan.

Desnoods voor zes weken, ik zal de

zaak wel draaiende houden.

ERNEST

Binnen een jaar blijft van de

Cantecleer niet veel meer over.

Ik wil die ellende niet meemaken.

Ik geef het huis in je handen,

jij kunt hier je intrek nemen

en het huis niet laten vervallen.

SOOI

Blijf hier, Ernest. Na minder dan

een jaar hoor je dat snelverkeer

daar twintig meter boven jullie

hoofden niet meer.

ERNEST

Ik kan niet leven in een Cantecleer

zonder achterland, zonder de rivier.

Niets te doen, wij willen de wereld

in. Met Tine heb ik de vlucht van

de wilde ganzen gezien, wij willen

die vogels achterna. Wat wij

mettertijd gaan doen is de

Cantecleer heropbouwen in Frankrijk,

midden onze wijngaard, de nieuwe

thuis voor Clementine en Tine en ik

en van daar de wereld in om Wieken

en Zon te verspreiden. Ik heb wat

geld, wat beters kan ik ermee doen

dan het uitstrooien.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                KEUKEN CANTECLEER       OCHTEND

CLEMENTINE

De vastentijd begint. Doen wij er

dit jaar aan mee.

TINE

Is dat geen christelijk gebruik?

Doen jullie daar aan mee?

ERNEST

Het is even goed een heidens gebruik,

ontstaan uit het tekort aan eten in

de periode tussen de winter en het

voorjaar.

CLEMENTINE

Jij moet daar niet aan meedoen, Tine.

Je wedijvert in het zwellen met de

botten op de bomen.

ERNEST

Ik ben in de hof gaan kijken. De

eerste tulpen schieten uit de grond.

Er wordt aangebeld en Ernest gaat de deur open doen. Er staan twee Bohemers aan de deur die proberen in een mengtaal van Duits en Nederlands hem een paard te verkopen.

ERNEST

Ik heb geen paard nodig maar ik kom

eens binnen, ik wil weten waar jullie

vandaan komen.

EEN BOHEMER

Wij komen uit Spanje over Frankrijk,

hebben in Zuid-Rusland, Italië,

Tyrol en Zwitserland zaken gedaan

en gaan over Holland naar Noorwegen.

Wij zien alle landen.

ERNEST

Kom even binnen. Ga zitten. (haalt

enkele flesjes dubbele trappist uit de

kelder en drinkt die op met zijn

bezoekers) Waar staan jullie paarden.

DE BOHEMER

In het dorp, we zullen daar wel een

paar uur mogen staan met een

woonwagen en onze familie.

ERNEST

Ik wandel mee tot daar.

TINE

(kijkt hen na) (V.O.) Mijn man, die het

geluk zoekt, die mij liefheeft, die

ik liefheb. Ik smeek het onzichtbare

onbestaande dat ik een gaaf en gezond

kind ter wereld mag brengen.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.            OVERZICHT VAN HET DOMEIN         DAG

COMMENTAARSTEM                 

(V.O.) Ernest wil van zijn laatste

maanden op Cantecleer zoveel

mogelijk genieten van het

wisselvallige klimaat, dat zal

hij missen. Hij kijkt naar de

grootse gang en groei der wolken

in de maartse hemel, de duiven

die zich aftekenen tegen de

regenbuien en de hagelbollen. De

lucht hangt vol geuren van het

herbeginnende leven. De boeren

zijn op het land met hun tractoren,

geen witte en bruine paarden meer

om met fiere stap de ploeg te

trekken. De zwaluwen laten weer

lang op zich wachten, de

Jagersbonden zetten fazanten uit

om die later te kunnen schieten

in plaats van ze gewoon de kop te

laten uitrukken bij de poelier. Het

wordt Pasen en in afwachting dat

hij zelf kinderen heeft, heeft

Ernest de kinderen van zijn

kennissen gevraagd om eieren te

komen rapen in het park. Ze zien

niet om, ze vinden dat ouderwets,

oubollig en de moeite niet waard.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.                IN DE OMGEVING               DAG

Motregen heel de tijd en af en toe een fikse bui, dan wordt het beter. Het weer gaat de goede kant op. Ernest en Tine maken een fietstocht en genieten van de eerste warmte. Ze rijden terug naar huis en in de woonkamer zet Ernest een CD op de speler. Dromerij, een cellostrijk van Schumann. Met hun drieën zitten ze zonder licht in de huiskamer te zwijgen en te luisteren naar de gedempte muziek.  

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.                 OP DE DIJK              DAG

De kastanjebomen hebben hun witte kandelaren gedoofd en zijn groene bergen geworden, mei heeft plaats gemaakt voor de junizon, het nieuwe leven is tot volle uitbarsting gekomen. Aan de overkant van de rivier maken baggerwerken en slibaanvoer een stuk eeuwenoud natuurschoon zo kapot als een staalbombardement en fosforregen met Brest en Dresden had gedaan.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                WOONKAMER            DAG

Tine, Ernest en Clementine zitten in de woonkamer. Tine krijgt weeën, Ernest belt de ambulance, Tine wordt naar de kraaminrichting gebracht, Ernest volgt in zijn eigen auto.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                 KRAAMKAMR            DAG

Tine schenkt het leven aan een tweeling.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              KAMER IN ZIEKENHUIS        DAG

Tine ligt in bed, opgepropt met een kussen. Ernest is bij haar op bezoek. In een wieg liggen de baby’s.

TINE

Tevreden Ernest. Ik heb twee gezonde,

volkomen kinderen ter wereld gebracht.

ERNEST

Ik weet met mijn geluk geen blijf.

Waarom schreeuwen ze zo hard.

TINE

Ze hebben honger, ze willen aan de borst.

ERNEST

Hoe gaan we ze heten. Nele en Tijl.

TINE

Ben je gek. Wil je dat de jongen

later door het leven gaat als

Uilenspiegel.

ERNEST

We komen wel op namen. Die van onze

ouders bijvoorbeeld. Of grootouders.

Ik teer op hun kapitaal. Dat doet

mij er aan denken dat de mobilhome

is geleverd.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.                    KOER CANTECLEER       DAG

Twee grote verhuiswagens vertrekken van Cantecleer met het huisraad van de herenhoeve. De grote mobilhome is geleverd en blijft nog even staan. Er valt een trage, malse aarzelende regen in droppen groot als duiveneieren. De vrienden komen met tranen in hun ogen afscheid nemen en vragen hem om terug te komen om met de kaarten te spelen. Daar zijn Odiel de loodgieter, Germain de stoffeerder, Kozze de smid, Victor Goethals en zijn vette vrouw Louise, Jef de facteur, Flor en Levine Casteels, zelfs Zattentist, Julleke Zat, Polle Pik en nog veel anderen.

ERNEST

Zo ver is het. Samen met Tine en

mijn huishoudster Clementine trek

ik de wijde wereld in, naar het

zuiden, de warme landen, als de

vogels in de wind. Onze eerste

bestemming is mijn wijngaard aan

de Dordogne, daar wat rusten tot

Tine helemaal hersteld is, dan

zullen we verder zien, dan begint

het pas. De Cantecleer blijft

bestaan in sterk gereduceerde vorm

en Sooi komt hier zijn intrek

nemen. We komen nog wel eens langs,

maar hier terug komen wonen. Neen,

met dat monster op de plaats waar

eens mijn paradijs lag, is dat

uitgesloten. Tot ziens vrienden.

FADE-OUT