15 CEUX QUI S'AIMENT SONT BIEN LIES

CEUX QUI S'AIMENT SONT BIEN LIÉS

Originele script voor

8  afleveringen van een dramatische

Tv-serie

Geschreven door

Jules De Cort

 Verhalen 13 en 15 zijn samengevoegd.

FADE-IN

EXT.              PARK ZILVERSCHOON       DAG

Op een bank bij de vijver van het park zit Victor Goethals tussen, Lena De Wit, de moeder van Gilbert Servaes, jeugdvriendin van zijn moeder en Lomme Vertommen, de oude veldwachter. Lomme en Lena verblijven in het rusthuis.

 

VICTOR

Ik heb jullie gevraagd voor een praatje over mijn

moeder die ik niet heb gekend, jullie wel. Lena,

jij bent de moeder van Gilbert Servaes, jij hebt

met Pauline Goethals, mijn moeder, nog gediend op

het kasteel van de baron. In deze tas heb ik al de

gedenkstukken van mijn moeder meegebracht.

LOMME

Waar wil je over praten jongen.

VICTOR

Mijn moeder.

LENA

Wat hebben ze haar en jou toch aangedaan, Fikker.

Ik zou razend zijn en nooit nog iemand willen

helpen.

VICTOR

Zo zit ik niet ineen en jij en Lomme ook niet.

Ida en Mane zijn de beste pleegouders voor mij

geweest. Ik heb geen klagen gehad, ze zijn voor

altijd mijn ouders en daar eindigt het. Ik weet

niet veel van haar jong leven, haar vormsel, de

eerste keer dat ze haar regels kreeg, haar

eerste seksbeleving. Ze heeft wat opgeschreven

maar geen spoor van dagelijksheden als jurken,

afspraakjes, liefde, geneugten, het echte leven.

Achttien jaar is ze geworden, nog groen. Wat

weet een meisje op die leeftijd van het echte

leven? Het enige wat onweerlegbaar vaststaat is

dat ze betrekkingen heeft gehad en mij het leven

heeft gegeven. Heeft ze het gedaan uit liefde

voor die man of jongen, omdat zij zich ertoe

gedwongen voelde om zich aan iemand te geven of

uit wellust omdat ze er niet genoeg kon van

krijgen en het zo zelf heeft gezocht? Heeft ze

zich verplicht gevoeld met haar baas de nobiljon

naar bed te gaan omdat het deel uitmaakte van

haar taken van dienstmeisje? Waar ik naar op zoek

ben, en misschien kunnen jullie mij helpen, is

de moordenaar van mijn moeder. Als die op zoek was

naar de schat waar zo veel over gedaan werd, moet

hij zich toch op de een of andere manier verraden

hebben, zeker als hij die schat gevonden had.

LOMME

Geloof jij in een schat, Vik.

VICTOR

Een schat niet, maar wel een som geld. En ik geloof

niet dat rondtrekkende zigeuners haar en mijn

grootouders om het leven hebben gebracht, wat konden

die weten van geld dat mijn moeder zou gekregen

hebben van de man die haar zwanger had gemaakt, dat

was de baron, daar twijfel ik niet meer aan. Het

moet iemand van hier zijn geweest, die het gedaan

heeft, alleen of in troep.

LOMME

Dat heb ik ook altijd gezegd, maar ik was bij het

onderzoek niet betrokken. Ik heb wel de eerste

vaststellingen gedaan maar een drievoudige moord

oplossen is het werk van het parket en de

gerechtelijke politie, niet van de landelijke

politie zoals een veldwachter nu heet.

VICTOR

Ik ben wat gaan praten met mensen met wie ze haar

plechtige communie heeft gedaan, ik hoopte dat ze

mij op een spoor hadden kunnen zetten.

LOMME

Die weten van niets, die kunnen van niets weten,

nog minder dan ik en ik ben er bij geweest. Het is

alsof het gisteren is voorgevallen. Ik was er als

een van de eersten bij toen de moorden ontdekt

werden, de eerste politieman om in het huisje en

bij de lijken de vaststellingen te doen. Zoiets

had ik nooit eerder meegemaakt, zoals ze daar lagen,

dat vergeet een mens van zijn leven niet. Als

iemand je iets meer kan vertellen is het Lena hier.

VICTOR

Daarom dat ik nu met jullie kom praten, jullie

weten misschien meer, jij hebt haar goed gekend en

Lomme is er bij geweest.

LENA

Vertel jij maar eerst wat jij weet, Lomme.

LOMME

De postbode, hoe hij heette weet ik niet meer, was

op de lijken uitgekomen en was zo hard hij kon naar

het dorp gesjeesd om ons op het gemeentehuis te

verwittigen. Staing de brigadier stuurde mij erop

af. In de woonkamer lagen de lijken van Pol en

Constance, de kleine lag in de wieg te schreien

van honger. Hun dochter, je moeder Pauline,

bedrogen dochter zoals je weet, vond ik in het

schuurtje bij de ladder naar de hooitas. Ik deed

de eerste vaststellingen als hulpgarde, daarna

is er meer volk gekomen om de nieuwsgierigen op

afstand te houden, daar had Staing Van Steen voor

gezorgd. Die wilde het liever niet zien en hij

liet mij doen. Het parket stapte ter plaatse af.

Ik wist wat ik te doen had en heb geen sporen

verknoeid, alleen vastgesteld of de mensen nog

in leven waren.

VICTOR

Die rechercheurs uit de stad hebben de dader of

daders nooit gevonden.

LOMME

Ik heb zoveel het kon het speurwerk proberen te

volgen maar tot op heden ben ik er niet van

overtuigd dat genoeg werd gedaan. Ik heb altijd

vermoed dat het gerecht niet te diep is willen

graven, Pol was een arme duivel, Constance zijn

vrouw was een wasvrouw en Pauline was een

bedrogen dochter, dan kwam het er niet zo op

aan een schuldige te vinden. Zeker niet als die

volgens geruchten uit leden van de burgerij

kon komen, want een burgerij was er in Hellebeek

en die had zeggenschap. Ik weiger te geloven dat

ze de moorden bedekt hebben willen houden, maar

ze konden er niet zeker van zijn dat een of meer

van hun kinderen er niet bij betrokken waren en

dat het beter was niet te diep te graven. Maar

toch geloof ik niet dat ze het onderzoek echt

hebben kunnen hinderen.

VICTOR

Dat geloof ik ook niet, Lomme. En jij Lena.

LENA

Van dat onderzoek weet ik niet veel. Ik had mijn

dienst op het kasteel al opgezegd voor de moorden

om bij weduwnaar Liebaert de sanitairhandelaar in

het dorp dagmeid te gaan spelen. In de keuken bij

Josephine Malfait, de kokkin van het kasteel, had

ik geleerd wat ik moest weten om het huishouden

bij Liebaert met zijn vier kinderen behoorlijk in

handen te houden. Ik had opgezegd omdat mijn man

Corneel Servaes, die mij achteraf heeft laten

zitten, zijn eisen had gesteld. Jaloers? Ja, maar

niet op de baron, op Dolf Malfait, de zoon van

Josephine, de hovenier van de baron en hoog in

aanzien op het kasteel. Pauline Goethals was mijn

jongere maat op het kasteel. Ik herinner mij nog

even goed als Lomme de moorden maar de lijken van

Pauline en haar ouders heb ik niet gezien. Wij

mochten er niet bij.

LOMME

En maar goed ook, het was niet om aan te zien. Die

lichamen, o gruwelijk, het staat hier in mijn hoofd

gebrand. Maar er is iets dat ik mij nog herinner,

waar niemand belangstelling voor had, de pers niet

en ook niet die van het parket zo ver ik weet. Ze

hebben mij om een verslag gevraagd. Ik heb hun

gezegd dat het mij was  opgevallen dat enkel de

kamer van Pauline doorheen was gehaald. Alles lag

onderste boven, het bed afgetrokken, de kasten

leeggemaakt, de laden omgekeerd en op de grond

gegooid, de kussens en de matras opengesneden, de

kamer lag vol kapok en dons,de ingelijste

herinneringsprent van haar plechtige communie en

een prent met nimfen in een park van de muur

gehaald en kapot geslagen, er was niets dat ze

niet onder handen hadden genomen.

VICTOR

Ze Lomme?

LOMME

Het parket heeft de misdaden toegeschreven aan

een bende die daar toevallig voorbijkwam.

VICTOR

Zo heb ik het ook gelezen in oude kranten, die ik

in de bibliotheek van Mechelen heb geraadpleegd,

geloof jij dat, Lomme?

LOMME

Als ik gek was, een bende, dat zie je van hier. Het

gerecht heeft het onderzoek die draai gegeven om

van de pers vanaf te zijn! Het moet iemand van hier

geweest zijn. Het was algemeen rond dat de baron je

vader was en dus dacht iedereen dat Pauline geld

van hem gekregen had om te zwijgen. En dan moest ze

oppassen voor al wie op geld uit was. En dat waren

er waarschijnlijk meer dan een.

VICTOR

Daar zouden ze op af zijn gekomen, met andere

woorden een roofmoord. Dan zou het geen van deze

vier zijn. ((gaat in zijn tas en toont de foto van

zijn moeder  verkleed als Roodkapje met vier

jongemannen in wolf verkleed op een gemaskerd bal)

Niemand was toen al zeker dat de baron mijn vader

was, maar er waren al sterke geruchten.

LOMME

Die vier moesten niets doen om hun toekomst te

redden want zij wisten uit zichzelf dat zij de vader

niet konden zijn en tot roofmoord zie ik ze niet in

staat, zeker niet omdat het niet vast stond dat

Pauline wat dan ook zou gekregen hebben. En ze zijn

alle vier van goeden huize.

LENA

Dat wil niets zeggen, die denken altijd dat hen wat

meer is toegelaten. Wat als ze afgeperst zijn door

Pauline of haar vader toen uitkwam dat ze zwanger

was. Wij niet zeker dat zij het toch niet gedaan

hebben met Pauline, desnoods in groep. Daar werd

toen over gepraat.

LOMME

Dat was pure laster, roddels, daar is het gerecht

niet op willen ingaan.

VICTOR

Was mijn moeder dan een meisje dat het niet te

nauw nam met de goede zeden en zich door iedereen

liet doen, moet ik dan toch in die richting zoeken.

LENA

Zo was je moeder niet, daarvoor heb ik ze te goed

gekend, ze kon goed op zichzelf passen, ze was geen

hoer, ze was een ernstig jong meisje.

LOMME

Hadden ze mij laten doen, ik zou niemand hebben

gespaard. Ook de baron niet. Maar dat kon niet, ik

was hulp-veldwachter en Staing wist niet wat hem te

doen stond.

VICTOR

Niemand kon toen weten dat de baron mijn vader

was, toen nog niet, tenzij iemand een foto had

van de baron als pasgeborene die je met mij in

de wieg kon vergelijken.

LOMME

In een dorp lopen er altijd geruchten en

praatjes en mensen van het kasteel die niet

kunnen zwijgen. Maar ik ging af op mijn

gevoel, zoals elke goede politieman dat

doet. Geruchten lagen voor de hand, een

kasteelheer doet het met zijn huisbedienden.

Wat wil je.

LENA

Zoals van de pastoor met zijn meid.

VICTOR

Als jij er van uitging dat hij mijn vader

was, had je meteen een motief. Had hij een

alibi, Lomme?

LOMME

Nu zeg je wat. Ik ging er niet van uit dat

hij je vader was en ik heb hem natuurlijk

nooit om een alibi kunnen vragen. Dat was in

handen van het parket, dat ging buiten mij om.

VICTOR

Het Roodkapje op de foto is mijn moeder Pauline.

Ze had meegedaan aan de carnavalviering. Ze was

achttien op het ogenblik dat de foto gemaakt is

en toen droeg ze me al. Het kan zijn dat mijn

moeder geprobeerd heeft een van die vier waar ze

mee geslapen heeft van het vaderschap te

beschuldigen, met het doel mijn echte vader te

beschermen of geld los te krijgen.

LOMME

We draaien in cirkels. Die vier gasten leven

nog, ik ken ze veel beter dan jij ze kent. Dat

is een zware beschuldiging jongen, mocht dat aan

hun oren komen dan zetten ze er een advocaat op

om je te vervolgen wegens laster, die heren

hebben nog altijd de middelen om de beste

advocaten te betalen en ze weten de weg.

VICTOR

Zo ver komt het niet, Lomme. Ik beschuldig

niemand, ik stel me alleen maar hardop vragen.

LENA

(heeft de foto had zitten bekijken die Lomme

haar heeft doorgegeven) Ik ken ze ook, alle

vier, wie zou ze niet kennen. Ik heb er nog mee

gedanst. Vier jongens met veel air, toen al met

veel jannenstreken en ze zijn zo gebleven. Gasten

die dachten dat iedereen voor hen moest plooien

of met hun pikkelen omhoog gaan liggen. Maar dat

hadden ze wel mis, met mij toch.

VICTOR

Ik mag dus aannemen dat die vier wolven op de

foto met Roodkapje er voor niets tussen zitten.

Tenzij mijn moeder, zoals ik heb gezegd, ze liet

verstaan dat er iets mis was.

LENA

Om ze geld af te troggelen, zo was Pauline niet.

VICTOR

Misschien wel van die ene. Ze wist toch met wie

ze het had gedaan. Met wie heeft ze dan gelopen,

Lena, wie zat er het meest achter haar, jij kunt

dat weten.

LENA

Met Louis Wouters is ze een keer mee geweest. Dat

bleef bij dansen in het dorp met de kermis en hij

mocht haar naar huis brengen. Maar Pauline was

slim genoeg om te weten dat hij en de andere

rokkenjagers er zuiver op uit waren het met

iemand als zij te kunnen doen, om levenservaring

op te doen zoals die smeerlappen dat toen al

noemden, maar trouwen beneden hun stand of hun

fortuin, daar kon geen sprake van zijn.

VICTOR

Mijn stand was dus te min voor dat soort volk,

maar de tijden zijn veranderd, het dorpsleven is

niet meer wat het is geweest. En lagere standen,

als je het zo noemen wil, waar zijn die nog.

LENA

Ik ben nog in mijn stand getrouwd, met Corneel.

Ik zou het niet mogen zeggen maar ik heb later

betere kansen gehad. In deze nieuwe tijd zou ik

niet meer twijfelen.

LOMME

Ik begrjp wat je bedoelt.

LENA

Hoe kan dat, het is mijn diepste geheim. Je wil

zinspelen op weduwnaar Liebaert waar ik jarenlang

dienstbode ben geweest, maar niet inwonend,

hoewel hij dat had gewild, maar ik zat met

Gilbert.  

LOMME

Wat ga je met die foto verder doen? Moet ik

die mannen op de rooster leggen?

VICTOR

Ik ga niets doen, Wat dacht je, dat ik detective

wou gaan spelen? Ik wou er eens over praten met

mensen die jong waren samen met Pauline. Bij de

schoonmaak zijn die foto’s voor de dag gekomen,

ik weet zo weinig van mijn moeder en met wie kan

ik er anders over praten dan met mensen als jullie,

tijdgenoten. Jou en Lena vind ik geschikte mensen

om over mijn afkomst te spreken. Mane zwijgt

erover in alle talen, hij is mijn vader zegt

hij en Ida herhaalt altijd maar hetzelfde,

dat zij mijn moeder is. En dat is waar ook.

 

VICTOR

(haalt volgende foto uit zijn portefeuille, foto

genomen rond 1937 voor het kasteel van het Hof

ter Wolvendonck. Baron René de la Chooze staat

in het midden tussen Pauline en Lena) Dat zijn

jij, Pauline en de baron rond 1937 in de tuin

van het kasteel.

LENA

(Lena bekijkt het kiekje) Toen zag ik er nog goed

uit.

LOMME

Ook nu zie je er nog goed uit.

VICTOR

(pakt een derde foto. die toont Pauline met Lena,

arm in arm op de IJzeren Leen in Mechelen) Dat ben

jij met Pauline als ik het goed heb op, de IJzeren

Leen in Mechelen. Pauline is ongeveer zo oud als op

de carnavalfoto. Ze draagt een jurk en zijden kousen

en haar haar is opgemaakt, geen kniekousen meer of

een zedige strik in sluike haren. Om haar hals

draagt ze een halssnoer dat er uitziet als van goud

met edelstenen. Dat halssnoer lag in de schoendoos

bij de andere souvenirs en ik heb het bij me in mijn

tas. Herinner jij je die foto, Lena.  

LENA

Ik heb die foto zelf ook. We zijn naar Mechelen

geweest om naar de winkels te kijken en om de

waarde van haar halssnoer te laten schatten.

VICTOR

Dit? (haalt het halssnoer uit de tas)

LENA

O, jij hebt dat? Het is dus niet gestolen. Mooi

hé? Ze had het gekregen van baron René. Een soort

aandenken.

VICTOR

Of beloning, het lijkt me niet veel waard, een

juweel uit de grabbelton, het zagemeel.

LENA

Dat is helemaal niet waar, het is van zuiver goud,

het is veel geld waard, heel veel geld. En de

steentjes zijn diamanten. Dat heeft de juwelier

ons gezegd.

VICTOR

Had zij dat zomaar van de baron gekregen?

LENA

Waarom niet? Ze lag helemaal in zijn gratie.

VICTOR

Vond de juwelier het niet vreemd dat twee meisjes

van nog geen achttien in het bezit waren van een

halssnoer dat heel veel geld waard was?

LENA

Dat geloof ik, want hij vroeg de pas van Pauline,

schreef die over en toen leek hij gerustgesteld.

Dan was hij zeker dat hij haar kon terugvinden.

VICTOR

(bergt het snoer weer op en haalt een paar

handschoenen in een kartonnen verpakking uit zijn

aktetas.

LENA

O die ken ik, die komen nog van mij. Het arme

kind heeft ze amper een paar keer gedragen. Ze

zitten nog in de geschenkverpakking.

VICTOR

Die doos is beschadigd, van binnen stukgescheurd,

kijk de binnenbekleding van de doos is

losgetrokken. Toen maakten ze nog mooie dozen,

dure dozen, iemand zal gedacht hebben dat er

geld in verborgen was. Er werd gezegd dat mijn

grootvader Pol op zoek was naar het geld dat ze

zou gekregen hebben om te zwijgen. Had ze dat?

LENA

Erg vrijgevig was de baron niet, maar een

halssnoer uit het erfgoed van zijn familie kon

er blijkbaar wel af, al moet het hem zeker

zeer gedaan hebben.

LOMME

Dit weet ik nog. Je moeder heeft een tijd met

Louis Wouters gelopen, die Louis scheen zich

van standenverschil niet veel aan te trekken,

van huis uit waren het kleermakers. Het begon

op verkering te lijken en opeens gingen ze

uiteen. Een achttal maanden later ben jij geboren.

Wat was er aan de hand, denk je? Pauline werkte

bij de baron. Men beweerde dat de baron de jonge

meisjes niet met rust kon laten. Ik geloof dat

niet. Ik kwam nogal eens op het kasteel voor

allerlei zaken, optreden tegen stropers

bijvoorbeeld. Dan bood de baron mij een borrel

aan en we maakten een praatje. Pauline kwam ons

die borrel inschenken. Ik zag hem naar haar

kijken, die kerel was verliefd op dat mooie

ding. Hij liet het me ook verstaan. Die kan

pensen maken met haar ogen, zei hij, en met

zo’n lijf kan ze met een hele rijke trouwen.

Het zou spijtig zijn dat zo’n schoonheid op de

mesthoop zou terechtkomen. Dat zei de baron

ongeveer met die woorden.

VICTOR

Wat weet je nog, Lomme?

LOMME

Van horen zeggen veel. De baron zou gedreigd

hebben Pauline en haar ouders uit hun huisje

aan de rivier te zetten als ze niet met hem

sliep. Maar dat geloof ik ook niet.

 VICTOR

Opnieuw. Zou de baron de moordenaar van mijn

moeder kunnen zijn. Om de sporen van zijn

vaderschap uit te wissen. Maar waarom heeft

hij mij dan laten leven? En heeft hij haar dat

dure halssnoer gegeven, een erfstuk.

LOMME

Neen. Vaderschap kon toen nog gemakkelijk

ontkend worden, zeker door grote heren. En de

baron had niet het gestel om drie mensen op die

manier om te brengen. Het moet iemand geweest

zijn die op buit uit was. Iemand moet gedacht

hebben dat Pauline geld gekregen had om haar

kind groot te brengen of zwijggeld, waar Pol

het over had als hij gedronken had. Zelfs als

het niet waar was wat Pol uitkraamde, kon iemand

het gehoord hebben en er zich meester willen van

maken hebben, dan in het huis betrapt, herkend

en het vervolg kennen we. De dader of daders

zijn op zoek geweest naar geld, maar ze wisten

niet dat het halssnoer een klein fortuin waard

is en hebben het laten liggen. Het moet daar

open en bloot gelegen hebben, ze moeten gedacht

hebben dat een jong meisje geen dure spullen

kan bezitten, wat waardeloze prullen, verguld

koper, daar wilden de rovers zich niet mee

verraden. De mogelijke rover moet gedacht

hebben dat Pauline geld gekregen had om haar

kind groot te brengen en geen waardeloze

halsketting.

VICTOR

Waar lag het halssnoer, Lomme en waar lagen

de handschoenen.

LOMME

Het halssnoer lag in de lade van het nachtkastje

en de handschoenen op de grond, naast het doosje.

Ze zochten naar iets op de kamer van Pauline,

geld, waar konden ze het anders op gemunt hebben?

VICTOR

Hoe zag de kamer van Pol en Constance eruit? Was

die ook overhoop gehaald?

LOMME

Ik heb het al gezegd, waarschijnlijk is daar

niemand binnen geweest. Het bed was nog opgemaakt.

Ze lagen nog niet in hun bed, ze hadden hun kleren

nog aan, geen van de drie lijken lag in zijn eigen

slaapkamer. Ook de stapels wasgoed hebben ze niet

aangeraakt omdat ze wisten dat daar onmogelijk

iets in kon verborgen zitten, dat wasgoed werd

altijd binnen de week afgehaald.

VICTOR

Geen passionele moord dus, ook geen moord om

Pauline het zwijgen op te leggen en hun naam en

eer te redden, maar een doodgewone roofmoord.

LOMME

Een roofmoord is nooit doodgewoon. Ik heb

altijd presumptie gehad maar durfde er niet

mee voor de dag komen.

VICTOR

Wie zou jij dan ondervraagd hebben?

LOMME

Al wie de dag van de moord naar het huisje was

afgezakt om iets te zien te krijgen. Iedereen

weet toch dat de moordenaar terugkeert naar de

plaats van de misdaad.

VICTOR

In misdaadromans is dat zo, maar in het echt?

LOMME

Luister maar. Dolf Malfait de hovenier van het

kasteel is ook komen kijken. Het kasteel

beschouwde Dolf als iemand van de familie. Ik

kon niet in zijn buurt komen, zeker niet om

hem te ondervragen, ik had geen enkele

bevoegdheid in die moordzaak.

LENA

Dolf Malfait, die heeft nog achter mij gelopen

en achter Pauline, maar hij kon ons niet krijgen.

Wij vonden hem nogal een rare, geen kwade, maar

niet iemand om mee te trouwen.

LOMME

Dat was Corneel feitelijk ook niet.

LENA

Weet ik, ik had misschien nog beter Dolf genomen,

maar een leven verloopt niet altijd zoals je dat

zou willen.

Dolf Malfait de tuinman van het rusthuis, staat een tiental meter van hen vandaan met een spade de rand van de aardeweg bij te werken.

LENA

Dolf is de zoon van Josephine Malfait, die haar

leven lang op het kasteel in de keuken heeft

gestaan. Dolf is vanaf zijn geboorte op het

kasteel blijven wonen. Hij is nu met pensioen, is

vrijgezel gebleven, heeft zijn kamer in het

rusthuis mogen houden en doet kleine werkjes in

de tuin van het vroegere landgoed. Nu is hij in

dienst van de gemeente die hem een kleine

vergoeding betaalt voor zijn werk. (doet teken

om tot bij hen te komen) Victor, toon hem het

halssnoer van Pauline. (Dolf komt tot bij hen)

Heb je Pauline dit nog weten dragen? Ze had het

van René van het kasteel gekregen voor haar

verjaardag, een stuk van veel geld.

DOLF

Veel geld, die halsketting! Doe mij niet lachen.

Iedereen wist dat het een stuk was uit het

zaagmeel maar dat ze wel een pak geld gekregen

had om te zwijgen over wat iedereen wist. Maar

de stomme trut wilde geen geld aannemen, ze had

genoeg aan dat stomme prul van een halsketting

waar ze kinderen blij mee kunnen maken. Meer

is in haar kamer niet gevonden.

LOMME

Hoe kom je daarbij. Ik mocht je niet ondervragen,

dat was het werk van de rechercheurs, maar ik heb

wel hun verslagen mogen inkijken. Ik kan je nu

wel zeggen dat er geen geld is gevonden, als er

dat geweest was, was de moordenaar er mee weg.

Maar hoe kon jij weten dat er niets is gevonden?

VICTOR

Lomme heeft mij verteld dat jij naar de plaats van

de misdaad bent komen kijken en men zegt dat

misdadigers terugkeren naar de plaats van de

misdaad.

DOLF

Kom zeg? Er stond meer dan honderd man te zien,

ga je die een voor een aanpakken als mogelijke

moordenaars. En ik had een alibi voor die dag.

LOMME

Ik vraag niet om een alibi. Dolf, maar nu je er

zelf over begint, zomaar voor de gein, waar was

jij de avond dat Pol, Constance en Pauline

werden omgebracht. Zowat iedereen in het dorp

is op de rooster gelegd, wat wist jij te

vertellen?

DOLF

Dat ik thuis was.

LOMME

Nu, na zoveel jaren, weet je dat nog?

DOLF

De mannen van de politie in burger hebben mij

toen ondervraagd, ze vroegen of ik niets

gezien had en hebben naar en een alibi gevraagd.

LOMME

Dat deden ze met iedereen.

VICTOR

Hoe kom je aan het woord alibi.

 DOLF

Dat heb ik onthouden. Ze hebben het mij

uitgelegd als ik het eerst niet verstond.

LOMME

Bij wie was je die avond, iedereen kan zeggen

dat hij thuis was.

DOLF

Ik was op het kasteel, daar ben ik thuis, ik was

in het park aan het werk, als altijd.

LOMME

Het is in de nacht gebeurd, Dolf. En heeft de

baron verklaard dat hij je daar in de nacht in

zijn park heeft gezien?

DOLF

Dan zal ik op mijn kamer geweest zijn. Ik had

een alibi, de baron heeft daarvoor gezorgd, en

daarmee uit.

LOMME

Ben je die avond niet naar het dorp geweest,

zoals alle jonge mensen op zondagavond.

DOLF

Wat kon ik in het dorp gaan doen. Mij zat

drinken?

LENA

Je was zot van Pauline, waarom zou je niet naar

het dorp geweest zijn. Omdat je haar niet kon

krijgen.

DOLF

Niemand kon haar krijgen. Maar ze was niet in

het dorp want ze lag in het kinderbed. Met een

voorkind geraakte ze niet gemakkelijk meer van

de straat en dan was ze misschien wel te krijgen.

En met het geld dat ze van de baron had

gekregen zouden we een tijdje verder gekund

hebben.

LOMME

Hoe kon jij weten dat Pauline geld was

toegestopt door de baron, toch niet door

die praatjes van haar vader Pol.

DOLF

Niemand geloofde zatte Pol. Ik had Pauline

en Lena afgeluisterd. Pauline zei dat ze

een schat gekregen had. Wat kon het anders

zijn dan geld, een baron geeft geen

erfstukken aan een meid.

LOMME

Je wist dat ze een halssnoer gekregen had?

DOLF

Natuurlijk, ze droeg het dikwijls genoeg.

Kinderen kun je blij maken met een dode mus.

LOMME

Daarom heb je het laten liggen toen je haar

kamer overhoop hebt gehaald op zoek naar 

geld. Je dacht dat het een prul was uit de

grabbelton.

DOLF

Er was geen geld op haar kamer. Had ik

geweten wat de collier zoveel waard was dan ...

LOMME

Wat dan? Was het dan de moeite waard geweest

drie mensen om te brengen, hoe ben je zo stom

kunnen zijn.

LENA

En zo wreed, zo bloeddorstig.

  DOLF

Ik was niet stom, zij was stom, had ze gezegd

dat het ding zoveel waarde had, het lag open

en bloot op het nachtkastje. Met het geld

daarvan had Pauline met mij een goed leven

kunnen beginnen. samen op het kasteel. Voorts

ga ik zwijgen, straks maken jullie er een

bekentenis van, wat ik verteld heb wist

iedereen.

LOMME

Ja, ja. Wie weet wat iedereen weet, weet

niets. Wij hebben een bekentenis gehoord.

DOLF

Ik beken niets, je kunt mij niets doen, ik

heb gezegd dat er geen geld lag op haar kamer,

meer niet, en nu hoor ik van jullie dat de

collier veel geld waard is, waarom zou ik

achter speelgoed gaan? En ik heb het alibi

van baron René, het is zo opgenomen in het

onderzoeksverslag en de baron is dood, daar

valt niets meer aan te veranderen. (keert

zich om en loopt terug naar zijn karwei)

VICTOR

Heb ik daar geen bekentenis van een drievoudige

moord gehoord, Lomme, kun jij niets doen, je

hebt twee getuigen, met jou erbij drie.

LOMME

De feiten kunnen verjaard zijn, maar hij moet

aangeklaagd worden en de feiten openbaar

gemaakt. Het forensische materiaal bestaat

misschien nog. Als ze het dossier heropenen

wordt hij mogelijk niet vervolgd maar dan kunnen

alle geruchten en verdachtmakingen de wereld

uitgeholpen worpen, dan kun jij er zeker van zijn

dat de man die je gemaakt heeft niet de

moordenaar is van je moeder.

VICTOR

Dat is al iets.

LENA

Dat is heel veel. Tenzij je op een passionele

moord had gerekend, doodslag uit jaloerse liefde

voor je moeder. Een van de rijken uit het dorp

of de baron die jaloers was omdat ze zich met de

jongemannen uit het dorp ophield en haar uit

wanhoop of wraak de keel heeft doorgesneden.

Drama, drama, geen moord om geld maar passie.

VICTOR

Lena, nu ben je aan het overdrijven. Als ik

daarmee in mijn hoofd zou zitten, zou je hier

met een geesteszieke praten. Een passionele

moord zou groot nieuws geweest zijn voor de

roddelbladen, maar mijn moeder is slachtoffer

van een roofmoord, een geval van vulgaire,

doodgewone, dagdagelijkse hebzucht, het

chronische kwaaltje sinds Kaïn en Abel dat

nog in alle eeuwigheid buren, families,

vrienden en volkeren bloed zal kosten. Dat

maakt mij bang.

LOMME

Je zoekt het veel te ver, het leven is de

Bijbel niet. Ik zal zien wat ik kan doen om

Dolf te stroppen, ik ken wel iemand.

VICTOR

Ik rij naar huis, tijd voor het noeneten.

FADE-OUT

FADE-IN

Het is een heerlijke, zoele dag, een dag om over de dijk van het rusthuis naar huis te fietsen voor het middagmaal. Victor op de fiets.

VICTOR

(V.O.) Nu ik het spook van de moord op mijn

meester overwonnen heb, zit ik nog met een

ander spook. Emily is weg. Als iemand

mij zou vragen of ik het red, dan moet ik

antwoorden ik geloof van wel. Dat is niet

naar mijn zin maar ik denk dat die dingen

nu eenmaal zo verlopen. Nogal wel dat Louise

er niet zeker van is dat ik veel te veel met

Emily in mijn gepeinzen zit, zat. Ik heb Emily

nooit gevraagd verhalen te lezen die ik

geschreven heb zonder die aan iemand te durven

tonen. Waarom vraag ik het Louise niet, waarom

toon ik haar niet waar ik Emily mee heb mee

heb willen overvallen? Ik sluit mijn vrouw

bijna geheel uit mijn gemoedsleven uit, ik

overtuig mij ervan dat ze mij niets zou

begrijpen van mijn diepere gedachten, wat dat

ook mag beteken. Zo gedroeg ik mij vroeger

toch niet, heb ik er wel een vermoeden van

hoe diep ik haar in haar goed hart zou

treffen als zij erachter komt dat ik twijfel

aan haar inlevingsvermogen, als ze dat woord

al zou beheersen. Alweer die neerkijkende

houding. Neen Fikker, zo zijn we niet getrouwd.

Ik, een zachtmoedige man, die in de ochtend

ingetogen kan luisteren naar vogelengezang,

spelende kinderen en treingerammel in de

verte. Zo iemand gedraagt zich zo niet.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                KEUKEN CASTEELS         DAG

Flor, Levine en Victor zitten aan de gedekte tafel en Louise dient het middageten op. 

LOUISE

(met de soepterrine in haar handen) Nog iemand

soep. (loopt met de terrine de bijkeuken in zet

de schotel met aardappelen, de kom met erwten

en wortelen en de braadslee met het

varkensgebraad op tafel)

VICTOR

(staat op, wet het vleesmes en begint het

gebraad te snijden)

LOUISE

Eet maar genoeg, een dessert komt er niet, we

zijn al dik en vet genoeg. Zie de Fikker daar

zitten.

VICTOR

Heb ik het weer gedaan.

Ze eten in stilte.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  KEUKEN             DAG

LOUISE

(Ruimt af) Fikker, ben je vanavond bijtijds thuis,

we moeten de erwtenreis planten de jonge plantjes

zijn flink geschoten en krijgen al ranken.

VICTOR

(brommend) Wanneer gaan jullie het wat kalmer aan

beginnen doen met jullie landbouwschap. Ik wil wel

een hand toesteken, dat weten jullie, maar op het

ogenblik heb ik veel werk met de nieuwe secretaris

van het OCMW, die zijn taak heeft opgenomen en met

de nieuwe hoofdverpleegster. Ik moet hen

inwerken in het werk van Gerard Vanhorenbeek die

op rust gaat en in jaren praktisch niest meer

heeft gedaan. Dat was allemaal voor mij. Daarna,

binnenkort zal ik meer tijd hebben.

LOUISE

(het is niet naar haar zin, ze laat haar lip

hangen) Ja, dat zal wel, je weet altijd iets als

ik je vraag om wat te helpen op het land. En

na de vergadering zuipen. (ze begint af te ruimen)

VICTOR

(probeert een hand op haar arm te leggen)

LOUISE

(slaat op zijn hand) Fikken thuis. (ruimt verder

af en loopt mokkend de bijkeuken in)

LEVINE

(gaat een handje toesteken)

FLOR

(zet zijn pet op) Ik heb nog wat te doen in de

schuur en in de stal.

VICTOR

(kijkt op zijn horloge en begint de krant te

doorbladeren. kan zich niet concentreren) (V.O.)

Wat is er mis met mij, wat kan het leven

ingewikkeld zijn, waarom is het leven niet meer

zoals beschreven in de godsgelovige streekromans

van honderd jaar geleden, toen alles nog zo

vanzelfsprekend was, de mannen nog in het klooster

traden of trouwden en hun vrouw trouw bleven. Wat

heb ik mij zorgen te maken, ik heb toch alles wat

mijn hartje verlangen kan. (legt de krant neer)

LEVINE

(komt de kamer binnen met een stapel afgedroogde

borden)

LOUISE

(loopt naar buiten) Moeder, ik ga het wasgoed binnen

halen. (ziet Victor niet zitten)

VICTOR

Waarom is Wiske de laatste tijd zo slecht geluimd.

LEVINE

Dat zou jij beter moeten weten dan ik, jij bent

veranderd, jij bent tegenwoordig zo stil als

een blad als het niet waait, we horen jou niet, je

doet nog nauwelijks je mond open, alsof iets aan

je hart vreet.

VICTOR

Wat vinden de kinderen?

LEVINE

Niets, ze zijn veel uit huis en kinderen letten

daar niet op zo lang hun ouders geen ruzie

maken of vechten als kat en hond en als zijzelf

niet afgebeten worden, ze hebben geen tijd, op

hun leeftijd zijn ze teveel door zichzelf in

beslag genomen, ze merken het niet als het niet

hard opvalt dat er iets mis is.

VICTOR

Maar jij zegt dat het opvalt. Och, het komt

allemaal wel in orde, een man heeft ook recht

op het keren van de jaren.

LEVINE

Je bent er anders wel vroeg bij, als je mijn

mening wilt horen.

VICTOR

Ik weet dat je gelijk hebt, als altijd. En ik

heb ook heel veelwerk. (vertrekt

op de fiets naar zijn werk)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  TUIN                DAG

LOUISE

(staat aan de drooglijn de was af te nemen) V.O.)

Er  is wat aan de hand met de Fikker. Hij gaat er

van uit dat ik hem maar half begrijp, hij betrekt

mij niet bij zijn gedachten als die een wijde

vlucht nemen en geeft zich nooit bloot als hij met

problemen zit, waarom houdt hij mij voor een stom

wicht? Dat is niet eerlijk. Ik ben hem nooit

ontrouw geweest, ik heb maar een verkering gehad

met Michel, een kwispel, maar dat was de schuld

van de Fikker, die keek in die tijd dwars door mij

heen en ik heb mij uit frustratie laten ontmaagden

door die Michel. De Fikker kon vroeger al zo

wereldvreemd zijn, als het dat alleen maar is, heb

ik niets te vrezen van enige concurrentie, tenzij

misschien die van Emily, maar die is weg. Of die

nieuwe dan? Fikker is veel meer dan vroeger in

zichzelf gekeerd en dat werkt zo op mijn gemoed,

dat ik er soms mijn blijmoedigheid, mijn vreugde

in het leven bij verlies. Moeder heeft mij al

gevraagd wat er scheelt en dan geef ik geen

antwoord. Over Vik durft ze niets te zeggen maar

zij ziet ook dat er wat scheelt.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                     DIJKWEG              DAG

VICTOR

(op zijn fiets)(V.O.) Waarom kan het leven niet

zijn zoals in het aardse paradijs, dat is toch

voor de mens geschapen, waarom moeten de mensen

blijven boeten voor één bijbelse stommiteit die

dan nog verzonnen is. Het zou zo eenvoudig moeten

zijn gelukkig te wezen met een schoonmoeder

die gereed staat om alles voor mij te doen,

met een vrouw die mij aanbidt, kinderen die

op school misschien wat beter zouden kunnen

werken, maar ze hebben geen aanleg of nog

geen neiging om het tot hooligan of nozem te

brengen en hebben nog geen hang naar alcohol

of drugs, voor zover ik weet. Tussen Wiske en

mij moet het weer als vroeger worden.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.                 BADKAMER CASTEELS           DAG

Louise en Victor zijn zich aan het opmaken om uit te gaan.

VICTOR

(half aangekleed) Doe je dat graag naar het

teerfeest van het spaarkastje gaan.

LOUISE

Ik wel, jij zit alle dagen in café Statie en

komt alle dagen onder de mensen, ik zie hier

nooit iemand, alleen als iemand om wat groenten

of eieren komt heb ik wat aanspraak.

VICTOR

Je hebt mij toch om mee te praten, ik vertel

altijd iets over wat ik in de dag gedaan heb.

LOUISE

Vroeger, maar de laatste tijd als je thuiskomt

heb je dikwijls je tong ingeslikt. Gelukkig

zijn er zaterdagen en zondagen, dan zie ik je

nog eens.

VICTOR

Dat gaat veranderen als de nieuwe secretaris is

ingewerkt.  We gaan te voet, dat is goed voor de

bloedsomloop in de benen.

LOUISE

Ik sta van de hele dag niet stil, met de

bloedsomloop in mijn benen is er niets mis, maar

ik hoor je komen Fikker, te voet, zonder auto,

dan kun je zoveel zuipen dat je gat ervan

brobbelt.

VICTOR

Mooie manieren zijn dat, heb ik dat al van mijn

leven voorgehad.

LOUISE

Neen, maar dikwijls heeft het niet veel gescheeld.

VICTOR

Als we niet met de auto zijn mag ik een beetje

boven de limiet gaan, maar niet strontzat zoals

jij dat zegt.

LOUISE

Dat zeg ik nu juist, dat je de auto thuis laat om

meer te kunnen drinken. Ik laat je liggen waar je

ligt als je te zat bent om overeind te blijven.

En ‘s nachts is het nog altijd koud buiten.

Louise en Victor zeggen goedavond tegen de ouders van Louise en zeggen dat het laat kan worden. Op een teerfeest van het spaarkastje staat geen uur. Ze vertrekken.

LOUISE

Het is een heel eind lopen, Fikker. Ik heb nieuwe

schoenen aan die ik nog niet heb uitgetrapt. Je

zult me straks moeten dragen.

VICTOR

Als jij mij maar niet moet dragen.

EXT.                ONDERWEG             DAG

LOUISE

(loopt stilzwijgend naast Victor)

VICTOR

Aan wat zit je te denken. Maak je niet te veel

zorgen, je zult ook wel een pintje lusten. (geeft

haar een arm)

LOUISE

Wat krijgen we nu.

VICTOR

Ik wil dicht bij jou zijn.

LOUISE

Geen flauwe complimenten, Fikker. (haakt zich los)

geen televisiegedoe, wij zijn geen stadse mensen.

VICTOR

Ik kijk niet naar feuilletons en ben in jaren in

geen stad geweest, Mechelen niet meegerekend. Ik

vind dat wij de laatste tijd te weinig praten.

LOUISE

Als ik wat vraag krijg ik een mm dat ja of nee

moet betekenen, dan zijn man en vrouw gauw

uitgepraat.

VICTOR

Dat moet veranderen, dat gaat veranderen.

LOUISE

Ik geloof er niet veel van, zo lang je die

vele uren blijft maken in het rusthuis. Je

moet nu geen komedie verkopen voor het oog

van de mensen.

 VICTOR

Er zijn geen mensen in de buurt, we lopen in

het open veld. Denk je dat de mensen ons met

verrekijkers zitten te begluren?

LOUISE

Tegenwoordig moet je van niets meer verschieten,

ze doen veel dat niet deugt.

VICTOR

(haakt weer in haar arm, Louise laat nu begaan)

Hoeveel zouden we samen wegen? Tweehonderd kilo,

droog aan de haak?

LOUISE

Met of zonder kleren.

VICTOR

Zonder.

LOUISE

De bascule staat in de schuur. Om ons te wegen

moeten we in ons bloot lijf over het erf naar

buiten lopen, ons moe en onze va zouden nogal

staan gapen hebben, en de kinderen ook.

VICTOR

Samen op het blad van de bascule, dat is daar

te smal voor, dan had je mijn pik als handvat

moeten nemen om er niet af te vallen.

LOUISE

Al wel dat de mensen ons niet horen, schandaal

van de parochie dat je daar loopt. Heb ik mijn

ondeugende Fikker en speelvogel van vroeger terug.

VICTOR

Emily de hoofdverpleegster is er niet meer. Ze

vergezelt haar man voor drie jaar naar het

buitenland, naar Colombia, voor een groot

landbouwproject van Ontwikkelingshulp, de

mensen ginder helpen om uit de armoede te

komen

LOUISE

Ik heb er van gehoord. Dan moet je van haar

niet meer dromen, van je schoonheid.

VICTOR

Was je een beetje jaloers op Emily?

LOUISE

Ik, neen, misschien een beetje, dat is de

prijs als je veel van iemand houdt.

VICTOR

Ik heb niets gehad met Emily waar ik mij voor

moet schamen.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                   CAFE STATIE               DAG

Ze staan voor het café. Door de ramen zijn al wat feestgangers te zien.

VICTOR

Wij zijn niet de eerste, er zijn altijd mensen

die nog grotere honger hebben dan wij.

Ze lopen naar binnen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                 GELAGZAAL             DAG

Louise en Victor gaan aan een van de lange tafels zitten. De zaal loopt helemaal vol.

ISIDOOR DE WAARD

Lustige spaarders, wij bieden jullie een maaltijd

aan uit grootmoeders tijd, gereedgemaakt volgens

de beroemde recepten uit het beste kookboek ter

wereld, dat van de Boerinnenbond. We beginnen met

tomaat garnaal, verse garnaal met niet te veel

mayonaise. Er is witte wijn rode wijn of bier,

jullie hebben het maar te vragen, de dranken

worden op tafel Gezet.

De tomaatgarnaal wordt opgediend door een drietal vrouwen. Victor krijgt de helft van de portie van Wiske toegeschoven.

ISIDOOR

Nu krijgen we erwtensoep, dik zoals het moet,

in Holland heet dat snert. Dit wordt in de

restaurants niet meer geserveerd.

De vrouwen die opdienen lopen langs de tafels en scheppen de soep in de borden. Veel eters vragen om een tweede of derde portie.

 ISIDOOR

Nu komt er iets dat veel jonge mensen niet

meer kennen. Gestoofde savooien met bouilli

en mosterd, zoveel als je binnen kunt krijgen.

De kommen met groene kool en kookvlees worden op tafel gezet. De deelnemers mogen zelf inscheppen. Er zijn er die hun bord met een toren vullen. Uit de grote mosterdpotten wordt de mosterd gretig geschept

ISIDOOR

Ik hoop dat jullie nog een plaatsje gelaten

hebt voor de rosbief met aardappelen, erwten

en wortelen, dat is klasse voor mensen die

nog weten wat een stevig maal betekent en

niets van doen hebben met mooi versierde

borden met porties nauwelijks groot genoeg

voor een mus.

De schotels met het vlees, de aardappelen en de groente worden

aangebracht en de eters kunnen naar believen zelf inscheppen.

De vrouwen vullen de karaffen met wijn en de bierkruiken regelmatig bij.

DE WAARD

Het nagerecht, dames en heren, dat kun je wel

raden, is rijstpap met bruine suiker, ieder

strooit zo veel suiker als hij zelf wil.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               GELAGZAAL               AVOND

De wandklok wijst tien uur. Het eten is gedaan, de schraagtafels worden buiten gedragen en de meer gezellige stamineetafels komen weer op hun plaats, de dansavond kan beginnen. Een drummer en een accordeonspeler met elektronische appendage en saxofonist Flup Vrijders installeren zich op een verhoog. Ze beginnen te spelen en dat is lang niet slecht.

LOUISE

Je weet dat ik graag dans, mijn benen jeuken,

je zult je benen moeten uitslaan, als de paarden,

anders dans ik met mijn oud lief.

VICTOR

Je hebt geen oud lief en je weet dat ik bijna

zo goed kan dansen als jij. Er krijgt niemand

anders een kans om je in zijn armen te nemen.

LOUISE

De laatste jaren hebben wij niet veel meer gedanst.

VICTOR

Dat gaat zo met ouder worden. En we hebben de

nieuwe dansen niet gevolgd.

LOUISE

Niemand van het spaarkastje heeft die gevolgd.

We zijn hier mee van de jongste. Swing,

boogie-woogie, wals, trage wals, tango,

charleston en rumba zullen ze nog wel kunnen

spelen.

Het trio speelt meest retro, best aantrekkelijk om naar te luisteren en om op te dansen. Wiske kan met haar Fikker haar hartje nog eens ophalen. Ze gunt zichzelf geen seconde rust en ze trekt de Fikker, die op zijn blaasbalg heeft getrapt, steeds opnieuw van zijn stoel.

LOUISE

Vooruit dansen, voor luiaards is hier geen plek.

Ze dansen veel, hebben het warm en drinken meer dan ze gewoon zijn,

hebben alle twee iets teveel op en ze dansen tot vermaak van het volle café de pasodoble met hun armen in de lucht, los van elkaar,

Wiske drijft de lol ten top als ze haar rok tot ver boven haar kousenbanden optilt om haar benen te laten zien en te tonen hoe

ze nog kan trippelen. Bij een trage dans omstrengelt Vik zijn Wis met zijn beide armen.

VICTOR

Wiske, de mensen zagen je onderbroek, in het

vervolg je wat beter scheren.

LOUISE

(giert het uit en stoot zacht met haar knie

in zijn kruis) In’t vervolg moet jij mij

scheren, je mag mij zelf inzepen. 

VICTOR

Dat is goed maar vandaag niet meer. In de tijd

dat we in de Ossenbeemd in ons blootje in de

klaver rolden moesten we ons nog niet scheren.

De drummer zingt laat op de avond het voor Louise en Victor toepasselijke ‘Ceux qui s’aiment sont bien liés’, en probeert in het diepgevoelde spoor van Edith Piaf te treden.

VICTOR

(omarmt zijn vrouw met grote tederheid en

fluistert in haar oor): Je mocht eens weten

hoeveel ik van je hou. Ik zou nog liever zelf

weduwnaar worden dan je als weduwe achter te

laten.

LOUISE

(het duurt even voor ze hem doorheeft en ze pitst

dan in zijn bil)

FADE-OUT

FADE-IN

Het is een uur na middernacht. Louise is flink aangeschoten en Victor is zo goed als stomdronken. Het feest wordt opgebroken en Victor staat te waggelen op zijn benen. Louise moet hem ondersteunen met een schouder onder zijn arm. Strompelend en brabbelend begeven ze zich op weg naar hun huis op Langelaar, een heel eind voor een tweetal waarvan de een niet weet of hij vooruit dan wel achteruit loopt.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  SLAAPKAMER            NACHT

Louise probeert Victor van zijn broek te ontdoen. Ze krijgt hem op zijn rug op het bed en trekt zijn broek uit.

VICTOR

(mompelt bijna onverstaanbaar) Vogelen, vogelen.

Kzien je gere. (probeert te zingen) Ik ben naar

Parijs geweest.

FADE-OUT

  

CEUX QUI S'AIMENT SONT BIEN LIÉS

Originele script voor

8  afleveringen van een dramatische

Tv-serie

Geschreven door

Jules De Cort

FADE-IN

EXT.              PARK ZILVERSCHOON       DAG

Op een bank bij de vijver van het park zit Victor Goethals tussen, Lena De Wit, de moeder van Gilbert Servaes, jeugdvriendin van zijn moeder en Lomme Vertommen, de oude veldwachter. Lomme en Lena verblijven in het rusthuis.

 

VICTOR

Ik heb jullie gevraagd voor een praatje over mijn

moeder die ik niet heb gekend, jullie wel. Lena,

jij bent de moeder van Gilbert Servaes, jij hebt

met Pauline Goethals, mijn moeder, nog gediend op

het kasteel van de baron. In deze tas heb ik al de

gedenkstukken van mijn moeder meegebracht.

LOMME

Waar wil je over praten jongen.

VICTOR

Mijn moeder.

LENA

Wat hebben ze haar en jou toch aangedaan, Fikker.

Ik zou razend zijn en nooit nog iemand willen

helpen.

VICTOR

Zo zit ik niet ineen en jij en Lomme ook niet.

Ida en Mane zijn de beste pleegouders voor mij

geweest. Ik heb geen klagen gehad, ze zijn voor

altijd mijn ouders en daar eindigt het. Ik weet

niet veel van haar jong leven, haar vormsel, de

eerste keer dat ze haar regels kreeg, haar

eerste seksbeleving. Ze heeft wat opgeschreven

maar geen spoor van dagelijksheden als jurken,

afspraakjes, liefde, geneugten, het echte leven.

Achttien jaar is ze geworden, nog groen. Wat

weet een meisje op die leeftijd van het echte

leven? Het enige wat onweerlegbaar vaststaat is

dat ze betrekkingen heeft gehad en mij het leven

heeft gegeven. Heeft ze het gedaan uit liefde

voor die man of jongen, omdat zij zich ertoe

gedwongen voelde om zich aan iemand te geven of

uit wellust omdat ze er niet genoeg kon van

krijgen en het zo zelf heeft gezocht? Heeft ze

zich verplicht gevoeld met haar baas de nobiljon

naar bed te gaan omdat het deel uitmaakte van

haar taken van dienstmeisje? Waar ik naar op zoek

ben, en misschien kunnen jullie mij helpen, is

de moordenaar van mijn moeder. Als die op zoek was

naar de schat waar zo veel over gedaan werd, moet

hij zich toch op de een of andere manier verraden

hebben, zeker als hij die schat gevonden had.

LOMME

Geloof jij in een schat, Vik.

VICTOR

Een schat niet, maar wel een som geld. En ik geloof

niet dat rondtrekkende zigeuners haar en mijn

grootouders om het leven hebben gebracht, wat konden

die weten van geld dat mijn moeder zou gekregen

hebben van de man die haar zwanger had gemaakt, dat

was de baron, daar twijfel ik niet meer aan. Het

moet iemand van hier zijn geweest, die het gedaan

heeft, alleen of in troep.

LOMME

Dat heb ik ook altijd gezegd, maar ik was bij het

onderzoek niet betrokken. Ik heb wel de eerste

vaststellingen gedaan maar een drievoudige moord

oplossen is het werk van het parket en de

gerechtelijke politie, niet van de landelijke

politie zoals een veldwachter nu heet.

VICTOR

Ik ben wat gaan praten met mensen met wie ze haar

plechtige communie heeft gedaan, ik hoopte dat ze

mij op een spoor hadden kunnen zetten.

LOMME

Die weten van niets, die kunnen van niets weten,

nog minder dan ik en ik ben er bij geweest. Het is

alsof het gisteren is voorgevallen. Ik was er als

een van de eersten bij toen de moorden ontdekt

werden, de eerste politieman om in het huisje en

bij de lijken de vaststellingen te doen. Zoiets

had ik nooit eerder meegemaakt, zoals ze daar lagen,

dat vergeet een mens van zijn leven niet. Als

iemand je iets meer kan vertellen is het Lena hier.

VICTOR

Daarom dat ik nu met jullie kom praten, jullie

weten misschien meer, jij hebt haar goed gekend en

Lomme is er bij geweest.

LENA

Vertel jij maar eerst wat jij weet, Lomme.

LOMME

De postbode, hoe hij heette weet ik niet meer, was

op de lijken uitgekomen en was zo hard hij kon naar

het dorp gesjeesd om ons op het gemeentehuis te

verwittigen. Staing de brigadier stuurde mij erop

af. In de woonkamer lagen de lijken van Pol en

Constance, de kleine lag in de wieg te schreien

van honger. Hun dochter, je moeder Pauline,

bedrogen dochter zoals je weet, vond ik in het

schuurtje bij de ladder naar de hooitas. Ik deed

de eerste vaststellingen als hulpgarde, daarna

is er meer volk gekomen om de nieuwsgierigen op

afstand te houden, daar had Staing Van Steen voor

gezorgd. Die wilde het liever niet zien en hij

liet mij doen. Het parket stapte ter plaatse af.

Ik wist wat ik te doen had en heb geen sporen

verknoeid, alleen vastgesteld of de mensen nog

in leven waren.

VICTOR

Die rechercheurs uit de stad hebben de dader of

daders nooit gevonden.

LOMME

Ik heb zoveel het kon het speurwerk proberen te

volgen maar tot op heden ben ik er niet van

overtuigd dat genoeg werd gedaan. Ik heb altijd

vermoed dat het gerecht niet te diep is willen

graven, Pol was een arme duivel, Constance zijn

vrouw was een wasvrouw en Pauline was een

bedrogen dochter, dan kwam het er niet zo op

aan een schuldige te vinden. Zeker niet als die

volgens geruchten uit leden van de burgerij

kon komen, want een burgerij was er in Hellebeek

en die had zeggenschap. Ik weiger te geloven dat

ze de moorden bedekt hebben willen houden, maar

ze konden er niet zeker van zijn dat een of meer

van hun kinderen er niet bij betrokken waren en

dat het beter was niet te diep te graven. Maar

toch geloof ik niet dat ze het onderzoek echt

hebben kunnen hinderen.

VICTOR

Dat geloof ik ook niet, Lomme. En jij Lena.

LENA

Van dat onderzoek weet ik niet veel. Ik had mijn

dienst op het kasteel al opgezegd voor de moorden

om bij weduwnaar Liebaert de sanitairhandelaar in

het dorp dagmeid te gaan spelen. In de keuken bij

Josephine Malfait, de kokkin van het kasteel, had

ik geleerd wat ik moest weten om het huishouden

bij Liebaert met zijn vier kinderen behoorlijk in

handen te houden. Ik had opgezegd omdat mijn man

Corneel Servaes, die mij achteraf heeft laten

zitten, zijn eisen had gesteld. Jaloers? Ja, maar

niet op de baron, op Dolf Malfait, de zoon van

Josephine, de hovenier van de baron en hoog in

aanzien op het kasteel. Pauline Goethals was mijn

jongere maat op het kasteel. Ik herinner mij nog

even goed als Lomme de moorden maar de lijken van

Pauline en haar ouders heb ik niet gezien. Wij

mochten er niet bij.

LOMME

En maar goed ook, het was niet om aan te zien. Die

lichamen, o gruwelijk, het staat hier in mijn hoofd

gebrand. Maar er is iets dat ik mij nog herinner,

waar niemand belangstelling voor had, de pers niet

en ook niet die van het parket zo ver ik weet. Ze

hebben mij om een verslag gevraagd. Ik heb hun

gezegd dat het mij was  opgevallen dat enkel de

kamer van Pauline doorheen was gehaald. Alles lag

onderste boven, het bed afgetrokken, de kasten

leeggemaakt, de laden omgekeerd en op de grond

gegooid, de kussens en de matras opengesneden, de

kamer lag vol kapok en dons,de ingelijste

herinneringsprent van haar plechtige communie en

een prent met nimfen in een park van de muur

gehaald en kapot geslagen, er was niets dat ze

niet onder handen hadden genomen.

VICTOR

Ze Lomme?

LOMME

Het parket heeft de misdaden toegeschreven aan

een bende die daar toevallig voorbijkwam.

VICTOR

Zo heb ik het ook gelezen in oude kranten, die ik

in de bibliotheek van Mechelen heb geraadpleegd,

geloof jij dat, Lomme?

LOMME

Als ik gek was, een bende, dat zie je van hier. Het

gerecht heeft het onderzoek die draai gegeven om

van de pers vanaf te zijn! Het moet iemand van hier

geweest zijn. Het was algemeen rond dat de baron je

vader was en dus dacht iedereen dat Pauline geld

van hem gekregen had om te zwijgen. En dan moest ze

oppassen voor al wie op geld uit was. En dat waren

er waarschijnlijk meer dan een.

VICTOR

Daar zouden ze op af zijn gekomen, met andere

woorden een roofmoord. Dan zou het geen van deze

vier zijn. ((gaat in zijn tas en toont de foto van

zijn moeder  verkleed als Roodkapje met vier

jongemannen in wolf verkleed op een gemaskerd bal)

Niemand was toen al zeker dat de baron mijn vader

was, maar er waren al sterke geruchten.

LOMME

Die vier moesten niets doen om hun toekomst te

redden want zij wisten uit zichzelf dat zij de vader

niet konden zijn en tot roofmoord zie ik ze niet in

staat, zeker niet omdat het niet vast stond dat

Pauline wat dan ook zou gekregen hebben. En ze zijn

alle vier van goeden huize.

LENA

Dat wil niets zeggen, die denken altijd dat hen wat

meer is toegelaten. Wat als ze afgeperst zijn door

Pauline of haar vader toen uitkwam dat ze zwanger

was. Wij niet zeker dat zij het toch niet gedaan

hebben met Pauline, desnoods in groep. Daar werd

toen over gepraat.

LOMME

Dat was pure laster, roddels, daar is het gerecht

niet op willen ingaan.

VICTOR

Was mijn moeder dan een meisje dat het niet te

nauw nam met de goede zeden en zich door iedereen

liet doen, moet ik dan toch in die richting zoeken.

LENA

Zo was je moeder niet, daarvoor heb ik ze te goed

gekend, ze kon goed op zichzelf passen, ze was geen

hoer, ze was een ernstig jong meisje.

LOMME

Hadden ze mij laten doen, ik zou niemand hebben

gespaard. Ook de baron niet. Maar dat kon niet, ik

was hulp-veldwachter en Staing wist niet wat hem te

doen stond.

VICTOR

Niemand kon toen weten dat de baron mijn vader

was, toen nog niet, tenzij iemand een foto had

van de baron als pasgeborene die je met mij in

de wieg kon vergelijken.

LOMME

In een dorp lopen er altijd geruchten en

praatjes en mensen van het kasteel die niet

kunnen zwijgen. Maar ik ging af op mijn

gevoel, zoals elke goede politieman dat

doet. Geruchten lagen voor de hand, een

kasteelheer doet het met zijn huisbedienden.

Wat wil je.

LENA

Zoals van de pastoor met zijn meid.

VICTOR

Als jij er van uitging dat hij mijn vader

was, had je meteen een motief. Had hij een

alibi, Lomme?

LOMME

Nu zeg je wat. Ik ging er niet van uit dat

hij je vader was en ik heb hem natuurlijk

nooit om een alibi kunnen vragen. Dat was in

handen van het parket, dat ging buiten mij om.

VICTOR

Het Roodkapje op de foto is mijn moeder Pauline.

Ze had meegedaan aan de carnavalviering. Ze was

achttien op het ogenblik dat de foto gemaakt is

en toen droeg ze me al. Het kan zijn dat mijn

moeder geprobeerd heeft een van die vier waar ze

mee geslapen heeft van het vaderschap te

beschuldigen, met het doel mijn echte vader te

beschermen of geld los te krijgen.

LOMME

We draaien in cirkels. Die vier gasten leven

nog, ik ken ze veel beter dan jij ze kent. Dat

is een zware beschuldiging jongen, mocht dat aan

hun oren komen dan zetten ze er een advocaat op

om je te vervolgen wegens laster, die heren

hebben nog altijd de middelen om de beste

advocaten te betalen en ze weten de weg.

VICTOR

Zo ver komt het niet, Lomme. Ik beschuldig

niemand, ik stel me alleen maar hardop vragen.

LENA

(heeft de foto had zitten bekijken die Lomme

haar heeft doorgegeven) Ik ken ze ook, alle

vier, wie zou ze niet kennen. Ik heb er nog mee

gedanst. Vier jongens met veel air, toen al met

veel jannenstreken en ze zijn zo gebleven. Gasten

die dachten dat iedereen voor hen moest plooien

of met hun pikkelen omhoog gaan liggen. Maar dat

hadden ze wel mis, met mij toch.

VICTOR

Ik mag dus aannemen dat die vier wolven op de

foto met Roodkapje er voor niets tussen zitten.

Tenzij mijn moeder, zoals ik heb gezegd, ze liet

verstaan dat er iets mis was.

LENA

Om ze geld af te troggelen, zo was Pauline niet.

VICTOR

Misschien wel van die ene. Ze wist toch met wie

ze het had gedaan. Met wie heeft ze dan gelopen,

Lena, wie zat er het meest achter haar, jij kunt

dat weten.

LENA

Met Louis Wouters is ze een keer mee geweest. Dat

bleef bij dansen in het dorp met de kermis en hij

mocht haar naar huis brengen. Maar Pauline was

slim genoeg om te weten dat hij en de andere

rokkenjagers er zuiver op uit waren het met

iemand als zij te kunnen doen, om levenservaring

op te doen zoals die smeerlappen dat toen al

noemden, maar trouwen beneden hun stand of hun

fortuin, daar kon geen sprake van zijn.

VICTOR

Mijn stand was dus te min voor dat soort volk,

maar de tijden zijn veranderd, het dorpsleven is

niet meer wat het is geweest. En lagere standen,

als je het zo noemen wil, waar zijn die nog.

LENA

Ik ben nog in mijn stand getrouwd, met Corneel.

Ik zou het niet mogen zeggen maar ik heb later

betere kansen gehad. In deze nieuwe tijd zou ik

niet meer twijfelen.

LOMME

Ik begrjp wat je bedoelt.

LENA

Hoe kan dat, het is mijn diepste geheim. Je wil

zinspelen op weduwnaar Liebaert waar ik jarenlang

dienstbode ben geweest, maar niet inwonend,

hoewel hij dat had gewild, maar ik zat met

Gilbert.  

LOMME

Wat ga je met die foto verder doen? Moet ik

die mannen op de rooster leggen?

VICTOR

Ik ga niets doen, Wat dacht je, dat ik detective

wou gaan spelen? Ik wou er eens over praten met

mensen die jong waren samen met Pauline. Bij de

schoonmaak zijn die foto’s voor de dag gekomen,

ik weet zo weinig van mijn moeder en met wie kan

ik er anders over praten dan met mensen als jullie,

tijdgenoten. Jou en Lena vind ik geschikte mensen

om over mijn afkomst te spreken. Mane zwijgt

erover in alle talen, hij is mijn vader zegt

hij en Ida herhaalt altijd maar hetzelfde,

dat zij mijn moeder is. En dat is waar ook.

 

VICTOR

(haalt volgende foto uit zijn portefeuille, foto

genomen rond 1937 voor het kasteel van het Hof

ter Wolvendonck. Baron René de la Chooze staat

in het midden tussen Pauline en Lena) Dat zijn

jij, Pauline en de baron rond 1937 in de tuin

van het kasteel.

LENA

(Lena bekijkt het kiekje) Toen zag ik er nog goed

uit.

LOMME

Ook nu zie je er nog goed uit.

VICTOR

(pakt een derde foto. die toont Pauline met Lena,

arm in arm op de IJzeren Leen in Mechelen) Dat ben

jij met Pauline als ik het goed heb op, de IJzeren

Leen in Mechelen. Pauline is ongeveer zo oud als op

de carnavalfoto. Ze draagt een jurk en zijden kousen

en haar haar is opgemaakt, geen kniekousen meer of

een zedige strik in sluike haren. Om haar hals

draagt ze een halssnoer dat er uitziet als van goud

met edelstenen. Dat halssnoer lag in de schoendoos

bij de andere souvenirs en ik heb het bij me in mijn

tas. Herinner jij je die foto, Lena.  

LENA

Ik heb die foto zelf ook. We zijn naar Mechelen

geweest om naar de winkels te kijken en om de

waarde van haar halssnoer te laten schatten.

VICTOR

Dit? (haalt het halssnoer uit de tas)

LENA

O, jij hebt dat? Het is dus niet gestolen. Mooi

hé? Ze had het gekregen van baron René. Een soort

aandenken.

VICTOR

Of beloning, het lijkt me niet veel waard, een

juweel uit de grabbelton, het zagemeel.

LENA

Dat is helemaal niet waar, het is van zuiver goud,

het is veel geld waard, heel veel geld. En de

steentjes zijn diamanten. Dat heeft de juwelier

ons gezegd.

VICTOR

Had zij dat zomaar van de baron gekregen?

LENA

Waarom niet? Ze lag helemaal in zijn gratie.

VICTOR

Vond de juwelier het niet vreemd dat twee meisjes

van nog geen achttien in het bezit waren van een

halssnoer dat heel veel geld waard was?

LENA

Dat geloof ik, want hij vroeg de pas van Pauline,

schreef die over en toen leek hij gerustgesteld.

Dan was hij zeker dat hij haar kon terugvinden.

VICTOR

(bergt het snoer weer op en haalt een paar

handschoenen in een kartonnen verpakking uit zijn

aktetas.

LENA

O die ken ik, die komen nog van mij. Het arme

kind heeft ze amper een paar keer gedragen. Ze

zitten nog in de geschenkverpakking.

VICTOR

Die doos is beschadigd, van binnen stukgescheurd,

kijk de binnenbekleding van de doos is

losgetrokken. Toen maakten ze nog mooie dozen,

dure dozen, iemand zal gedacht hebben dat er

geld in verborgen was. Er werd gezegd dat mijn

grootvader Pol op zoek was naar het geld dat ze

zou gekregen hebben om te zwijgen. Had ze dat?

LENA

Erg vrijgevig was de baron niet, maar een

halssnoer uit het erfgoed van zijn familie kon

er blijkbaar wel af, al moet het hem zeker

zeer gedaan hebben.

LOMME

Dit weet ik nog. Je moeder heeft een tijd met

Louis Wouters gelopen, die Louis scheen zich

van standenverschil niet veel aan te trekken,

van huis uit waren het kleermakers. Het begon

op verkering te lijken en opeens gingen ze

uiteen. Een achttal maanden later ben jij geboren.

Wat was er aan de hand, denk je? Pauline werkte

bij de baron. Men beweerde dat de baron de jonge

meisjes niet met rust kon laten. Ik geloof dat

niet. Ik kwam nogal eens op het kasteel voor

allerlei zaken, optreden tegen stropers

bijvoorbeeld. Dan bood de baron mij een borrel

aan en we maakten een praatje. Pauline kwam ons

die borrel inschenken. Ik zag hem naar haar

kijken, die kerel was verliefd op dat mooie

ding. Hij liet het me ook verstaan. Die kan

pensen maken met haar ogen, zei hij, en met

zo’n lijf kan ze met een hele rijke trouwen.

Het zou spijtig zijn dat zo’n schoonheid op de

mesthoop zou terechtkomen. Dat zei de baron

ongeveer met die woorden.

VICTOR

Wat weet je nog, Lomme?

LOMME

Van horen zeggen veel. De baron zou gedreigd

hebben Pauline en haar ouders uit hun huisje

aan de rivier te zetten als ze niet met hem

sliep. Maar dat geloof ik ook niet.

 VICTOR

Opnieuw. Zou de baron de moordenaar van mijn

moeder kunnen zijn. Om de sporen van zijn

vaderschap uit te wissen. Maar waarom heeft

hij mij dan laten leven? En heeft hij haar dat

dure halssnoer gegeven, een erfstuk.

LOMME

Neen. Vaderschap kon toen nog gemakkelijk

ontkend worden, zeker door grote heren. En de

baron had niet het gestel om drie mensen op die

manier om te brengen. Het moet iemand geweest

zijn die op buit uit was. Iemand moet gedacht

hebben dat Pauline geld gekregen had om haar

kind groot te brengen of zwijggeld, waar Pol

het over had als hij gedronken had. Zelfs als

het niet waar was wat Pol uitkraamde, kon iemand

het gehoord hebben en er zich meester willen van

maken hebben, dan in het huis betrapt, herkend

en het vervolg kennen we. De dader of daders

zijn op zoek geweest naar geld, maar ze wisten

niet dat het halssnoer een klein fortuin waard

is en hebben het laten liggen. Het moet daar

open en bloot gelegen hebben, ze moeten gedacht

hebben dat een jong meisje geen dure spullen

kan bezitten, wat waardeloze prullen, verguld

koper, daar wilden de rovers zich niet mee

verraden. De mogelijke rover moet gedacht

hebben dat Pauline geld gekregen had om haar

kind groot te brengen en geen waardeloze

halsketting.

VICTOR

Waar lag het halssnoer, Lomme en waar lagen

de handschoenen.

LOMME

Het halssnoer lag in de lade van het nachtkastje

en de handschoenen op de grond, naast het doosje.

Ze zochten naar iets op de kamer van Pauline,

geld, waar konden ze het anders op gemunt hebben?

VICTOR

Hoe zag de kamer van Pol en Constance eruit? Was

die ook overhoop gehaald?

LOMME

Ik heb het al gezegd, waarschijnlijk is daar

niemand binnen geweest. Het bed was nog opgemaakt.

Ze lagen nog niet in hun bed, ze hadden hun kleren

nog aan, geen van de drie lijken lag in zijn eigen

slaapkamer. Ook de stapels wasgoed hebben ze niet

aangeraakt omdat ze wisten dat daar onmogelijk

iets in kon verborgen zitten, dat wasgoed werd

altijd binnen de week afgehaald.

VICTOR

Geen passionele moord dus, ook geen moord om

Pauline het zwijgen op te leggen en hun naam en

eer te redden, maar een doodgewone roofmoord.

LOMME

Een roofmoord is nooit doodgewoon. Ik heb

altijd presumptie gehad maar durfde er niet

mee voor de dag komen.

VICTOR

Wie zou jij dan ondervraagd hebben?

LOMME

Al wie de dag van de moord naar het huisje was

afgezakt om iets te zien te krijgen. Iedereen

weet toch dat de moordenaar terugkeert naar de

plaats van de misdaad.

VICTOR

In misdaadromans is dat zo, maar in het echt?

LOMME

Luister maar. Dolf Malfait de hovenier van het

kasteel is ook komen kijken. Het kasteel

beschouwde Dolf als iemand van de familie. Ik

kon niet in zijn buurt komen, zeker niet om

hem te ondervragen, ik had geen enkele

bevoegdheid in die moordzaak.

LENA

Dolf Malfait, die heeft nog achter mij gelopen

en achter Pauline, maar hij kon ons niet krijgen.

Wij vonden hem nogal een rare, geen kwade, maar

niet iemand om mee te trouwen.

LOMME

Dat was Corneel feitelijk ook niet.

LENA

Weet ik, ik had misschien nog beter Dolf genomen,

maar een leven verloopt niet altijd zoals je dat

zou willen.

Dolf Malfait de tuinman van het rusthuis, staat een tiental meter van hen vandaan met een spade de rand van de aardeweg bij te werken.

LENA

Dolf is de zoon van Josephine Malfait, die haar

leven lang op het kasteel in de keuken heeft

gestaan. Dolf is vanaf zijn geboorte op het

kasteel blijven wonen. Hij is nu met pensioen, is

vrijgezel gebleven, heeft zijn kamer in het

rusthuis mogen houden en doet kleine werkjes in

de tuin van het vroegere landgoed. Nu is hij in

dienst van de gemeente die hem een kleine

vergoeding betaalt voor zijn werk. (doet teken

om tot bij hen te komen) Victor, toon hem het

halssnoer van Pauline. (Dolf komt tot bij hen)

Heb je Pauline dit nog weten dragen? Ze had het

van René van het kasteel gekregen voor haar

verjaardag, een stuk van veel geld.

DOLF

Veel geld, die halsketting! Doe mij niet lachen.

Iedereen wist dat het een stuk was uit het

zaagmeel maar dat ze wel een pak geld gekregen

had om te zwijgen over wat iedereen wist. Maar

de stomme trut wilde geen geld aannemen, ze had

genoeg aan dat stomme prul van een halsketting

waar ze kinderen blij mee kunnen maken. Meer

is in haar kamer niet gevonden.

LOMME

Hoe kom je daarbij. Ik mocht je niet ondervragen,

dat was het werk van de rechercheurs, maar ik heb

wel hun verslagen mogen inkijken. Ik kan je nu

wel zeggen dat er geen geld is gevonden, als er

dat geweest was, was de moordenaar er mee weg.

Maar hoe kon jij weten dat er niets is gevonden?

VICTOR

Lomme heeft mij verteld dat jij naar de plaats van

de misdaad bent komen kijken en men zegt dat

misdadigers terugkeren naar de plaats van de

misdaad.

DOLF

Kom zeg? Er stond meer dan honderd man te zien,

ga je die een voor een aanpakken als mogelijke

moordenaars. En ik had een alibi voor die dag.

LOMME

Ik vraag niet om een alibi. Dolf, maar nu je er

zelf over begint, zomaar voor de gein, waar was

jij de avond dat Pol, Constance en Pauline

werden omgebracht. Zowat iedereen in het dorp

is op de rooster gelegd, wat wist jij te

vertellen?

DOLF

Dat ik thuis was.

LOMME

Nu, na zoveel jaren, weet je dat nog?

DOLF

De mannen van de politie in burger hebben mij

toen ondervraagd, ze vroegen of ik niets

gezien had en hebben naar en een alibi gevraagd.

LOMME

Dat deden ze met iedereen.

VICTOR

Hoe kom je aan het woord alibi.

 DOLF

Dat heb ik onthouden. Ze hebben het mij

uitgelegd als ik het eerst niet verstond.

LOMME

Bij wie was je die avond, iedereen kan zeggen

dat hij thuis was.

DOLF

Ik was op het kasteel, daar ben ik thuis, ik was

in het park aan het werk, als altijd.

LOMME

Het is in de nacht gebeurd, Dolf. En heeft de

baron verklaard dat hij je daar in de nacht in

zijn park heeft gezien?

DOLF

Dan zal ik op mijn kamer geweest zijn. Ik had

een alibi, de baron heeft daarvoor gezorgd, en

daarmee uit.

LOMME

Ben je die avond niet naar het dorp geweest,

zoals alle jonge mensen op zondagavond.

DOLF

Wat kon ik in het dorp gaan doen. Mij zat

drinken?

LENA

Je was zot van Pauline, waarom zou je niet naar

het dorp geweest zijn. Omdat je haar niet kon

krijgen.

DOLF

Niemand kon haar krijgen. Maar ze was niet in

het dorp want ze lag in het kinderbed. Met een

voorkind geraakte ze niet gemakkelijk meer van

de straat en dan was ze misschien wel te krijgen.

En met het geld dat ze van de baron had

gekregen zouden we een tijdje verder gekund

hebben.

LOMME

Hoe kon jij weten dat Pauline geld was

toegestopt door de baron, toch niet door

die praatjes van haar vader Pol.

DOLF

Niemand geloofde zatte Pol. Ik had Pauline

en Lena afgeluisterd. Pauline zei dat ze

een schat gekregen had. Wat kon het anders

zijn dan geld, een baron geeft geen

erfstukken aan een meid.

LOMME

Je wist dat ze een halssnoer gekregen had?

DOLF

Natuurlijk, ze droeg het dikwijls genoeg.

Kinderen kun je blij maken met een dode mus.

LOMME

Daarom heb je het laten liggen toen je haar

kamer overhoop hebt gehaald op zoek naar 

geld. Je dacht dat het een prul was uit de

grabbelton.

DOLF

Er was geen geld op haar kamer. Had ik

geweten wat de collier zoveel waard was dan ...

LOMME

Wat dan? Was het dan de moeite waard geweest

drie mensen om te brengen, hoe ben je zo stom

kunnen zijn.

LENA

En zo wreed, zo bloeddorstig.

  DOLF

Ik was niet stom, zij was stom, had ze gezegd

dat het ding zoveel waarde had, het lag open

en bloot op het nachtkastje. Met het geld

daarvan had Pauline met mij een goed leven

kunnen beginnen. samen op het kasteel. Voorts

ga ik zwijgen, straks maken jullie er een

bekentenis van, wat ik verteld heb wist

iedereen.

LOMME

Ja, ja. Wie weet wat iedereen weet, weet

niets. Wij hebben een bekentenis gehoord.

DOLF

Ik beken niets, je kunt mij niets doen, ik

heb gezegd dat er geen geld lag op haar kamer,

meer niet, en nu hoor ik van jullie dat de

collier veel geld waard is, waarom zou ik

achter speelgoed gaan? En ik heb het alibi

van baron René, het is zo opgenomen in het

onderzoeksverslag en de baron is dood, daar

valt niets meer aan te veranderen. (keert

zich om en loopt terug naar zijn karwei)

VICTOR

Heb ik daar geen bekentenis van een drievoudige

moord gehoord, Lomme, kun jij niets doen, je

hebt twee getuigen, met jou erbij drie.

LOMME

De feiten kunnen verjaard zijn, maar hij moet

aangeklaagd worden en de feiten openbaar

gemaakt. Het forensische materiaal bestaat

misschien nog. Als ze het dossier heropenen

wordt hij mogelijk niet vervolgd maar dan kunnen

alle geruchten en verdachtmakingen de wereld

uitgeholpen worpen, dan kun jij er zeker van zijn

dat de man die je gemaakt heeft niet de

moordenaar is van je moeder.

VICTOR

Dat is al iets.

LENA

Dat is heel veel. Tenzij je op een passionele

moord had gerekend, doodslag uit jaloerse liefde

voor je moeder. Een van de rijken uit het dorp

of de baron die jaloers was omdat ze zich met de

jongemannen uit het dorp ophield en haar uit

wanhoop of wraak de keel heeft doorgesneden.

Drama, drama, geen moord om geld maar passie.

VICTOR

Lena, nu ben je aan het overdrijven. Als ik

daarmee in mijn hoofd zou zitten, zou je hier

met een geesteszieke praten. Een passionele

moord zou groot nieuws geweest zijn voor de

roddelbladen, maar mijn moeder is slachtoffer

van een roofmoord, een geval van vulgaire,

doodgewone, dagdagelijkse hebzucht, het

chronische kwaaltje sinds Kaïn en Abel dat

nog in alle eeuwigheid buren, families,

vrienden en volkeren bloed zal kosten. Dat

maakt mij bang.

LOMME

Je zoekt het veel te ver, het leven is de

Bijbel niet. Ik zal zien wat ik kan doen om

Dolf te stroppen, ik ken wel iemand.

VICTOR

Ik rij naar huis, tijd voor het noeneten.

FADE-OUT

FADE-IN

Het is een heerlijke, zoele dag, een dag om over de dijk van het rusthuis naar huis te fietsen voor het middagmaal. Victor op de fiets.

VICTOR

(V.O.) Nu ik het spook van de moord op mijn

meester overwonnen heb, zit ik nog met een

ander spook. Emily is weg. Als iemand

mij zou vragen of ik het red, dan moet ik

antwoorden ik geloof van wel. Dat is niet

naar mijn zin maar ik denk dat die dingen

nu eenmaal zo verlopen. Nogal wel dat Louise

er niet zeker van is dat ik veel te veel met

Emily in mijn gepeinzen zit, zat. Ik heb Emily

nooit gevraagd verhalen te lezen die ik

geschreven heb zonder die aan iemand te durven

tonen. Waarom vraag ik het Louise niet, waarom

toon ik haar niet waar ik Emily mee heb mee

heb willen overvallen? Ik sluit mijn vrouw

bijna geheel uit mijn gemoedsleven uit, ik

overtuig mij ervan dat ze mij niets zou

begrijpen van mijn diepere gedachten, wat dat

ook mag beteken. Zo gedroeg ik mij vroeger

toch niet, heb ik er wel een vermoeden van

hoe diep ik haar in haar goed hart zou

treffen als zij erachter komt dat ik twijfel

aan haar inlevingsvermogen, als ze dat woord

al zou beheersen. Alweer die neerkijkende

houding. Neen Fikker, zo zijn we niet getrouwd.

Ik, een zachtmoedige man, die in de ochtend

ingetogen kan luisteren naar vogelengezang,

spelende kinderen en treingerammel in de

verte. Zo iemand gedraagt zich zo niet.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                KEUKEN CASTEELS         DAG

Flor, Levine en Victor zitten aan de gedekte tafel en Louise dient het middageten op. 

LOUISE

(met de soepterrine in haar handen) Nog iemand

soep. (loopt met de terrine de bijkeuken in zet

de schotel met aardappelen, de kom met erwten

en wortelen en de braadslee met het

varkensgebraad op tafel)

VICTOR

(staat op, wet het vleesmes en begint het

gebraad te snijden)

LOUISE

Eet maar genoeg, een dessert komt er niet, we

zijn al dik en vet genoeg. Zie de Fikker daar

zitten.

VICTOR

Heb ik het weer gedaan.

Ze eten in stilte.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  KEUKEN             DAG

LOUISE

(Ruimt af) Fikker, ben je vanavond bijtijds thuis,

we moeten de erwtenreis planten de jonge plantjes

zijn flink geschoten en krijgen al ranken.

VICTOR

(brommend) Wanneer gaan jullie het wat kalmer aan

beginnen doen met jullie landbouwschap. Ik wil wel

een hand toesteken, dat weten jullie, maar op het

ogenblik heb ik veel werk met de nieuwe secretaris

van het OCMW, die zijn taak heeft opgenomen en met

de nieuwe hoofdverpleegster. Ik moet hen

inwerken in het werk van Gerard Vanhorenbeek die

op rust gaat en in jaren praktisch niest meer

heeft gedaan. Dat was allemaal voor mij. Daarna,

binnenkort zal ik meer tijd hebben.

LOUISE

(het is niet naar haar zin, ze laat haar lip

hangen) Ja, dat zal wel, je weet altijd iets als

ik je vraag om wat te helpen op het land. En

na de vergadering zuipen. (ze begint af te ruimen)

VICTOR

(probeert een hand op haar arm te leggen)

LOUISE

(slaat op zijn hand) Fikken thuis. (ruimt verder

af en loopt mokkend de bijkeuken in)

LEVINE

(gaat een handje toesteken)

FLOR

(zet zijn pet op) Ik heb nog wat te doen in de

schuur en in de stal.

VICTOR

(kijkt op zijn horloge en begint de krant te

doorbladeren. kan zich niet concentreren) (V.O.)

Wat is er mis met mij, wat kan het leven

ingewikkeld zijn, waarom is het leven niet meer

zoals beschreven in de godsgelovige streekromans

van honderd jaar geleden, toen alles nog zo

vanzelfsprekend was, de mannen nog in het klooster

traden of trouwden en hun vrouw trouw bleven. Wat

heb ik mij zorgen te maken, ik heb toch alles wat

mijn hartje verlangen kan. (legt de krant neer)

LEVINE

(komt de kamer binnen met een stapel afgedroogde

borden)

LOUISE

(loopt naar buiten) Moeder, ik ga het wasgoed binnen

halen. (ziet Victor niet zitten)

VICTOR

Waarom is Wiske de laatste tijd zo slecht geluimd.

LEVINE

Dat zou jij beter moeten weten dan ik, jij bent

veranderd, jij bent tegenwoordig zo stil als

een blad als het niet waait, we horen jou niet, je

doet nog nauwelijks je mond open, alsof iets aan

je hart vreet.

VICTOR

Wat vinden de kinderen?

LEVINE

Niets, ze zijn veel uit huis en kinderen letten

daar niet op zo lang hun ouders geen ruzie

maken of vechten als kat en hond en als zijzelf

niet afgebeten worden, ze hebben geen tijd, op

hun leeftijd zijn ze teveel door zichzelf in

beslag genomen, ze merken het niet als het niet

hard opvalt dat er iets mis is.

VICTOR

Maar jij zegt dat het opvalt. Och, het komt

allemaal wel in orde, een man heeft ook recht

op het keren van de jaren.

LEVINE

Je bent er anders wel vroeg bij, als je mijn

mening wilt horen.

VICTOR

Ik weet dat je gelijk hebt, als altijd. En ik

heb ook heel veelwerk. (vertrekt

op de fiets naar zijn werk)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  TUIN                DAG

LOUISE

(staat aan de drooglijn de was af te nemen) V.O.)

Er  is wat aan de hand met de Fikker. Hij gaat er

van uit dat ik hem maar half begrijp, hij betrekt

mij niet bij zijn gedachten als die een wijde

vlucht nemen en geeft zich nooit bloot als hij met

problemen zit, waarom houdt hij mij voor een stom

wicht? Dat is niet eerlijk. Ik ben hem nooit

ontrouw geweest, ik heb maar een verkering gehad

met Michel, een kwispel, maar dat was de schuld

van de Fikker, die keek in die tijd dwars door mij

heen en ik heb mij uit frustratie laten ontmaagden

door die Michel. De Fikker kon vroeger al zo

wereldvreemd zijn, als het dat alleen maar is, heb

ik niets te vrezen van enige concurrentie, tenzij

misschien die van Emily, maar die is weg. Of die

nieuwe dan? Fikker is veel meer dan vroeger in

zichzelf gekeerd en dat werkt zo op mijn gemoed,

dat ik er soms mijn blijmoedigheid, mijn vreugde

in het leven bij verlies. Moeder heeft mij al

gevraagd wat er scheelt en dan geef ik geen

antwoord. Over Vik durft ze niets te zeggen maar

zij ziet ook dat er wat scheelt.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                     DIJKWEG              DAG

VICTOR

(op zijn fiets)(V.O.) Waarom kan het leven niet

zijn zoals in het aardse paradijs, dat is toch

voor de mens geschapen, waarom moeten de mensen

blijven boeten voor één bijbelse stommiteit die

dan nog verzonnen is. Het zou zo eenvoudig moeten

zijn gelukkig te wezen met een schoonmoeder

die gereed staat om alles voor mij te doen,

met een vrouw die mij aanbidt, kinderen die

op school misschien wat beter zouden kunnen

werken, maar ze hebben geen aanleg of nog

geen neiging om het tot hooligan of nozem te

brengen en hebben nog geen hang naar alcohol

of drugs, voor zover ik weet. Tussen Wiske en

mij moet het weer als vroeger worden.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.                 BADKAMER CASTEELS           DAG

Louise en Victor zijn zich aan het opmaken om uit te gaan.

VICTOR

(half aangekleed) Doe je dat graag naar het

teerfeest van het spaarkastje gaan.

LOUISE

Ik wel, jij zit alle dagen in café Statie en

komt alle dagen onder de mensen, ik zie hier

nooit iemand, alleen als iemand om wat groenten

of eieren komt heb ik wat aanspraak.

VICTOR

Je hebt mij toch om mee te praten, ik vertel

altijd iets over wat ik in de dag gedaan heb.

LOUISE

Vroeger, maar de laatste tijd als je thuiskomt

heb je dikwijls je tong ingeslikt. Gelukkig

zijn er zaterdagen en zondagen, dan zie ik je

nog eens.

VICTOR

Dat gaat veranderen als de nieuwe secretaris is

ingewerkt.  We gaan te voet, dat is goed voor de

bloedsomloop in de benen.

LOUISE

Ik sta van de hele dag niet stil, met de

bloedsomloop in mijn benen is er niets mis, maar

ik hoor je komen Fikker, te voet, zonder auto,

dan kun je zoveel zuipen dat je gat ervan

brobbelt.

VICTOR

Mooie manieren zijn dat, heb ik dat al van mijn

leven voorgehad.

LOUISE

Neen, maar dikwijls heeft het niet veel gescheeld.

VICTOR

Als we niet met de auto zijn mag ik een beetje

boven de limiet gaan, maar niet strontzat zoals

jij dat zegt.

LOUISE

Dat zeg ik nu juist, dat je de auto thuis laat om

meer te kunnen drinken. Ik laat je liggen waar je

ligt als je te zat bent om overeind te blijven.

En ‘s nachts is het nog altijd koud buiten.

Louise en Victor zeggen goedavond tegen de ouders van Louise en zeggen dat het laat kan worden. Op een teerfeest van het spaarkastje staat geen uur. Ze vertrekken.

LOUISE

Het is een heel eind lopen, Fikker. Ik heb nieuwe

schoenen aan die ik nog niet heb uitgetrapt. Je

zult me straks moeten dragen.

VICTOR

Als jij mij maar niet moet dragen.

EXT.                ONDERWEG             DAG

LOUISE

(loopt stilzwijgend naast Victor)

VICTOR

Aan wat zit je te denken. Maak je niet te veel

zorgen, je zult ook wel een pintje lusten. (geeft

haar een arm)

LOUISE

Wat krijgen we nu.

VICTOR

Ik wil dicht bij jou zijn.

LOUISE

Geen flauwe complimenten, Fikker. (haakt zich los)

geen televisiegedoe, wij zijn geen stadse mensen.

VICTOR

Ik kijk niet naar feuilletons en ben in jaren in

geen stad geweest, Mechelen niet meegerekend. Ik

vind dat wij de laatste tijd te weinig praten.

LOUISE

Als ik wat vraag krijg ik een mm dat ja of nee

moet betekenen, dan zijn man en vrouw gauw

uitgepraat.

VICTOR

Dat moet veranderen, dat gaat veranderen.

LOUISE

Ik geloof er niet veel van, zo lang je die

vele uren blijft maken in het rusthuis. Je

moet nu geen komedie verkopen voor het oog

van de mensen.

 VICTOR

Er zijn geen mensen in de buurt, we lopen in

het open veld. Denk je dat de mensen ons met

verrekijkers zitten te begluren?

LOUISE

Tegenwoordig moet je van niets meer verschieten,

ze doen veel dat niet deugt.

VICTOR

(haakt weer in haar arm, Louise laat nu begaan)

Hoeveel zouden we samen wegen? Tweehonderd kilo,

droog aan de haak?

LOUISE

Met of zonder kleren.

VICTOR

Zonder.

LOUISE

De bascule staat in de schuur. Om ons te wegen

moeten we in ons bloot lijf over het erf naar

buiten lopen, ons moe en onze va zouden nogal

staan gapen hebben, en de kinderen ook.

VICTOR

Samen op het blad van de bascule, dat is daar

te smal voor, dan had je mijn pik als handvat

moeten nemen om er niet af te vallen.

LOUISE

Al wel dat de mensen ons niet horen, schandaal

van de parochie dat je daar loopt. Heb ik mijn

ondeugende Fikker en speelvogel van vroeger terug.

VICTOR

Emily de hoofdverpleegster is er niet meer. Ze

vergezelt haar man voor drie jaar naar het

buitenland, naar Colombia, voor een groot

landbouwproject van Ontwikkelingshulp, de

mensen ginder helpen om uit de armoede te

komen

LOUISE

Ik heb er van gehoord. Dan moet je van haar

niet meer dromen, van je schoonheid.

VICTOR

Was je een beetje jaloers op Emily?

LOUISE

Ik, neen, misschien een beetje, dat is de

prijs als je veel van iemand houdt.

VICTOR

Ik heb niets gehad met Emily waar ik mij voor

moet schamen.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                   CAFE STATIE               DAG

Ze staan voor het café. Door de ramen zijn al wat feestgangers te zien.

VICTOR

Wij zijn niet de eerste, er zijn altijd mensen

die nog grotere honger hebben dan wij.

Ze lopen naar binnen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                 GELAGZAAL             DAG

Louise en Victor gaan aan een van de lange tafels zitten. De zaal loopt helemaal vol.

ISIDOOR DE WAARD

Lustige spaarders, wij bieden jullie een maaltijd

aan uit grootmoeders tijd, gereedgemaakt volgens

de beroemde recepten uit het beste kookboek ter

wereld, dat van de Boerinnenbond. We beginnen met

tomaat garnaal, verse garnaal met niet te veel

mayonaise. Er is witte wijn rode wijn of bier,

jullie hebben het maar te vragen, de dranken

worden op tafel Gezet.

De tomaatgarnaal wordt opgediend door een drietal vrouwen. Victor krijgt de helft van de portie van Wiske toegeschoven.

ISIDOOR

Nu krijgen we erwtensoep, dik zoals het moet,

in Holland heet dat snert. Dit wordt in de

restaurants niet meer geserveerd.

De vrouwen die opdienen lopen langs de tafels en scheppen de soep in de borden. Veel eters vragen om een tweede of derde portie.

 ISIDOOR

Nu komt er iets dat veel jonge mensen niet

meer kennen. Gestoofde savooien met bouilli

en mosterd, zoveel als je binnen kunt krijgen.

De kommen met groene kool en kookvlees worden op tafel gezet. De deelnemers mogen zelf inscheppen. Er zijn er die hun bord met een toren vullen. Uit de grote mosterdpotten wordt de mosterd gretig geschept

ISIDOOR

Ik hoop dat jullie nog een plaatsje gelaten

hebt voor de rosbief met aardappelen, erwten

en wortelen, dat is klasse voor mensen die

nog weten wat een stevig maal betekent en

niets van doen hebben met mooi versierde

borden met porties nauwelijks groot genoeg

voor een mus.

De schotels met het vlees, de aardappelen en de groente worden

aangebracht en de eters kunnen naar believen zelf inscheppen.

De vrouwen vullen de karaffen met wijn en de bierkruiken regelmatig bij.

DE WAARD

Het nagerecht, dames en heren, dat kun je wel

raden, is rijstpap met bruine suiker, ieder

strooit zo veel suiker als hij zelf wil.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               GELAGZAAL               AVOND

De wandklok wijst tien uur. Het eten is gedaan, de schraagtafels worden buiten gedragen en de meer gezellige stamineetafels komen weer op hun plaats, de dansavond kan beginnen. Een drummer en een accordeonspeler met elektronische appendage en saxofonist Flup Vrijders installeren zich op een verhoog. Ze beginnen te spelen en dat is lang niet slecht.

LOUISE

Je weet dat ik graag dans, mijn benen jeuken,

je zult je benen moeten uitslaan, als de paarden,

anders dans ik met mijn oud lief.

VICTOR

Je hebt geen oud lief en je weet dat ik bijna

zo goed kan dansen als jij. Er krijgt niemand

anders een kans om je in zijn armen te nemen.

LOUISE

De laatste jaren hebben wij niet veel meer gedanst.

VICTOR

Dat gaat zo met ouder worden. En we hebben de

nieuwe dansen niet gevolgd.

LOUISE

Niemand van het spaarkastje heeft die gevolgd.

We zijn hier mee van de jongste. Swing,

boogie-woogie, wals, trage wals, tango,

charleston en rumba zullen ze nog wel kunnen

spelen.

Het trio speelt meest retro, best aantrekkelijk om naar te luisteren en om op te dansen. Wiske kan met haar Fikker haar hartje nog eens ophalen. Ze gunt zichzelf geen seconde rust en ze trekt de Fikker, die op zijn blaasbalg heeft getrapt, steeds opnieuw van zijn stoel.

LOUISE

Vooruit dansen, voor luiaards is hier geen plek.

Ze dansen veel, hebben het warm en drinken meer dan ze gewoon zijn,

hebben alle twee iets teveel op en ze dansen tot vermaak van het volle café de pasodoble met hun armen in de lucht, los van elkaar,

Wiske drijft de lol ten top als ze haar rok tot ver boven haar kousenbanden optilt om haar benen te laten zien en te tonen hoe

ze nog kan trippelen. Bij een trage dans omstrengelt Vik zijn Wis met zijn beide armen.

VICTOR

Wiske, de mensen zagen je onderbroek, in het

vervolg je wat beter scheren.

LOUISE

(giert het uit en stoot zacht met haar knie

in zijn kruis) In’t vervolg moet jij mij

scheren, je mag mij zelf inzepen. 

VICTOR

Dat is goed maar vandaag niet meer. In de tijd

dat we in de Ossenbeemd in ons blootje in de

klaver rolden moesten we ons nog niet scheren.

De drummer zingt laat op de avond het voor Louise en Victor toepasselijke ‘Ceux qui s’aiment sont bien liés’, en probeert in het diepgevoelde spoor van Edith Piaf te treden.

VICTOR

(omarmt zijn vrouw met grote tederheid en

fluistert in haar oor): Je mocht eens weten

hoeveel ik van je hou. Ik zou nog liever zelf

weduwnaar worden dan je als weduwe achter te

laten.

LOUISE

(het duurt even voor ze hem doorheeft en ze pitst

dan in zijn bil)

FADE-OUT

FADE-IN

Het is een uur na middernacht. Louise is flink aangeschoten en Victor is zo goed als stomdronken. Het feest wordt opgebroken en Victor staat te waggelen op zijn benen. Louise moet hem ondersteunen met een schouder onder zijn arm. Strompelend en brabbelend begeven ze zich op weg naar hun huis op Langelaar, een heel eind voor een tweetal waarvan de een niet weet of hij vooruit dan wel achteruit loopt.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  SLAAPKAMER            NACHT

Louise probeert Victor van zijn broek te ontdoen. Ze krijgt hem op zijn rug op het bed en trekt zijn broek uit.

VICTOR

(mompelt bijna onverstaanbaar) Vogelen, vogelen.

Kzien je gere. (probeert te zingen) Ik ben naar

Parijs geweest.

FADE-OUT