02 MARCELINE HEREMANS

MARCELINE HEREMANS

Tweede aflevering van

MEER MOGEN WE NIET VERLANGEN

Originele script voor

 5 afleveringen van een dramatische

Tv-serie

Geschreven door

Jules De Cort

---

SYNOPSIS

Door veel tegenslagen is Marceline Heremans beland in café

Zanzibar, een gelegenheid waar koppels die vreemd gaan een kamer kunnen huren. Op een zaterdagmiddag, na een nogal straf gesprek tussen Rosse Francine de waardin, Hortense de andere dienster en Odiel Ottevaere, een vaste klant, blijft Marceline alleen in de gelagzaal. Ze wacht op Firmin Lesage, een klant met wie ze kennis heeft gemaakt en die beloofd heeft haar uit de Zanzibar weg te halen na de begrafenis van zijn moeder. Ze maakt de balans van haar leven op, hoe is ze in godsnaam terecht kunnen komen in een rendez-vous huis, dat haar de hoede over haar dochtertje heeft ontnomen. Ze wacht en wacht, het wordt later, Firmin ziet niet om. De eerste avondklant, Odiel, komt binnen. Hij heeft geen goed oog in Firmin en troost Marceline met een fles champagne.

FADE-IN

EXT.       ZANZIBAR        DAG

De bar Zanzibar is een vierkante, weinig sierlijke, bakstenen blok van twee verdiepingen, voor een van de vensters hangt een bord ‘Kamers’. De naam van de gelegenheid staat in roze neonbuis op de voorgevel. Er is een kleine parking aan de voorkant en een grotere achter het huis, voor klanten die liefst hun auto uit het gezicht houden. Achter een bosje is in de verte de kerktoren van Hellebeek te zien. De Zanzibar is niet heel groot, een kleine dansvloer en plaats voor een achttal tafels, een paar ervan tegen de ramen. Er staan een stuk of wat grote planten in de zaal, het buffet is van nepeik, geschilderde eterniet. Achter het buffet een deur naar een kleine keuken. Tegen de achterwand van de zaal een deur naar de toiletten en een trap naar de kamers op de eerste en tweede verdieping. Naast de bierkraan een koperen kwispedoor volgepropt met gedroogde bloemen, eikenloof en een garve rijpe tarwehalmen. Aan de muren een paar schilderijen met naakte vrouwen die niet alles laten zien. In een hoek een jukebox. De achterdeur staat open en geeft uitzicht op een gemaaid tarweveld waar mussen en duiven vechten voor gemorste graankorrels. Het is bloedheet.

INT.       GELAGZAAL       DAG

Vijf personen in de gelagzaal. MARCELINE HEREMANS en HORTENSE PLOEGSTEERT, twee diensters aan een tafel bij een raam, ROSSE FRANCINE de waardin achter het buffet en aan het buffet ODIEL OTTEVAERE, de loodgieter en VICTOR GOETHALS,  klerk op het gemeentehuis, die bij Francine de belastingaangifte invult en de papierwinkel bijhoudt. Marceline Heremans zit patates frites met karbonade te eten, ze drinkt van een pils. Tegenover haar zit Hortense, de andere meer verlopen dienster. Marceline heeft haar haren in een pagekopje laten knippen, ze draagt een jurk van turkooizen organza met een tekening in de vorm van oranjebloesem. Ze heeft haar gezicht bijgeverfd om er gebronsd, zomers en landelijk uit te zien, als een jonge, in de openlucht werkende vrouw, getekend door de blijdschap die een zomerdag meebrengt. Hortense leunt met twee blote ellebogen op de tafel en leest in het weekblad Intiem. Af en toe pikt ze een frietje uit het bord van Marceline en doopt die in de saus.

VICTOR

De belastingaangifte is ingevuld, jij

moet hier nog tekenen. Ik breng die

aangifte wel op de post. Heb  jij je

papieren al bijeengerommeld, Odiel.

ODIEL

Alles ligt klaar, maar ik betaal je in

klinkende munt.

VICTOR

Wat bedoel je daar mee, Odiel.

ODIEL

Niets. Sommige mensen worden liever in

natura betaald.

VICTOR

Zoals ik je bijvoorbeeld zou vragen het

lek in mijn dakgoot te komen dichten.

ODIEL

Zo iets in die zin, ja.

VICTOR

Ik heb geen lek in mijn dakgoot, Odiel.

FRANCINE

Ons Marceline zit op het geluk te

wachten. Haar koffers staan gepakt.

Zij trekt er uit met een boer en laat

mij zitten met Hortense. Ze gaat

werken op het veld, ze mag haar

gezwollen vingers en vuile afgesleten

nagels hebben. Van als de dag in de

lucht komt buiten in weer en wind, de

hele dag gebukt staan tot ze krom

gegroeid is. Hier kan ze in het

gezellige café lustig kletsen en

lachen met de klanten, dansen,

champagne drinken, naar niemand

omzien.

MARCELINE

Je overdrijft Francine. Hoe dikwijls

drinken wij champagne? Als een klant

betaalt wil hij er iets voor in de

plaats, dat kun je wel raden. Het

minste wat ze willen is een vinger

nat maken bij een van de wijven. Niet

bij jou, Francine, of bij Hortense,

ze willen altijd mij. Ik ben de jongste,

ik mag de halve striptease doen. Met

plezier laat ik dit leven achter.

VICTOR

Ik moet nu weg, ik kan niet blijven

luisteren, het is beter dat ik sommige

dingen niet weet. Dag iedereen. (neemt

zijn aktetas op en vertrekt)

FRANCINE

Het enige wat je doet is je rok optillen

en je geslacht laten zien.

MARCELINE

Ze willen altijd meer, maar alles doe ik

niet uit. Snel, snel iets laten zien,

meer krijgen ze niet.

ODIEL

Ook niet nodig, ik heb al lang gezien dat

je geen jongen bent.

HORTENSE

Had ik ook maar zo’n donkere, dichte toef,

dan deed ik het.

ODIEL

Jij Hortense, dan gaan ze lopen van die

vieze, verrimpelde spleet.

HORTENSE

Jij kent er niets van, er zijn geen andere,

snul en toch ben ik goed genoeg om op mij

te laten zitten.

MARCELINE

Wat een gesprek. Zonder spijt vertrek ik

van hier. Nog liever jichtknobbels,

tafelbier, een saaie piet die geen poot

kan dansen. Mijn leven is op een keerpunt,

ik ben er 31, niet meer zo piep.

HORTENSE

(pikt een frietje en doopt het in de saus)

 Goeie saus,  Marceline.

MARCELINE

Ik zou een goeie huisvrouw kunnen zijn,

Hortense.

ODIEL

Je stapt dus uit het leven om bij Firmin

te gaan inwonen en zijn vuil werk te

doen. En ik dan? Mij slaan ze altijd

over. Wat heeft die  boer dat ik niet

heb.

HORTENSE

Gestalte, jij bent te klein, te dik en

je hebt een kletskop, Sooike. Soort

bij soort, Marceline voor het schone

volk en ik voor de lelijke dikzakken.

ODIEL

Het innerlijk is belangrijker dan het

uiterlijk en ik verteer hier mijn geld

om mij te laten beledigen.

HORTENSE

Je hebt niets liever Odiel.

MARCELINE   

Francine zegt dat ze Firmin niet

vertrouwt, die komt alleen om aan

mijn lijf te zitten.

ODIEL

Iemand die alleen komt als het donker

is, is niet te vertrouwen. Wat voor

prullen lees je daar.

HORTENSE  

 Serieuze lectuur, ze schrijven hier

 over bekende  mensen, over hun

 intieme betrekkingen, als wij het

 zouden doen voor een centje, zijn we

 hoeren.

MARCELINE

Je zou gek moeten zijn om je voor een

cent te laten doen? Voor veel geld

of voor bestaanszekerheid, met een

convenabele vent.

ODIEL

Liefde mag geen cent kosten, anders

is het geen liefde.

HORTENSE

 Dat weten we dan weer maar je bent er

niet, Sooike. Marceline, jij hebt

mooi praten, daar heb ik het lijf

niet naar,ik moet het doen met

afleggers als onze klootschieter.

ODIEL

Dat is nu al het vierde affront en ik

ben hier nog geen half uur.

HORTENSE

Het derde en zaag wat minder en trakteer

liever iets.

ODIEL

Allee vooruit, ik verteer hier de beurs

van mijn gat en verdien niets.

Marceline staat op en tapt een pilsje voor zichzelf, voor Hortense en voor Odiel. Francine schenkt een vermout uit een fles die verdacht veel op een fles koffie lijkt. Marceline stopt het wisselgeld in de jukebox. Een meisjesstem begint te snikken ‘Stand by your man.’

ODIEL

Ik had liever iets van de Zangeres

zonder Naam. Ik moet weg, ik heb nog

veel werk. (tot Hortense) Op een keer

soldeer ik je helemaal toe vanonder,

dan is het gedaan met dat gezeik.

HORTENSE

Kus mijn kloten die ik niet heb, Sooike.

Tot straks

ODIEL

Als je mij nog een keer Sooike noemt

kom ik hier nooit meer  binnen.(loopt

 naar

 buiten)

HORTENSE

Tot straks, Sooike. Zou hij dat menen.

FRANCINE

Ik ga een dutje doen, Marceline, jij

past wel op de zaak, voor de laatste

keer. (loopt de deur naar de slaapkamers

in)

HORTENSE

(ligt weggezakt op haar stoel met haar mond

half open te slapen)

MARCELINE

(V.O.) Dat is geen gezicht, zo wil Odiel

haar nog niet voor niet. (tot Hortense)

Ga boven wat slapen Hortense. Het eerste

uur zien we Odiel of de andere klanten

hier niet.

HORTENSE

(verdwijnt door dezelfde deur)

FADE OUT

FADE IN

INT.         GELAGZAAL             DAG  

MARCELINE

(op haar na is de gelagzaal leeg. staat op

en gaat in het deurgat staan met uitzicht

op het stoppelveld, waar mussen en duiven

vechten om de laatste graankorrels) (V.O)

Hoe is het zo ver kunnen komen dat ik

hier zit, in een semi-bordeel.

DISSOLVE

FADE-IN

FLASHBACK

EXT.          CAMPUS LYCEUM      DAG

Een mooie dag op het einde van juni. Een groep meisjes van omstreeks achttien jaar troept samen op het speelplein. Ze geven elkaar de hand, kussen elkaar. Ad lib. Ze lachen en joelen en weten met hun blijdschap geen blijf. Ze houden een papieren rol in hun hand. Dan gaan ze uit elkaar. Marceline Heremans, een aantrekkelijk jong meisje in lichte zomerjurk en een ander meisje pakken hun fiets uit het rek.

MEISJE

Nog een keer proficiat met je eerste

plaats. Wat ga je nu doen?

MARCELINE

Met een diploma middelbaar onderwijs kom

je niet ver, zelfs als je de primus bent.

(neemt haar fiets uit het rek, bergt haar diploma

in een tas aan de fiets en rijdt weg)

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.              ONDERWEG           DAG

Marceline moet een stukje rijden naar haar woonplaats Hellebeek. In het midden van het dorpsplein de kerk. Het is geen oude kerk, een kerk van na WO I. Om het plein een vijftal cafés, burgerhuizen, banken, een feestzaal. Een niet al te grote kruidenierswinkel. Marceline plaatst haar fiets in het kleine rek voor de winkel en loopt naar binnen.

FADE OUT

FADE IN

INT.           WINKELRUIMTE         DAG

Kruidenierswinkeltje met een grote verscheidenheid aan producten. IRENE haar moeder, met een witte voorschoot aan, staat achter de toog en bedient een klant, MARLIES. Marceline komt blij de winkel binnen.

IRENE

Ik zie het op je gezicht, je bent de

eerste van de klas.

MARCELINE

Ja ma, met grote onderscheiding.

IRENE

Zeg eens tegen Marlies wat je nu gaat doen.

MARCELINE

Ma.

IRENE

Ik zal het zeggen. Ze gaat naar de

universiteit, Germaanse taalkunde

en literatuur.

MARLIES

Wat kun je daar later mee doen?

MARCELINE

Lerares worden.

MARLIES

O, dat is goed. (doet winkelwaar in haar

winkeltas en loopt naar de deur. draait

zich nog even om) Dat gaat nog geld kosten,

Irene. Nog eens proficiat, Marceline.

Marlies loopt buiten. Marceline loopt naar haar moeder toe die haar in haar armen sluit.

IRENE

Marlies is jaloers. Haar dochter is niet

verder geraakt dan de lagere school. Zo

lang vader werk heeft en ik dit winkeltje

kan openhouden kunnen we je studies

betalen. Die supermarkt in de cinema

krijgt ons zo  maar niet klein.

MARCELINE

Vandaag maken we ons daar geen zorgen

over. Achter de kerk wacht een groepje

vriendinnen op mij, wij willen het

einde van het schooljaar en ons

diploma vieren. Ik ga wat met ze praten,

een paar uurtjes maar, misschien een

glaasje drinken.

IRENE 

Haal geen dwaze streken uit, je bent nog

veel te jong om je te laten vangen.

MARCELINE

Vangen moeder?

IRENE

Och je weet wat ik wil zeggen.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.       HET KERKPLEIN      DAG

Een tiental JONGEREN staat rond de nieuwe motorfiets van PAUL DE COSTER. Paul is een knappe jonge man, nog geen twintig met een air van ‘m’a tu vu’. Een meisje klautert bij Paul op de duozitting en hij rijdt een rondje. Een van de jongens stopt Marceline een plastic beker in haar handen en giet het vol met witte wijn.

EERSTE JONGEN

Op de gezondheid van Paul om zijn nieuwe

motor en op jouw gezondheid want je was

weer primus heb ik gehoord.

 

MARCELINE

Dat heb je goed gehoord. Bedankt. Je wilt

me zat maken. Dat gaat niet pakken.

TWEEDE JONGEN

Die Paul, wat een snoever. Ik zou voor

hem toch oppassen. Hij is verwend tot op

het bot. Hij heeft die motor afgetroggeld

van zijn ouders met dreigementen dat hij

zijn studies stopzet of naar het

vreemdelingenlegioen trekt of op zee gaat

varen. Dat is de vaste waarheid.

EERSTE JONGEN

Daar bovenop heeft hij nog geld om met

een krat dure witte wijn te trakteren.

PAUL

(Paul komt weer aangereden, laat zijn

passagierster afstappen en monstert de groep)

Marceline, jouw beurt.

MARCELINE

Ik ben niet gekleed voor op de moto, Paul.

PAUL

Juist wel.

MARCELINE

En ik ben bang.

PAUL

Niet bang zijn, bij mij ben je in

goede handen. Drink eerst een

glaasje wijn.

MARCELINE

Ik heb er al eentje op.

PAUL

Een is geen voor een pitpoes.

Paul schenkt nog een beker in, dwingt Marceline bijna hem uit te drinken. Marceline klimt op de motorfiets, Paul geeft gas. In plaats van een rondje te maken als met zijn andere passagiers, scheurt hij de Kempen in. De rok van Marceline waait op tot boven haar slipje. Paul kijkt naar haar blote dijen in zijn spiegel. Hij verlaat de hoofdweg, slaat een eenzame zandweg in, stopt, helpt Marceline van de motorfiets en leidt haar dieper het dennenbos in naar een open plek met lang gras. Hij draait haar naar zich toe en geeft haar een tongkus. De pupillen van haar ogen staan wijd open en vullen de hele iris. Marceline lijkt in een lichte roes. Ze laat zich gewillig helemaal uitkleden, Paul kleedt zichzelf uit en legt Marceline neer in het lange, droge gras.

PAUL

Heb je al een knoert van dit kaliber

gezien?

MARCELINE

Ik weet niet eens wat een knoert is.

Paul gaat naast haar liggen, Marceline spreidt haar benen en laat Paul in haar komen. Ze krijgen een orgasme en blijven een tijdje liggen.

MARCELINE

Nu weet ik pas hoe mooi het is vrouw te

zijn.

PAUL

Gaan we dichterlijk worden, dat weet ik

al lang. Vrouwen hebben niets  anders te

doen dan zich te geven aan een man. Met

liefde heeft dat niets te maken.

MARCELINE

Foei, hoe kun je zoiets zeggen, Paul. De

literatuur vloeit over van geliefden die

zich geven. Ik ga literatuur studeren,

daar ben ik slim genoeg voor.

PAUL

Slim ben je nooit genoeg.

Ze kleden zich weer aan en op weg naar de moto fluit of zingt PAUL het liedje: ‘Ik heb een bloemetje geplukt al in de wei…’

CUT

FADE-IN

INT.        WOONKAMER      DAG

Zes weken later. In de woonkamer bij RENAAT DE COSTER, de vader van Paul. De vader, LIESBETH de moeder, Paul en Marceline voeren een bewogen gesprek. Vader De Coster gaat woedend te keer.

RENAAT

Liesbeth, moei je er niet mee. Paul kan

de vader niet zijn van het kind waar die

sloerie van in verwachting is. Zij speelt

de slimme, dat dochtertje van een

waardeloos winkeliertje dat het niet kan

halen tegen de supermarkt, vader moet nog

gaan werken om uit de kosten komen.

PAUL

Voor haar zalige penitentie heeft ze prijs

van de eerste keer.

LIESBETH

Het is niets om mee te lachen, zoon.

RENAAT

Hoe kun jij weten dat het haar eerste keer

was?

LIESBETH

Niet te onnozel doen, Renaat.

PAUL

Van horen zeggen, en ze was zat. En

ze heeft zich helemaal gegeven

RENAAT

Zie je wel dat ze de matras is van

iedereen. Ze is oud genoeg om te weten

wat ze moest doen. Leren ze dat niet

op het lyceum.

MARCELINE

Praat niet over mij alsof ik er niet

bij ben. Dat is onbeschoft. Een hoge

ambtenaar doet dat niet. En als jouw

zoontje het heeft van horen zeggen dat

ik van de eerste keer raak heb, ben ik

duidelijk niet de matras van iedereen.

En hij is ook oud genoeg om te weten

wat hij niet moest doen.

LIESBETH

Je hebt gelijk, meisje. Onder

christelijke mensen betaamt dat niet

en van abortus kan geen sprake zijn.

Renaat, jij bent lid van de partij,

voorzitter van de Bond van het Heilig

Hart, ze hebben je geholpen om hoger

op te komen, in die kringen doen ze

zo iets niet, dat komt altijd uit.

Zorg ervoor dat Paul met dat meisje

trouwt, hij moet daarvoor zijn

studies niet stoppen. Je wilt toch

geen moeilijkheden met de heren die

jou gedragen hebben waar je nu bent.

Hij zal trouwen met dat meisje. Hij

zal zijn plicht doen.

RENAAT

Jij met jouw christelijke plichten. Als

het dan niet anders kan. En jij, Paul?

PAUL

Als het niet anders kan zal Paul zijn

plicht doen. Zo lelijk is ze nu ook weer

niet. Als laten wegdoen dan toch niet

gaat. Plicht voor alles.

RENAAT

Dat heeft moeder nu juist gezegd. Wie

wil daar bak voor doen? Je zult moeten

leren voor jouw daden in te staan.

LIESBETH

Daar is het ruim laat voor.

PAUL

Een enkele onoplettendheid, pa. Ik

word gestraft voor een enkele leuke

daad. De plicht roept. Ik zal met

haar trouwen.

FADE OUT

FADE-IN

MONTAGE

Marceline en Paul trouwen met enig vertoon. Schijnbaar gelukkige mensen staan om het bed van Marceline als het kleintje Elvire geboren is. Het paar woont op een vrij mooi appartement. Paul komt dronken thuis, kotst in huis, legt zich op de divan te slapen, wordt wakker en vraagt woedend waar het geld is dat hij van thuis krijgt. Dat is om te studeren, zegt Marceline, maar ze krijgt een klap in haar gezicht. Hij gooit de kamer overhoop, staat te vloeken en maakt de kleine wakker die luid begint te huilen. Met tegenzin geeft ze hem wat geld, geld van haar ouders, zegt ze. Dan is hij weer weg. Zijn vrienden kunnen niet wachten.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.        APPARTEMENT       DAG

    

Geen luxe appartement. Marceline spreekt tot haar kindje dat intussen al twee jaar oud is.

MARCELINE

Elvire, we zijn van Paul verlost, die

woeste dronkaard, dat everzwijn zul je

nooit pappie noemen. Ik ben zo blij met

mijn kindje. Niet te geloven dat hij de

vader is van dit schatje.

De deurbel gaat, Marceline doet open en staat voor een heerschap met aktetas.

DE HEER

Mag ik mij voorstellen, Pierre Steenmans,

deurwaarder. Ik heb papieren mee voor de

echtscheiding van Paul de Coster. De

echtscheiding gaat door op een af te

spreken datum, binnenkort. De echtgenoot

Paul betaalt geen alimentatiegeld en hij

heeft het bezoekrecht op het kind. U kunt

altijd een beroep aantekenen. Tussen ons,

dat zal veel geld kosten en op niets

uitdraaien. Als U even wilt tekenen voor

ontvangst.

CUT

FADE-IN

INT.       WOONKAMER       DAG

Marceline en haar moeder Irene bij Irene thuis.

MARCELINE

Die smeerlap heeft het voor elkaar

gekregen om van mij te scheiden zonder

een cent te moeten dokken en hij mag

regelmatig Elvire komen halen.

IRENE

Dan kunnen zijn ouders het kind rot

verwennen. Is daar niets tegen te doen.

MARCELINE

In proces gaan en dat zou veel geld

kosten.

IRENE

Wij hebben wat geld opzij liggen.

MARCELINE

Niets van. Ik ben van hem weggegaan.

Nooit laten vaststellen dat hij mij

geregeld een pak slaag gaf. Nu ik er

alleen voor sta zoek ik een baan. Als

jij op de kleine zou willen passen.

IRENE

Dat moet je niet vragen.

DISSOLVE

FADE-IN

Een groot ziekenhuis met nieuwe vleugel in aanbouw. Op de parking een kraam met bloemen en fruit. Achter de uitgestalde koopwaar Marceline en een vrouw, de BAZIN, allebei met voorschoot. Een klant komt.

EXT.          KRAAM             DAG

MARCELINE

(Marceline stelt een ruiker bloemen samen en

rekent af.  Klant vertrekt.)

BAZIN

Keurig gedaan. Een mooie ruiker. De klant

leek best tevreden, zelfs tegen die prijs.

MARCELINE

Als ze op ziekenhuisbezoek komen voor een

geboorte kijken ze niet op een cent.

BAZIN

Als de nieuwe vleugel af is komen er 200

bedden bij. Er komt een grote hal met een

bloemenwinkel. die winkel zal worden

uitbesteed aan de meestbiedende. De kraam

moet weg.

MARCELINE

Jullie doen mee aan de uitbesteding. Je

weet wat er te verdienen valt.

BAZIN

Ga even zitten Marceline. Neen, wij doen

niet mee. Jij doet mee.

MARCELINE

Hoe kan ik meedoen. Ik heb het geld niet.

BAZIN

Dat schieten wij voor. Karel en ik hebben

hard genoeg gewerkt, we pakken ons

pensoen, gaan een tijd in Spanje wonen.

Wij vertrouwen je, en je ouders zijn

ernstige mensen. Elke mens heeft recht

op wat geluk in het leven.

CUT

FADE-IN

EXT.        KRAAM             DAG

MARCELINE

(komt kraam binnen bij de bazin, toont

brief) Ik krijg de winkel niet.

BAZIN

Dat kan niet. Dan is er bedrog in het

spel.

MARCELINE

Geen bedrog. Afspraakjes. Je weet dat

het ziekenhuis de naam draagt van een

heilige. Ik dacht eerst dat het hele

gedoe beheerst wordt door de katholieke

zuil, dat het niet betaamt dat een

gescheiden vrouw winkel houdt in een

van hun huizen en dat daarom de winkel

is toegekend aan een jong echtpaar

met kinderen. Maar dan blijft nog de

vraag hoe ze konden weten hoe hoog ze

moesten gaan om mij te overtreffen. Het

was een doorgestoken kaart, je daartegen

verzetten is nutteloos want wettelijk

is het eerlijk gegaan. Iemand moet

gepraat hebben, mij in de rug geschoten.

BAZIN

Je gaat mij toch niet verdenken.

MARCELINE

Zou ik dat moeten doen. Ik vind wel wat

anders, er zijn winkels zat en ik kan

mijn handen uit de mouwen steken.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.         GROENTEWINKEL       DAG

MARCELINE

(in korte rok, staat in vrij grote groente en

fruithandel met rekken ingelegde groente en

vruchten. ze sorteert de prei, de selderij, de

pruimen, perziken en rabarber en  verwijdert

de artikels die er niet vers meer uitzien. de

baas, OCTAAF, een vijftiger helpt mee. een

klant komt binnen en Marceline bedient haar

op zeer vriendelijke manier. de bazin, GENIE,

komt uit de deur achter in de winkel. ze is

gekleed om uit te gaan)

GENIE

Octaaf, ik ben een paar uurtjes weg. Ik

ga zien of ik niets vindt voor tegen

Sinksen. Ik heb niets meer om aan te

trekken. (loopt naar buiten)

OCTAAF

Dat zijn de wijven. De kleerkast hangt vol

en ze hebben niets om aan te doen. Waarom

lopen ze dan niet in hun blootje. Ik zie het

Genie al doen, als ze zich van onder wast

kijkt ze naar de hemel. Haar machine staat

droog en kan gerust wat smeersel verdragen.

MARCELINE

Dat moet je tegen haar zeggen, Octaaf, dat

gaat mij niet aan.

OCTAAF

(aan de winkeldeur) Het is bijna twaalf,

ik ga een uurtje sluiten. Verlang jij nooit

naar een geheime minnaar die voor jou wat

over heeft, een juweel, een handtas, een

redelijk bankbriefje. Neemt een gezonde

jonge vrouw genoegen met zich te vingeren.

Ik ga nu een boterhammetje eten en een

uiltje vangen. Als je zin hebt Marceline.

MARCELINE

Wat zeg je mij nu. Daar zakt mijn broek

van af. Een kop koffie, meer wil ik

niet of krijg je niet. Ik heb nog wat

sorteerwerk in het magazijntje.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.        MAGAZIJNTJE        DAG

MARCELINE

(staat in het magazijntje gebukt rijpe

meloenen te sorteren, legt de overrijpe

vruchten in een aparte bak)

OCTAAF

(staat plots achter Marceline, enkel gekleed

in marcel, duwt haar voorschoot en rok omhoog

en duwt zijn geval tegen haar slipje)

MARCELINE

(draait zich om en geeft Octaaf een slag in

zijn gezicht)

OCTAAF

Maar Marceline.

MARCELINE

(krijgt slappe lach) Een afgestreept konijn.

OCTAAF

(maakt zich weg) Daar krijg je spijt van.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.           WINKEL         DAG

GENIE

(de volgende dag. ze staat in de deur met

haar portemonnee in haar handen) Hier je

laatste pree, hoer. En laat serieuze

mannen met rust.

MARCELINE

Serieuze mannen? Met een kutwijf maak

ik geen ruzie en zeg aan je lulvent dat

ik voor een plastic handtas niet aan

mijn foef laat zitten. Magere knullen

op konijnenpoten met dun haar spreken

mij niet aan.

CUT

FADE-IN

Uitstalraam van lingeriewinkel. Binnen staan een paar etalagepoppen gekleed in bikini. Tegen de wanden schabben met dozen lingerie. Verscheidene foto’ van jonge dames in ondergoed.

INT.          LINGERIEWINKEL           DAG

MARCELINE

(staat in lingeriewinkel te wachten voor het

gordijn van een pashokje)

DAME

(in pashokje) (O.S.) Kom even binnen.

MARCELINE

(trekt gordijn open, dame staat spiernaakt

in  het hokje)

DAME

Trek het gordijn dicht en kom hier. Wil

jij dit even passen dat ik zie hoe ik er

mee sta. Kleed je maar uit. (grijpt naar

het kruis van Marceline)

MARCELINE

Mevrouw. (komt uit het hokje gaat achter

de toonbank staan)

DAME

(komt uit het pashokje naar de toonbank en

gooit drie sets bikini’s op tafel) Die dingen

passen me niet en niemand wil me helpen,

de service staat me niet aan. Ik wil met

de directie praten.

MARCELINE

Om welke reden.

DAME

Moet ik ze zelf roepen.

ROSA

(komt uit de deur achter de toonbank) Is er

wat.

DAME

Ik wil fatsoenlijk bediend worden.

(draait zich om en loopt buiten)

ROSA

Wel?

MARCELINE

Ze wou aan mijn lijf zitten. In mijn

lijf, eigenlijk. Ik moest mij uitkleden.

ROSA

Dat doet zich een enkele keer voor. Is

dat nu zo erg dat je er zoveel drukte

over maakt. En de klant is weg zonder

te kopen.

MARCELINE

Je verbaast me, baas. Moet ik mij dan laten

betasten. 

ROSA

Dat is volgens je geaardheid.

MARCELINE

Men zou gaan denken dat anders hier

anders is.

CUT

FADE-IN

INT.         LINGERIEWINKEL         DAG  

Marceline loopt in de winkel en schikt hier en daar een vakje. Een heer die er goed uitziet komt binnen.

HEER

Mijn vrouw verjaart en ik wil voor

haar iets apart kopen waar ze er

goed in uitziet.

MARCELINE

Dan moet u eigenlijk in een modewinkel

zijn.

HEER

Ze moet er goed uitzien in négligé.

MARCELINE

Dan kunnen wij je helpen. De maten?

Een voorkeur?

HEER

Ongeveer jouw maten. Toon eens wat.

MARCELINE

(kijkt in de rekken, haalt er een paar dozen

uit, legt die op de toonkast. doet een paar

dozen open en toont beha’s en slipjes)

HEER

Die zien er allemaal even goed uit.

Het beste zou zijn dat u ze mij even

showt.

MARCELINE

Maar mijnheer. Dat doen wij niet.

HEER

Is dat te veel gevraagd. Er zijn nog

lingeriewinkels.

ROSA

(komt uit haar deur) Wat is er aan de hand.

HEER

Ik wil een setje kopen voor mijn vrouw

haar verjaardag. De prijs heeft geen

belang maar ik had graag dat iemand het

voor mij showde.

ROSA

Kan ik als model dienen?

HEER

Neen mevrouw, maar die dame wel.

ROSA

Marceline meisje, dit hoort bij het

vak. Je bent nu eenmaal welgeschapen.

HEER

Anders zou ik het niet durven te vragen.

Neem dat als een compliment.

MARCELINE

Dank je. Dit heb ik nog nooit gedaan. Moet

dat nu echt. (neemt een setje mee in een

paskamer, trekt gordijn dicht)

Rosa trekt zich terug in de achterkamer de heer loopt op de paskamer toe en trekt gordijn open. Marceline staat spiernaakt voor hem. De heer wil haar vastnemen maar krijgt een klap in zijn gezicht.

MARCELINE

Jij se rotte smeerlap. (Marceline bedekt

zich met gordijn, de heer loopt weg. Rosa komt

weer binnen)

ROSA

Heb je de klant laten vertrekken zonder

dat hij gekocht heeft. Wat is er gebeurd.

MARCELINE

Hij heeft het gordijn weggetrokken toen

ik nog helemaal niets aan had. Dit is

geen striptease bar.

ROSA

Meisje, je zult in het leven nog veel

moeten leren.

MARCELINE

Wat heeft dat te betekenen. Je keurt

dat niet af? Wat voor huis is dit? Daar

voel ik mij nog te goed voor.

DISSOLVE

FLASHBACK

                  

INT.       WOONKAMER       DAG

Marceline, haar moeder Irene, haar dochtertje Elvire.

IRENE

Waarom zoek je het niet in kantoorwerk.

Je hebt toch je humaniora afgemaakt.

MARCELINE

Met mijn curriculum vitae maak ik geen

kans in een kantoorgemeenschap. In al

die jaren heb ik geen minuut meer aan

bedrijfsadministratie gedaan, bovendien

ligt mij dat niet. En als ik bij een

oversekste chef terechtkom kan ik varen

als bij Octaaf of Rosa, mannen die van

mijn lijf niet kunnen afblijven.

IRENE

Maar wat dan wel. Hoe ouder Elvire wordt

hoe meer ze gaat kosten en binnenkort

moet pa met pensioen en dan is er niet

veel overschot meer.

MARCELINE

Bij de plaatsaanbiedingen in de krant

lees ik hier dat ze een deftige meid

vragen in de Zanzibar te Hellebeek, waar

dat ook mag liggen. Kost en inwoon.

Goede verdiensten.

IRENE

In een bar gaan werken, schat. Dienen

voor, ja voor wat.

MARCELINE

Een dweil, daar denk je aan, of de matras

van alleman. Erger dan wat ik heb

meegemaakt zal het niet worden. Mijn doel

is op korte tijd veel geld verdienen en

een eigen zaak beginnen, lingerie

bijvoorbeeld daar zit ik mee in mijn

kopje. En Rosa concurrentie aandoen.

IRENE

Pa zal er niet over te spreken zijn.

MARCELINE

Ik weet dat ik in de voorbije jaren al

drie keer in de zak ben gezet. Dat kan

er maar bijkomen. Als je maar verder

op Elvire wilt passen.

ELVIRE

Mag ik bij oma blijven slapen.

IRENE

(pakt het kind op) Ja liefje. We zullen

goed voor je zorgen. Met een beetje

goede wil kan alles.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.         DE ZANZIBAR         DAG

Een taxi stopt voor de zaak. Marceline stapt uit. Voor een venster van de gelegenheid hangt aan bord: Kamers voor reizigers. Marceline betaalt de taximan.

MARCELINE

(V.O.) Een rendez-vous huis. Dat is

bijna maar niet helemaal een bordeel.

(loopt binnen)

FADE OUT

FADE-IN

INT.          GELAGZAAL          DAG

Francine komt van achter de tapkast en helpt Marceline met haar bagage. Hortense zit aan een tafel met een klant die nogal vrijpostig onder haar rok scharrelt. Ze slaat op zijn handen.

FRANCINE

Jij bent Marceline neem ik aan. Ik zal

je je kamer tonen.

HORTENSE

Je boudoir.

MARCELINE

Boudoir, wat bedoel je dar mee.

FRANCINE

Je werkt in de Zanzibar liefje. Dit is

niet het lokaal van een club van

filatelisten.

HORTENSE

Of vieze tisten.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.          APPARTEMENT         DAG

Marceline, haar moeder Irene en Elvire. Marceline houdt zich bezig met het huishouden terwijl haar moeder Irene zich bezig houdt met de kleine Elvire. Ze lezen samen in een prentenboek.

MARCELINE

Het valt wel mee in de Zanzibar, moeder.

Veel minder erg dan ik had gevreesd. Al

wat ik doe is de klanten bedienen en de

kamer opruimen als ze weer weg zijn met

hun minnares.

Een zware klop op de deur. Irene gaat open doen. Een stroef uitziende heer en een politieman komen binnen.

HEER

Ik ben deurwaarder Straetmans. Ik heb een

bevelschrift om de genaamde Elvire De

Coster, minderjarige dochter van Paul De

Coster en Marceline Heremans op te halen.

IRENE

Wat moet dat betekenen. Maak eens gauw dat

jullie uit mijn ogen zijn. U zijt hier op

mijn eigendom.

MARCELINE   

Wat is er aan de hand.

DEURWAARDER

De heer De Coster heeft de genaamde

Heremans Marceline onwaardige moeder

laten verklaren. Ze werkt in een bordeel

en de dochter moet onmiddellijk aan haar

gezag worden onttrokken en onder de hoede

geplaatst van haar vader. Politieman doe

uw werk.

De twee vrouwen verzetten zich maar de politieman is ze de baas, pakt Elvire op en gedekt door de deurwaarder lopen ze weg met het kind. De twee vrouwen blijven wanhopig, huilend en verbitterd achter.

DISSOLVE

FADE-IN

MONTAGE

Marceline laat zich helemaal gaan in de Zanzibar. Ze drinkt veel te veel, loopt dronken door de gelagzaal, gaat op de schoot zitten van eender wie, laat zich betasten, doet een halve striptease door haar rok op te lichten en haar slipje opzij te trekken, trekt regelmatig met een gast naar boven die dan geld op een nachttafeltje achterlaat.

INT.          GELAGZAAL       AVOND

HORTENSE

Je mag je zo niet laten gaan, Marceline.

Met het leven dat je nu leidt ben op je

een jaar tien jaar ouder. En de ziektes

die je kunt opdoen.

MARCELINE

Zonder mijn dochter is mijn leven niets

waard, Hortense. Het enige waar ik nog

zin in heb is er op los te leven. Tot de

dood er op volgt

HORTENSE

Je kunt zo niet verder Marceline. Dat je

drinkt is al erg genoeg maar dat je

jezelf geeft als een straathoer aan

iedereen die met je danst.

MARCELINE

Maar ik ben een hoer en ik doe ze betalen.

HORTENSE

Dat maakt het alleen nog erger. En die

halve striptease die je opvoert voor een

fles champagne, je jaagt sommige klanten

zelfs weg.

MARCELINE

Niet te veel, hier en daar een

schijnheilige als per abuis zijn vrouw

er bij is. De meesten kijken de ogen

uit hun kop. Ze komen hier om met hun

bijzit naar bed te gaan en mijn

vertoning windt ze nog meer op.

HORTENSE

Als je dronken bent heb je geen remmen

meer. En Francine zal je dwingen elke

keer op te treden als een klant het vraagt 

MARCELINE

Je hebt gelijk Hortense, ik zal mij moeten

herpakken. Zo ben ik helemaal niet en ik

ben toch nog te jong om in de goot terecht

te komen. Ik moet Elvire uit mijn gedachten

zetten. Maar wat staan die twee duistere

figuren daar met Francine te konkelfoezen.

Ik vertrouw ze voor geen haar. Het zijn

gelijk mekken.

HORTENSE

Ze gaan zitten. Francine doet teken. Je

zult je showpak moeten gaan aantrekken.

MARCELINE

Tegen mijn zin. (loopt de deur naar de kamers

in en komt weer buiten in blouse en een lange

rok. Ze loopt naar de juke-box en drukt ‘Oh

Wheel of Fortune’ van Kay Starr in. Ze danst

solo. Ontbloot af en toe haar borsten, tilt

haar rok op en trekt haar slipje opzij om haar

donker geheim te tonen. Na de dans loopt ze

weer uit de gelagzaal en komt weer binnen in

haar gewone kledij. Aan de tapkast zit FIRMIN,

een klant die nog nooit in de Zanzibar is

geweest, op een barkruk met Francine te praten.

De twee duistere heren vertrekken)

FIRMIN

(tot Francine) Merkwaardig optreden. Is dat

in de prijs van mijn pint inbegrepen, is

het daarom dat bier hier zo duur is.

FRANCINE

Het is in de prijs van de champagne die

door de heren die zo pas zijn vertrokken

is betaald. Als je een herhaling wilt

mag je in je portefeuille tasten.

FIRMIN

Ik zal het nog maar wat aanzien. Ik zie

ze liever helemaal bloot. Een diadeem in

hun haar, meer niet.

FRANCINE

En dan?

MARCELINE

(Marceline gaat bij Firmin staan) Met blindheid

geslagen, nieuwkomer.

FRANCINE

Hij ziet de meisjes liever helemaal bloot.

MARCELINE

Daar heb ik geen vergunning voor.

FIRMIN

Thuis zie ik alleen maar een bloot varken,

dat is alles, ik ben een eenzame boer, ik

kom hier om wat gezelschap en om wat te

praten.

MARCELINE

Daar komen ze allemaal voor naar hier, om

te praten over blote varkens.

FIRMIN

't Is waar, ik ben een kluizenaar. Je

moet eens meekomen dan zul je zien wat

het betekent een hele dag alleen te zijn

met een zieke moeder. Ze komt bijna niet

meer uit bed. Zo lang ze niet dood is,

is er geen vrouw die me wil, toch laat

ik haar niet weghalen, ze moet thuis

sterven, dat kost minder.

MARCELINE

Dat is cru.

FIRMIN

Maar de waarheid. Wat is je naam,

ik heet Firmin.

MARCELINE

Ik ben Marceline, karakterdanseres.

FIRMIN

Ik kan niet lang van huis wegblijven.

Maar ik wil eerst eens dansen.

Marceline danst een slow met Firmin, of Firmin doet een poging, hij kan duidelijk de maat niet houden. Na de dans gaat hij met Marceline tot bij de toog.

FIRMIN

Nu moet ik echt weg. (vertrekt) Tot ziens

misschien.

 

MARCELINE

(gaat bij Hortense aan de tafel zitten.

HORTENSE

Dat zag er een serieuze man uit.

MARCELINE

Zou kunnen want hij kan geen poot dansen.

Het was iets als de olifantentango doen

met een nijlpaard.

KORTENSE

Dat zou een bewijs kunnen zijn dat hij

geen vrouwenloper is. Dat zijn pas

goede dansers.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.           GELAGZAAL         AVOND

Een dag of vier later komt Firmin weer in de Zanzibar en gaat op een barkruk zitten. Het is druk, waarschijnlijk de staart van een bedrijfsfeest, collega’s onder elkaar op de versiertoer. Marceline heeft het druk om de dranken rond te dragen. Ze wisselt een paar woorden met Firmin.

MARCELINE

Zie je dat, ze zijn uit de ogen van hun

vrouw en gaan op jacht, ze bedriegen

het wijfje alsof ze appelflappen eten.

FIRMIN

Vragen ze jou soms ook voor de

appelflappen.

MARCELINE

Ze proberen dat en leggen geld op tafel,

maar ze zijn aan het verkeerd adres. Ik

ben hier om de dranken te bestellen en

de kamers te wijzen.

FIRMIN

Doe je het voor champagne?

MARCELINE

Voor champagne danst de beer. Meer niet.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.            GELAGZAAL         AVOND

Marceline en Hortense zitten aan een tafel. Weinig gasten. Firmin komt binnen en gaat weer aan de toog staan.

HORTENSE

Dat is nu al de vijfde keer dat die

kerel hier is. Die heeft het in jou

gezien.

MARCELINE

Ik mocht van de eerste keer niet

toegeven, dan zou hij kunnen denken

dat ik een hoer ben.

HORTENSE

Heeft hij het al gevraagd.

MARCELINE

Al van de tweede keer.

HORTENSE

Wat ga je nu doen?

MARCELINE

Hij staat me wel aan.

Marceline loopt op Firmin toe. Ze praten even. Dan lopen ze de gang in naar haar kamer.

FADE OUT

FADE IN

INT.        SLAAPKAMER         AVOND

MARCELINE

(kleedt zich uit) Ik doe het niet voor geld.

maar Francine vraagt vijfhonderd frank als

kamerhuur.

FIRMIN

Dat interesseert me niet maar ze durft

nogal.

Ze gaan op het bed liggen en beginnen er aan.

MARCELINE

Jij bent geen groentje, dit is niet je

eerste keer. Ik kan je niets meer leren.

FIRMIN

(kort voor zijn orgasme) Dat zou dan maar

jammer geweest zijn voor mij. Een man

mag tussendoor eens iets van het leven

nemen. Ik betaal er toch voor.

MARCELINE

Je betaalt mij niet. Je betaalt huur aan

Francine. Ik doe het niet voor geld. Jij

staat mij aan, meer niet.

FIRMIN

(stoot een gegrom uit, legt zich op zijn

zij) Heb jij dat gevoeld, alles er in.

Hoe lang werk jij hier al.

MARCELINE

Vier jaar. En neen, ik ga niet met

iedereen naar bed, ik ga niet voor wat

geld op mijn rug liggen. Voor mannen

die er ernstig uitzien ga ik soms door

de knieën, ja. Soms. Maar bijna altijd

komt het achteraf uit dat ze

leugenaars zijn, mooipraters. Ben

jij er ook zo eentje?

FIRMIN

Ik ben geen leugenaar, ik ben zo niet

grootgebracht, ik wil blijven komen.

Ik zou wel willen dat je het niet

meer doet met andere mannen. Daar

wil ik voor betalen.

MARCELINE

Daar kan ik niet op ingaan. Ik heb het

in mijn leven met niet meer verschillende

mannen gedaan dan vele getrouwde vrouwen,

of jij met andere vrouwen. Dat staat vast.

FIRMIN

Goed dan. Tot een van de volgende dagen.

DISSOLVE

FADE-IN

Enkele maanden later.

INT.             GELAGZAAL         DAG

Marceline, Hortense en Francine zitten aan een tafel bij een venster. Ze zien de Landrover van Firmin stil houden op de parking aan de voorkant van de Zanzibar.

FRANCINE

Dat is ook de eerste keer dat hij aan de

voorkant parkeert waar iedereen hem kan

zien.

HORTENSE

Hij komt je hand vragen, meisje. Kijk es

hoe gejaagd hij is. Het zal ineens

opgekomen zijn, met staan te pissen en

aan zijn ding te trekken.

MARCELINE

Zeg hem dat zelf, Hortense.

FIRMIN

(komt langs de voordeur binnen gestormd)

Ik kom voor jou, Marceline. Je moet

dringend meekomen. Ik zal het je

boven uitleggen terwijl je wat

dingen inpakt.

DISSOLVE

FADE-IN

INT            KAMER              DAG

FIRMIN

Het gaat met mijn moeder ineens veel

slechter. De dokter is geweest, heeft

straffere medicamenten voorgeschreven

en gezegd dat de pastoor haar zou

moeten bedienen, er zou iemand in huis

moeten blijven, dat had eerder al

gemoeten, maar wie had ik, en nu ben

jij in mijn leven gekomen.

MARCELINE

Dat komt onverwacht. Ik pak een koffer

met wat toiletgerief, wat kleedsel en

wat ondergoed. als het langer duurt kom

ik terug om de rest te halen. (ze trekt

haar jurk over haar hoofd en staat in haar

slipje trekt snel iets over aan)

DISSOLVE

FADE-IN

INT.            GELAGZAAL        DAG

Marceline met een reiskoffer en Firmin komen in de gelagzaal.

MARCELINE

Ik ga op zijn moeder passen. Die heeft

oppas nodig. Het mens is doodziek.

                

FRANCINE

Vertrekken zonder opzeg.

HORTENSE

Sinds wanneer ben jij een ziekenzuster.

Meisje denk aan je toekomst.

MARCELINE

Zeg je dat om te lachen. Het is niet

voor lang.

FIRMIN

Dat weet niemand. (loopt naar buiten om

zijn auto te starten)

MARCELINE

(loopt naar de auto toe en wuift naar de twee

vrouwen)

DISSOLVE

FADE-IN

INT.          AUTO        DAG

Firmin en Marceline.

FIRMIN

Ik had je al eerder moeten meenemen,

toen mijn moeder nog zo ziek niet was,

dan had ze zich nu al aangepast aan

de inwonende meid, mijn aanstaande

bruid. Maar nu is ze zo ziek dat ze

het zich in haar reine geest te erg

zou aantrekken dat haar zoon een

bijzit heeft en in doodzonde leeft.

MARCELINE

Je wilt mij toch geen lid maken van de

katholieke vrouwengilde.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.          ERF VAN BOERDERIJ       DAG

Ze stappen uit voor de boerderij van Firmin, een oud en weinig onderhouden bakstenen langgevelhuis. Het voorhof is een wildernis. Hij laat haar binnen langs de keukendeur en ineens is ze niet goed en haalt haar neus op. Overal stapels vuil ondergoed, hemden en broeken. In de woonkamer een Leuvense stoof, een grote tafel, zes stoelen met rieten zitting, een lage kast met Onze-Lieve-Vrouw en de heiligen Anna, Catherina en Barbara onder glazen stolpen en een onmogelijke laag stof. Ze volgt hem op de trapval naar de kelderkamer, waar de zieke ligt. Op de nachttafel staan doosjes en flesjes met medicijnen en een takje palm in een glas wijwater. Er blijft van LEONIE LESAGE alleen nog een doodshoofd over, haar wangen wapperen aan haar jukbeenderen als ze uitademt. Leonie is niet ziek maar stervend.

FIRMIN

(aan het voeteneind van het ziekbed) Mijn

moeder haalt de 58 jaar niet. Elke dag

komt een verpleegster van het witgele

kruis haar verschonen en een spuit

geven tegen de pijn. Ze doet alles in

bed, eten en afgaan, alles.

Firmin en Marceline lopen de trap weer af. In de keuken trekt Firmin zijn broek uit, gooit ze op een stoel en neemt een broek van de stapel vuile broeken. Uit de stal haalt hij een zeis en een spade en hij stapt naar zijn veld. Marceline maakte zich nuttig en begint aan de schoonmaak en de was.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.             KEUKEN          DAG

De keuken is opgeruimd, wasgoed hangt aan de drooglijn en Marceline is op de kelderkamer bij Leonie, die nu wakker is en rechtop zit, opgepropt tegen een hoofdkussen. Ze perst er, tegen de dood op, een glimlach uit. Haar armen als bamboestokken liggen op de verse lakens. Marceline laat haar drinken van een kop koffie.

FIRMIN

(komt de keuken binnen, trekt grote ogen,

loopt de keldertrap op) We hebben een

voortreffelijke meid in dienst, moeder.

LEONIE

Ja? Hou ze in ere. Waar heb je die gehaald.

FIRMIN

Dat vertel ik je later wel eens. Slaap nu

maar een beetje.

In de keuken haalt Firmin een diepvriesdiner uit de kast en stopt die in de magnetron. Ze eten hun avondeten.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.          IN HET VELD        AVOND

Firmin neemt Marceline mee voor een avondwandeling en geeft uitleg. Hij toont de uitgedroogde gracht die hij heeft gemaaid en uitgespit in het vooruitzicht van de winterregen. Ze hangt aan zijn arm en ziet er gelukkig uit. Met zijn andere hand plukt Firmin een tarweaar en toont haar de rijpe korrels, tijd om de maaidorser te laten komen. Ze lopen weer binnen en gaan naar zijn moeder kijken. Ze ligt te slapen, eendelijk naar adem happend. Marceline moet hulpeloos toekijken, stervensbegeleiding is pastoorswerk en Firmin staat daar en steekt geen poot uit. Het is tijd om te gaan slapen. In de slaapkamer ligt nog een berg rommel. Firmin is eerst uit zijn kleren en gedienstig helpt hij Marceline uit haar slipje en ontfermt zich over haar. Leonie ligt op haar kamer hoorbaar naar adem te snakken.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.        KELDERKAMER        DAG

De volgende ochtend. Firmin is alleen op de kelderkamer. Leonie slaapt onrustig. Loopt naar buiten.

EXT.         TUIN          DAG

Firmin in de boomgaard, in de bedauwde ochtendkoelte. Hij raapt een afgevallen peer op, bijt in de made en spuwt ze uit. Dan komt Marceline hijgend tot bij hem gelopen.

MARCELINE

Je moeder, je moeder.

FIRMIN

(Firmin gooit zijn klompen uit en snelt terug)

Als Marceline naast hem staat kijkt de stervende verwijtend naar haar zoon, die haar in de steek heeft gelaten, wat stervenden soms doen. Ze hangt half uit bed, Marceline tilt haar hoofd op het kussen. Leonie trekt een bittere grijns en dan valt haar gelaat in zachtere plooien, voor zover dat mogelijk is na de pijn van het voorbije jaar.

DISSOLVE

FADE-IN

EXT.             TUIN         DAG

Marceline en Firmin lopen naast elkaar in de tuin. Ze moeten het sterven van Leonie even verwerken, even berusten. Dan de formaliteiten van de begrafenis.

MARCELINE

Ik kan hier veel doen. Ik kan voor de

bloemen zorgen. In het kraam bij het

ziekenhuis heb ik dikwijls mensen moeten

bijstaan die een verwant of geliefde

verloren waren. En later kan ik hard

meewerken op de boerderij.

FIRMIN

Luister Marceline, moeder is dood, ik kan

je nu in huis niet hebben. Daarna kunnen

we trouwen, maar ik ben van deze parochie,

de pastoor moet komen, de familie, de

buren. Ik wil geen gepraat. Ik breng je

nu terug naar de Zanzibar, de begrafenis

is zaterdag, dat regel ik zo en na de

begrafenis kom ik je halen, na de middag,

dat is een eed, daarna zijn we voor

altijd samen, zoals gisterenavond, was

het niet goed, schat? Samen in ons eigen

bed. Zie dat je zaterdag alles hebt

ingepakt tegen dat ik eraan kom, dat je

geen seconde te lang in de Zanzibar blijft.

DISSOLVE

FADE-IN

Marceline stapt in de Landrover. Firmin overhandigt haar reiskoffer en een schoofje tarwehalmen dat ze had gevraagd voor de kwispedoor op het buffet

DISSOLVE

FADE-IN

TERUG NAAR BEGIN

INT.           GELAGZAAL ACHTERDEUR         AVOND

MARCELINE

(V.O.) Firmin, Firmin. Ik geloof niet

meer in een belofte aan een sterfbed,

in niets meer. Ik weet dat mijn leven

een lege holte zal zijn, met dikke

spijkers in de wanden om er mijn

verdriet en machteloze woede aan op

te hangen. Ik ben er vet mee, met

zijn eed. Een galgenmaal duurt nooit

zo lang, dan had hij gebeld. Ik kan

een kruis maken over mijn boerenleven,

eieren rapen, bloemen snijden en nog

een kind krijgen. Ik heb een fout

gemaakt, ik was niet mogen weggaan,

er is plaats genoeg om mij te

verschuilen tot na de begrafenis, de

zolder, de hooitas, hij kan geen vrouw

missen, had ik maar gesproken over mijn

bloemen sierkunst, ik had nooit geld

mogen aannemen. Stik, mijn leven is al

veel langer kapot. Dat was geen liefde,

hij heeft nooit van mij gehouden, ik

ben maar van de Zanzibar.

Na de laatste tonen van ‘Waarom fluister ik je naam nog’, wordt het stil. De mussen verstommen op het stoppelveld. Marceline loopt weer de gelagzaal in.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.          GELAGZAAL          DAG

Odiel Ottevaere komt binnen, proper gewassen en geschoren, in lichtgrijze broek, roze trui met korte mouwen, een witte zomerpet, witte sokken in sandalen.

ODIEL

De prins van de duisternis ziet niet om.

MARCELINE

De koffie na een begrafenis kan uitlopen.

ODIEL

Het zwart van je ogen is dooreen gelopen.

MARCELINE

Dat is van de warmte, van het zweet.

ODIEL

Jij zweet nooit. Kwart over acht is laat

voor een begrafenis. Je gelooft nog in

die kwast.

MARCELINE

Moet ik niet.(gaat een muntstuk in de

jukebox stoppen en laat de plaat ‘Laat me nu

toch niet alleen’ draaien. Fluistert)

(V.O.) Firmin, Firmin. (zegt): Odiel, kom

mee aan een tafel zitten. Waarom nog

wachten op die kwibus, ik kan even goed

wachten op god. Waarom doe jij nooit je

mond tegen mij open? Ik zie dat niet dat

je oud, dik, kletskop en lelijk bent.

ODIEL

Je raakt me diep, maar ik geloof je niet.

Zo oud ben ik echt niet en ook niet lelijk.

MARCELINE

Hoe lang woon je al alleen, met niemand

in huis.

ODIEL

Sinds de dood van mijn ouders, tien jaar

geleden. Iemand in huis zou goed zijn.

MARCELINE

Hoe ben jij een bezoeker van de Zanzibar

geworden.

ODIEL

Door Francine. Ik ben hier aan het

sanitair komen werken. Dat was nodig, dat

was nog ouderwets. Ik heb zin om op

Firmin zijn bakkes te gaan slaan.

MARCELINE

Niet doen Odiel, hij is sterk als een

boerenpaard en hij is het niet waard.

ODIEL

Laat maar komen. Ik was bij de commando’s.

Die fles champagne betaal ik later

nog.

MARCELINE

Ik dans zonder die fles champagne ook

wel voor jou. Het geld van die fles

gaat toch helemaal naar de kas van

Francine.

ODIEL

Niet doen Marceline, je mag je nooit

meer laten gaan zoals die keer toen ze

je je kindje hebben afgenomen.

FADE-OUT

_______________________________________________