BOB CASTEELS
Originele
script voor
8 afleveringen van een dramatische
Tv-serie
Geschreven
door
Jules De Cort
FADE-IN
INT CAFE DE STATIE DAG
Aan een tafel zitten Victor Goethals, klerk
van het OCMW, Ernest Bellekens van de Cantecleer, Lucien Terpentijn dagbladschrijver.
Aan de tapkast staan Gerard Van Horenbeeck secretaris van het OCMW, Odiel de loodgieter,
Germain de stoffeerder, Kozze de smid en nog anderen die tijd hadden om ‘s middags
een glas bier te drinken, een boompje te kaarten en dorpsberichten op te vangen.
Jef de facteur komt binnengestormd.
JEF DE FACTEUR
Bob Casteels is dood, met
zijn velo
onder de trein gereden daar
aan de
kleine bareel aan de tweede
onbewaakte spoorwegovergang,
in de
richting van Leuven. In
stukken vaneen.
VICTOR GOETHALS
Wij hadden het moeten zien
aankomen
dat er wat scheelde met Bob
toen hij
begon te zwijgen, alsof hij
zijn
tong had ingeslikt.
ERNEST BELLEKENS
Niemand van ons heeft
geleerd de
innerlijke nood, die bij
mensen zo
vaak achter stilzwijgen
schuilgaat,
te onderscheiden van
dronkenschap.
Wat hadden wij kunnen doen.
CONSTANT MICHIELS
Gisteren nog zat hij hier in
Café
Statie triest en peinzend
achter het
gordijn door het venster naar
de
passerende treinen te staren.
Hij
had een stevig glas op en
sprak
weinig, af en toe een teken
voor nog
een pils.
JEF DE FACTEUR
Er blijft van hem niet veel
meer over
dan wat uiteengereten en
vermorzeld
vlees, ingewanden en bot. De
begrafenisondernemer
zal zijn werk hebben om zoveel
het
kan van tussen de bramen,
distels,
brandnetels, boerenwormkruid,
reuzenbalsemien en andere
kruiden
op de spoorwegberm in een kist
bijeen te rapen. Het parket is
al
ter plaatse.
GABRIELLA DE WAARDIN
Ik kan niet aannemen dat de
levendige
Bob van nog geen half jaar geleden,
zich met fiets en al onder
een trein
heeft gegooid.
CONSTANT
Een akelig ongeluk dat altijd
grote
vertragingen in het
treinverkeer
veroorzaakt. Wat was hij
daar
verloren? Heeft hij zich
vrijwillig
te kort gedaan?
VICTOR
Dat geloof ik maar half.
WAARDIN
Bob moest nog 56 jaar worden
en hij
had nog al zijn haar.
VICTOR
Hij is mijn schoonbroer, ik
moet
naar huis. (drinkt zijn glas in
een teug
uit en fietst naar huis)
FADE-OUT
FADE-IN
INT. KEUKEN CASTEELS DAG
Flor
en Levine Casteels, de ouders van Bob, en hun dochter
Louise
(Wiske) zitten aan tafel met gebogen hoofd.
WISKE
Ik heb het zien aankomen.
Hij zat diep in
de put.
FLOR
Wil je zeggen dat hij het
zichzelf heeft
aangedaan.
VICTOR
(komt binnen en gaat zitten) Wat een klap.
In de oorlog heeft hij jullie
vier jaar
lang de stuipen op het lijf
gejaagd met
zijn wild gedrag. Daarna is
hij het kalmer
gaan doen en nu dit.
LEVINE
Ik heb voor Bob altijd iets
meer gebeden
en kaarsen aangestoken dan
voor Zjors en
Marcel, onze twee oudsten,
die in Brussel
wonen, naar die is geen
omzien, en voor
jou Louise, de jongste, jij
bent goed
getrouwd met Victor, naar
jou is ook geen
omzien.
VICTOR
Ik heb Bob niet gekend als
jongen. Ik
weet dat hij eigenlijk
Antoon heet bij
zijn doopnaam.
FLOR
Hij was niet groter dan een
meter
achtenzestig maar kon zijn
man staan
voor twee. Als jongen liep hij
niet
zoals andere jongens, hij
galoppeerde
op een ingebeeld paard, met
ingebeelde
teugels, lasso en colt, hij
was Bob
Steele, de goeie uit de
cowboyfilms
van voor de oorlog waarvan
hij er geen
een wilde missen.
VICTOR
Ik moet wel zeggen dat Bob
zich in zijn
leven weinig heeft ingelaten
met goede
werken en naastenliefde zoals
het bij een
cowboy met witte hoed zou hebben
gepast.
Hij wist niet hoe en voor
wie hij het had
moeten doen. Plezier in
andermans
tegenspoed had hij niet,
maar hij bleef
gesloten voor idealen, hij
had er geen
moeite mee baatzuchtig te pakken
wat
binnen zijn greep lag. Op
die manier
heeft hij mensen die hem liefhadden
pijn gedaan. Maar hij is
niet de
enige. Door de toenemende
welstand,
de baatzucht en bezitsdrang die
ook
bij de lagere klassen tot
volle bloei
kwamen en door de zedenverwildering
die de oorlog met zich meebracht
vervaagde bij veel mensen
het
onderscheid tussen moreel en
immoreel
gedrag. Mensen als Bob werden
amorele
trilobieten of pikaia’s uit
het
Cambrium.
WISKE
Moet je echt laten horen dat
je een
halve geleerde bent, een
halve
filosoof. Moet je mijn broer
daarom
zwart maken.
VICTOR
Dan maak ik negentig procent
van
onze samenleving zwart. Ik
wil
alleen maar zeggen dat bij Bob
die
vervaging, dat prijsgeven van
menslievendheid, al voor de oorlog
was begonnen was, zijn generatie
was de voorhoede van de nieuwe
inhalige tijd, door de oorlogsdruk
en de schaarste nog enige
jaren
tegengehouden of getemperd.
FLOR
Het is begonnen met Bob na
zijn
laatste schooljaar. Hij was de
vijfde van de klas van 28
maar is
in de zak gezet door de
Hofmans
de hoofdonderwijzer. Hij was
er
zeker van dat hij de beste
prijskamp heb gedaan maar de
eerste plaatsen gaan naar de
lieverds, de zonen van de
rijken,
dat is afgesproken spel, dat
is
altijd zo geweest. Een zoon
van een
kleine boer mag niet de
eerste zijn.
Als het zo zat wilde hij niet
verder
gaan leren, ik had gewild
dat hij
naar het seminarie zou gaan
om
priester te worden. Ik heb
hem
gevraagd om er nog eens over
na te peinzen, maar hij
moest
daar niet over peinzen.
FLOR
Hij had de roeping niet
vrouw, ik
zag geen priester in iemand die
elke
dag op de hooitas iets deed
waar je
blind kunt van worden.
LEVINE
(met afgrijzen) Dat is niet waar, dat
deed Antoon niet.
FLOR
Hij was slim genoeg om in de
stad
een stiel te leren zoals
zijn broers
Zjors en Marcel, die hebben
ook niet
verder gestudeerd en op de
is er niet genoeg werk en
nog minder
toekomst.
DISSOLVE
FADE-IN
FLASHBACK
INT. SLAGBERIJ DELATHOUWER DAG
De
slager en Bob staan in de versnijdkamer achter de winkel. De slager doet Bob
voor hoe hij een karkas moet uitbenen.
Hij
gooit de kleinere stukken opzij die Bob door de vleesmolen draait.
SLAGER
Je zult er gauw mee weg
zijn. Alleen nog
wat Frans leren maar dat
komt wel, veel
klanten kennen geen woord
Vlaams, je moet
het wel leren.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. VOORDEUR HERENHUIS DAG
BOB
(staat voor de deur en belt aan. tegen de
gevel staat zijn fiets met een vierkante
tenen mand het voorwiel. een dienstmeisje
doet de deur open en Bob levert de boodschap)
Je bent een lief meisje.
Laat de baas je
met rust.
MEISJE
Ja, maar de bazin niet. Ben
jij de nieuwe
halve gast van Delathouwer.
BOB
Ja, maar voor niet lang. Ik
word slager.
Wanneer heb je vrij.
MEISJE
Niet, ik heb al een lief. Dit
komt op
de rekening.
BOB
Zo kom ik nooit aan een
fooi. Gelukkig
zijn het niet allemaal vrekken.
MEISJE
(sluit de deur)
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. BOERDERIJ DAG
BOB
(komt op het erf gereden met een lichte
motor)
LEVINE, FLOR
(komen buiten)
FLOR
Zijn we ineens rijk
geworden.
BOB
Het is een tweedehandse
Saroléa, een
125 cc met kopkleppen,
gekocht van het
eerste geld dat ik heb
kunnen sparen.
Nu kan ik naar huis komen
als ik wil,
geen retard meer met de trein.
De
maten en de meisjes zullen
nogal staan
kijken.
COMMENTAAR
De grote klok mocht op
zondagmorgen de
galmgaten van de
parochiekerk openscheuren
en er boven de blauwe en
rode daken van
Hellebeek geen twijfel over
laten bestaan
dat de katholieke kerk zich
nog zo luid
kon laten horen als ze dat
zelf wilde, ze
kon niet beletten dat op het
katholieke
platteland, in de schaduw
van Leuven en
Mechelen, ontkerstening en
zedenverval
toesloegen. In de weekends
snorde BOB
naar huis en verteerde op
bals en kermissen
zijn drinkgeld met fabrieksmeisjes
die in
Haren-Buda door de ploegbazen
onder hun
rok lieten tasten om hun
werk te kunnen
houden, en met
boerendochters die ervan
droomden een vent te vinden die
geen boer
wilde zijn.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. KERKPLEIN DAG
In
de troebele jaren voor 1940 hing de oorlogsdreiging in de lucht. Levine en nog
veel meer gelovigen voelden het aankomen en liepen veel naar de kerk om te
bidden voor de vrede.
PASTOOR
(richt het woord tot een troepje vrouwen) Ik
ben er vast van overtuigd
dat als
iedereen wat meer wilde
bidden en naar
de kerk komen, het niet tot
een oorlog
zou komen. Maar we zijn met
te weinig,
de gelovigen onder ons die
hun
vertrouwen in de barmhartige
God en
de heilige maagd Maria, moeder
van
God en middelares van de vrede,
nog
niet hebben opgegeven en
elke avond
in de kerk in gedurige aanbidding
mee de vrede komen afsmeken
van de
Heer.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. BOERDERIJ DAG
Harde
knallen van luchtafweer tegen Duitse luchteskaders die over vliegen. Het is
oorlog.
FLOR
(heeft het paard ingespannen en geladen met
huisraad. Levine bindt de twee koeien en de
drie kalveren met hun halsters aan de kar)
BOB
(komt het erf opgereden met zijn motor.
Ik ben achttien jaar
geworden en het
is oorlog. Mooi. Delathouwer
heeft
zijn winkel gesloten en is
op de
vlucht. Ik kon niet meer
doen dan
naar huis komen.
FLOR
Wij hebben een
oproepingsbrief gekregen.
Jij moet je melden voor het
leger.
BOB
Driekleur, vaderland en kaki
mogen ze
voor mij met het grote vuil
meegeven,
ik laat mij niet inlijven.
FLOR
Help mij een hand om de bak
met het
varken op de kar te tillen.
BOB
Niets
van, ik ga niet op de loop voor
die
zwijnloeders, de beesten en het
varken
blijven hier en ik let op de
boerderij.
Waarom vertrekken jullie
eigenlijk.
FLOR
Wij
moeten. De garde is geweest, het
gebied
zo kort achter de IJzeren Muur
wordt
ontruimd. Hier zal zwaar slag
worden
geleverd, hier worden de Duitse
tanks
tegen gehouden, ze geraken niet
over
de IJzeren Muur.
BOB
Ze
pissen tegen die muur en hij ligt
omver,
ze rijden er zo over.
FLOR
Dat
zullen we nog wel eens zien. Blijf
je
echt hier om voor de beesten en het
varken
te zorgen.
(hij brengt de
dieren
naar de stal, haalt het veevoeder
van
de kar, duwt Levine en buurvrouw
Ida,
die mee gaat, onder hun kont de
kar
op, geeft de kleine Louise en de
kleine
Victor, zoontje van Ida, aan
en
gaat naast het paard lopen. ze
rijden
weg en verlaten het erf)
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. GROTE WEG DAG
Onoverzienbare
stroom vluchtelingen met Flor en zijn gespan daar tussen. In de buurt van
Geeraardsbergen mag hij omkeren, de Duitse blitzkrieg heeft hen ingehaald. Onderweg
zien ze Duitse infanteriesoldaten die optrekken naar het front, blootshoofds en
lachend, met opgerolde hemdmouwen wuivend naar de mensen, ze lijken ervan
overtuigd dat ze hier welkome gasten zijn.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. BOERDERIJ DAG
Bob
aanhoort de herrie van de oprukkende Duitsers van ver. Van in de voordeur heeft
hij een paar pantsers en troepen te voet behoedzaam het dorp zien innemen, maar
op de boerderij zijn ze
niet
geweest. Hij ziet Flor en zijn kar het hof komen opgereden. Flor helpt de
vrouwen van de kar, zet de kinderen op de grond en begint huisraad af te laden.
Bob steek een hand toe.
FLOR
Hoe is het met de beesten.
BOB
Hoe is het met de kinderen.
FADE-OUT
FADE-IN
KRANTENKOP
Onvoorwaardelijke
overgave van het Belgisch leger. Koning Leopold ondertekent bestand.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. KEUKEN BOERDERIJ DAG
LEVINE,
FLOR, IDA, BOB, LOUISE en VICTOR zitten rond de tafel.
IDA
Ik heb geen nieuws van Mane.
Waar zou
die zitten.
BOB
In een krijgsgevangenenkamp
zeker, honger
aan het lijden.
LEVINE
Je moet Ida niet opjagen.
FLOR
Als hij krijgsgevangen is
laten ze hem
vrij als de oogst binnen is.
Hun
boerenzonen moeten soldaat
komen
spelen om heel Europa te
bezetten
LEVINE
Het komt allemaal wel goed,
Ida.
BOB
Ik rij naar Brussel om te
horen of
ik bij de slager opnieuw mag
beginnen. Er is niets meer
in de weg.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. SLAGERIJ DAG
DELATHOUWER
Ik moet het eerst nog wat
aanzien, Bob.
Ik weet niet of ik nog aan
vlees kom.
Het slachthuis werkt nog
maar op halve
kracht en nog niet alle veehouders
zijn
terug.
BOB
Die zijn niet weg geweest,
hoe kun
je met dertig, veertig
beesten de
straat op.
DELATHOUWER
Er zijn vrachtauto's Bob. Ik
laat iets
weten.
FADE-OUT
FADE-IN
WEKEN
LATER
INT. KEUKEN BOERDERIJ DAG
LEVINE,
FLOR, BOB en LOUISE zitten te eten.
BOB
De slager laat niets van
zich horen.
Ik kan in de werkkledij van
vader en
ik help wat op het land.
Werk is er
altijd op het land.
LEVINE
Dat vind ik schoon, Bob.
FLOR
Hij mag al iets doen voor de
kost.
FADE-OUT
FADE-IN
Bob
in boerenplunje schouder aan schouder met vader Flor met pik en haak het graan
aan het pikken. In de schuur slaan ze de garven uit op de dorsezel, Bob rooit mee
de aardappelen, de voederbieten en de rapen en Flor stopt hem wat zakgeld toe.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. KEUKEN DAG
FLOR
We zitten in het najaar. Het
meeste
werk zit er op, een volle
pree kan ik
je niet geven.
LEVINE
Eten kun je altijd krijgen.
BOB
Dat weet ik allemaal wel. Ik
kan niet
van de morgen tot de avond
boekjes
lezen van Sacha
Ivanov en Abraham
Hans en voor de rest aan de
toog
hangen waar ik moet luisteren
naar
de zever van de andere tooghangers.
FADE-OUT
FADE-IN
INT.
STAL DAG
Tits
de rondtrekkende slager is bij Flor het varken aan het slachten. Tits keelt het
dier behoedzaam Bob vangt het bloed op in een witgelakte teil. Bob blijft met
een hand in het bloed roeren met toevoeging van zout, zodat het niet klontert. Met een bundel brandend stro schroeit Bob de
varkenshuid en met kokend water en een
slagersmes schraapt hij de huid schoon. Hij helpt het varken in stukken snijden.
LEVINE
(draagt de teil met bloed weg) De bloedpensen
neem ik voor mijn rekening,
dat kan
niemand zo goed. Breng de
slachtafval
maar naar de keuken, Bob.
TITS
Ik zie dat je er wat van
kent. Ik zal
je de hele winter goed
kunnen gebruiken
bij de boeren en de andere
mensen die
een varken houden dat ze voor
eigen
gebruik vetmesten en niet
hebben
aangegeven op het
gemeentehuis.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. EEN BOERDERIJ DAG
Uit
zijn tijd van leerjongen heeft Bob evenals Tits lederen beenstukken en een
slagersgordel met messenholster en een wetstaal. Tits wordt uitbetaald door de
boer. De boerin steekt Bob wat geld toe.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. CAFE DAG
TITS
(betaalt bob) Zoals afgesproken betaal ik
je per stuk, niet per uur,
dat kan de
bruine niet trekken. Hoeveel
fooi heeft
de boerin je toegestoken.
BOB
Niet veel. Ik heb nog niet
gekeken.
TITS
Genoeg om het in de staminees
breder te
laten hangen dan je maats.
BOB
Die moeten het wat zuiniger
doen maar er
zijn er bij die van mij
profiteren,
peezuigers. Maar hoeveel
blijven er nog
over, de een na de ander buigt
voor de
eisen van het lief, vaste verkering
of
poten thuis.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. KEUKEN CASTEELS AVOND
Flor,
Levine, Bob en Louise zitten aan tafel.
LEVINE
De winter staat voor de
deur.
FLOR
We zullen het geweten
hebben. Als we
een harde winter krijgen en
de Duitsers
blijven het land bezetten
zal het voor
veel mensen moeilijk worden.
LEVINE
Honger lijden zoals in
14-18. Toen aten
de mensen gras en boomschors
omdat ze
niets anders hadden. Dat
hebben ze mij
voor de vaste waarheid
verteld.
FLOR
Boeren vinden altijd een
uitweg.
BOB
Voor de boeren kan het een
goede tijd
worden. Ze hebben ons hard nodig.
FADE-OUT
FADE-IN
COMMENTAAR
EXT. PLATTELAND DAG
De
bomen verkleuren, het land is leeggehaald. De runderen zijn op stal. De winter
laat zich in november al voelen.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. KEUKEN CASTEELS DAG
Levine
zit aan de tafel kousen te stoppen. Bob staat voor het raam naar buiten te
kijken.
BOB
Als het koud wordt zullen we
het goed
voelen dat het oorlog is.
Met die
bezetting doen we niet meer
wat we
willen. Er zal veel te kort zijn
nu
alles op de bon is. We
zullen de riem
mogen aanhalen, de armen
meer dan de
rijken.
FLOR
(komt binnen) Ik heb het laatste graan met
de
vlegel gedaan. Alleen,
zonder hulp.
BOB
Je weet dat ik niet kan
werken met de
vlegel, va. Ik verdien meer
met
tussendoor een ham, een zij
spek of een
rug koteletten die ik hier
kan kopen bij
de boeren naar de stad te
brengen waar
ik er het dubbele van maak.
LEVINE
Tot ze je pakken. Ze zitten
achter de
smokkelaars.
BOB
Dan zullen ze rap moeten
zijn. Voor de
boeren is het goed dat er
van alles te
kort is. Luister eens va, ik
heb een
plan, luister eens naar je
jongste.
LOUISE
En ik dan.
BOB
De jongste die telt. De
boeren moeten al
hun dieren laten
registreren, maar wij
hebben een rund in het
zwart. Ik geef er
veel geld voor maar laat mij
ze eerst
slachten en uitbenen, ik
betaal later.
Daar is veel geld mee te
verdienen. Ik
verkoop het vlees aan de gilde
van
dagsmokkelaars die alles
naar Brussel
willen smokkelen, van aardappelen
tot soepselderij, maar aan vlees
verdienen ze het meest, daar
zijn ze
razend achter. Het zijn
vooral
vrouwen die het doen, ze
smokkelen
als bijverdienste om hun
kinderen
wat meer te kunnen geven, om
warme
kledij, brandstof en wit
brood op
de zwarte markt te kopen.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. KREUPELBOSJE DAG
In
een afgelegen kreupelbosje hangt het kadaver van een koe aan een stellage van
ruwe houten balken. Bob en Tits hakken de koe in kwartieren en op een tafel benen
zij hij het vlees verder uit. Er staan wat vrouwen en een paar mannen toe te kijken.
De stukken vlees worden gewogen op een bascule en de vrouwen krijgen elk om
beurt een groot stuk.
EEN VROUW
Weer enkel stoofvlees voor mij,
wanneer
krijg ik eens een stuk biefstuk
van de
dikke bil.
BOB
Ieder op toer. Je krijgt je
biefstuk
wel. En aan stoofvlees is
meer verdiend.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. KREUPELBOSJE DAG
EEN
HALVE DAG LATER
Er
blijft van het beest niets meer over dan het gebeente, de
darmen
en de huid. De ingewanden worden in een put begraven door de mannen die stonden
toe te kijken. Ze stoppen de botten in grote zakken. Een van de mannen rekent
af en neemt de huid mee.
BOB
Wat doen we met de beenderen.
TITS
De vetsmelter komt die halen
samen
met de lappen vet. Die
mannen kennen
de weg om de wet te
ontlopen.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. KREUPELBOSJE DAG
Bob
en zijn helpers zijn in de weer met een geslacht rund.
COMMENTAARSTEM
(V.O.) De zelfstandige sluikslachterij
van Bob geraakt op toeren. Er
is grote
vraag naar vlees op de zwarte
markt en
vele boeren spelen het klaar
om een of
twee niet geregistreerde
runderen te
houden. Bob verdient geld zoveel
hij
wil. Bij zijn vrouwelijke
afnemers zijn
er die de druk van de
omstandigheden
niet aankunnen en die
verwilderen. In
schuren en in keukens zitten
ze uren,
soms tot half nacht, te wachten
op de
slacht, om eerst te zijn en de
hand te
leggen op de beste stukken.
De kou en
de verveling verdrijven ze
met
vertelsels, dutten en sluik gestookte
alcohol. Ze raken in de wind
en dan is
het niet moeilijk voor
mannen van het
kaliber van Bob, om die
losgeslagen
wijven te overmannen. Met
tot ruige
praat verharde kindertaal
overvalt
Bob de vrouwen van wie de
mannen weg
zijn naar Duitsland om daar de
oorlogsindustrie overeind te
houden.
Als zijn praat niet volstaat,
laat
hij aan hun oor een briefje
van duizend
ritselen, toen nog zo groot
als een krant op
tabloid formaat. Hij is de
man van de
situatie, hij mag onder hun
rok gaan en
in hun broekje van haakwerk
woelen dat
ze het uitgillen, terwijl
nog ander volk
er staat op te zien, zedenverwildering
eigen aan barre tijden, het zou
onder de vorige pastoor niet waar
zijn geweest. Levine kan aan
haar
slimste niet meer aan uit.
Ze weet
van zijn drinkgelagen,
slapen bij
getrouwde vrouwen en ketters
gedrag.
Ze kan niet meer doen dan bidden
voor zijn ziel. Flor van
zijn kant
komt tot de bevinding dat
hij in
zijn jonge jaren veel heeft
gemist.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. SCHUUR AVOND
De
karkas van een geslacht rund hangt in de schuur aan de
dakspanten.
Callens heeft een schuur met dakspanten stevig genoeg om de karkassen van
geslachte runderen aan op te takelen. Yvonne is de lieftallige, achttienjarige
dochter van boer Callens. Zij is behulpzaam bij het opruimen van de slachtafval
en voert met een kruiwagen de ingewanden naar een put in de achtertuin.
YVONNE
Wanneer kom je nog een beest
slachten.
Van mij mag je alle weken
komen.
BOB
Dat zou ik ook willen maar
we moeten
voorzichtig blijven. Alle
weken of
twee keer per week veel
geloop op het
erf kan jaloerse mensen op
gedachten
brengen.
YVONNE
In de winter kun je toch
niet in de
open lucht werken.
BOB
Ook waar. Maar ze zitten
niet alleen
achter de smokkelaars. Een
werkloze
kan niet meer rustig thuis
zitten en
wat bijverdienen zoals ik, de
Duitsers hebben het bevel gegeven
alle werklozen naar Duitsland
te
sturen om daar te gaan
werken,
hun werkvolk zit aan het front.
De zwarte gendarmen van
eigen
volk doen hard hun best om de
ondergedoken werklozen die
ze te
stekken krijgen, zonder pardon
op de trein naar Duitsland te
zetten. Ik ben werkweigeraar
en
slaap niet meer thuis, alleen
waar ik plaats krijg.
YVONNE
Hier is plaats.
BOB
Zijn je ouders het daar mee
eens.
YVONNE
Er is plaats op de
hooizolder.
BOB
Bij de andere honden, maar dat
is
beter dan niets. Naar huis
durf ik
niet meer te gaan. Een dikke
week
geleden was ik in de buurt
en
sprong thuis even binnen. Ik
zat
een pan spek en eieren te
eten toen
twee feldgendarmen op motor
en
zijspan op het erf stopten.
Ik
had ze in tijd gehoord en
ben door
het achtervenster gesprongen
vierklauwens de boomgaard
in. De
Duitsers schoten hun troepgeweren
leeg op de fruitbomen en op de
was
die te drogen hing. Ze
hebben alleen
een lange onderbroek van
Flor in het
kruis getroffen.
YVONNE
Een geluk dat hij er niet in
zat.
BOB
Lach er maar mee. De kogels
floten
rond mijn oren maar zo rap
krijgen
ze mij niet kapot.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. HOOITAS NACHT
BOB
(ligt in pyjama op de hooitas op een deken.
kruipt naar de ladder en klautert naar
beneden. zoekt in het donker de weg
naar de kamer van Yvonne. haar kamerdeur
is niet op slot, in het duister sluipt
hij binnen en kruipt bij Yvonne in bed)
YVONNE
Als pa je hoort schiet hij
je dood
met zijn tweeloop.
BOB
Twee keer dood. Blijf maar
stil
liggen, ik zal je geen pijn
doen.
YVONNE
Mijn vriendinnen zeggen dat
het de
eerste keer wel pijn doet.
BOB
Die pijn is het plezier twintig
keren
waard. Broekje uit en beentjes
open.
YVONNE
Ik slaap zonder broekje, dat
is beter
voor de bloedsomloop. Ik
snap niet
waarom ik je in mijn bed
toelaat, ik
zou je uit mijn bed moeten
stampen of
schreeuwen om moeder.
BOB
Iedereen weet en zegt dat je
verliefd
bent op mij en dat schelmen
altijd een
voetje voor hebben.
YVONNE
Als je mijn lief zou worden
zullen Pa
en ma daar niet bijzonder mee zijn
opgezet, wij zijn gewone
mensen en
voor mij hadden ze gedacht
aan een
brave jongen, iemand die gaat
werken
en niet te lui is om mee te
helpen
op de boerderij. Maar ik luister
niet. Jij betaalt goed voor het
logement en de schuur, dat
is al
iets. En ik geloof niet dat
jij bij
andere vrouwen slaapt, dat
is laster
en achterklap van meisjes
die je niet
kunnen krijgen.
BOB
Zo iets moet het zijn. We
moeten wel
uitzien dat je niet in positie
raakt,
daar ben je nog te jong
voor,
en ik ook.
YVONNE
Daar moet jij voor oppassen,
ik niet,
zo veel weet ik er wel van.
BOB
Van je vriendinnen. Die hebben
dat toch
ook niet uit een boek
geleerd .
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. SPOORWEG DAG
Op
het spoor staat een goederentrein geladen met Duitse zware wapens, geschut en
tanks. Boer Flor en Levine zien het van ver, van op hun erf.
ZJORS CASTEELS
(is op bezoek bij zijn ouders) De Duitsers
krijgen flink op hun bult.
Ik zie van
hier dat ze meepakken wat ze
kunnen.
De oorlog is nog niet gedaan
maar binnen
een paar dagen zijn wij er
van af. De
Duitse legers zijn uitgeput,
ze kunnen
niet meer, het zijn ook maar
jongens die
niet liever willen dan naar
huis te
mogen. Waar zouden ze nog
voor willen
vechten. Er aan moeten ze, Dolfke
moet
er aan. Nu lopen ze om uit
de tang te
blijven van de Britten en Amerikanen.
Zie maar dat ze je paard
niet komen
opeisen, ik heb gehoord dat
ze overal
om een fiets bedelen, een
fahrrad,
de roemruchte Germaanse
elite van
vier jaar geleden.
LEVINE
Als de Engelsen hier zijn
mag Antoon
zich weer in het openbaar
laten zien
en terug hier komen wonen.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. GELAGZAAL STATIE DAG
Enkele
klanten staan aan de toog. Iemand komt binnen gestoven.
MAN
Hoor je dat lawaai op de
steenweg. Dat
zijn de Engelse tanks. We
zijn bevrijd.
ANDERE MAN
Dat is snel gegaan. De
laatste Duitse
patrouilles zijn pas 24 uur
geleden
vertrokken met hun staart
tussen hun
benen. Schrik genoeg gehad,
je
weet nooit wat die laatste mannen
uithalen, dan staan ze voor
niets.
DERDE MAN
We mogen blij zijn dat het
zo goed
verlopen is, zonder slag of
stoot,
zonder een kanonschot zijn
we verlost
van het veldgrijs.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. SLAAPKAMER YVONNE
YVONNE
(ligt in bed met een pasgeboren baby
in haar arm)
FLOR
Dat meisje zal nooit wat te
kort
hebben, daar sta ik voor in.
En we
zijn bevrijd, nu moet Bob
niet meer
ondergedoken leven.
LEVINE
Ik ben curieus dat hij nu
meer thuis
zal blijven, nu hij een
gezin heeft.
BOB
(komt de kamer in en gaat bij het bed
op een stoel zitten. draagt een driekleurige
armband. neemt de kleine over van Yvonne)
Verdomme, dat natbepist
mormel zonder
tanden en zonder haar doet
mij iets.
FLOR
Het is geen stuk van de
dikke bil dat
je op het blok kunt gooien en
uitkloppen
met de platte kant van een
hakmes.
BOB
Ik moet terug naar het dorp,
ze zijn de
zwarten uit hun huizen aan
het sleuren.
De Witte Brigade is ineens
heel sterk
geworden. Tijdens de
bezetting zag je ze
niet maar nu sluiten ze zich
met
heldenmoed aan bij het verzet,
dat geen
verzet meer is. Ze hebben
een stengun
gekregen, ik ook, en moeten aan
het
kanaal de wacht optrekken
tegen een
onbestaande vijfde colonne. Ik heb een
bus benzine gekregen en ben
koerier
geworden. Ik zit meest van
de tijd op
het gemeentehuis te wachten
op orders.
De meisjes die met Duitse
soldaten
hebben gelopen laat ik met
rust.
COMMENTAAR
Met een opgelapte vrachtauto
met de
driekleur aan een bezemsteel
vallen ze
de zwarten op de nek, de
achtergebleven
sullen die al flamingant waren
van voor
1918. De echte Hitlerianen zitten
in
Duitsland, onderweg naar
Spanje of
Argentinië, Mein Kampf onder hun
rechterarm, als ze die niet schuin
omhoog houden.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. ZAAL GEMEENTEHUIS DAG
EEN STEM
We gaan hoofdonderwijzer
Hofmans
ophalen, die zouden we nog
vergeten.
BOB
Daar wil ik bij zijn. (in zijn
herinnering ziet hij Irma de vrouw van
Leopold Hofmans, jaren jonger dan haar
man. ze staat in de klas, speelt
harmonium en zingt, Hofmans slaat de
maat, aangegaapt door de puistenpubers
van het laatste jaar lagere school,
alle 28 zingend van Kempenland aan de
Dietse kroon)(hangt zijn stengun op
zijn buik, trapt zijn motor aan en rijdt
naar de school)
De
keurbende stormt door de ingebeukte voordeur van het woonhuis bij de
gemeenteschool naar binnen. Ze slepen Leopold bij zijn haren de straat op.
Leopold schreeuwt dat hij niets misdaan heeft maar krijgt nog wat trappen en
vuistslagen.
BOB
(loopt naar binnen. vier helden amuseren
zich met Irma. ze hebben haar in de
schrijfkamer van Leopold geduwd en de
kleren van haar lijf gescheurd. met een
lierenaar snijdt een dappere haar soutien
en broekje door, een andere giet Leopold
zijn inktpot over haar borsten en buik.
het zoontje steekt zijn armpjes omhoog en
krijst als een kind uit Guernica. Irma
drukt de jongen tegen haar heupen, zijn
hoofdje afgewend van haar schaamstreek.
Bob ziet het aan en voor het eerst in
zijn leven gaat een flits van meevoelen
door zijn buik) Ik ben geen heilige,
maar vrouwen en kinderen laat
ik
niet mishandelen, in mijn
bijzijn
niet. (houdt de sten aan
zijn heup
schietensklaar) Laat ze los of je laat
alle vier jullie kaas. (ze zien dat hij
het meent, laten Irma los en druipen af).
IRMA
(laat de kleine jongen bij Bob en trekt
zich terug in de badkamer. vijf minuten
later komt ze weer bij hem, gekleed). Het
ging er vanzelf af, je ziet er
niets meer van. Bedankt.
COMMENTAAR
(V.O.) Bob weet zich geen houding
te
geven, hier vertoeft hij bij
een vrouw
naar wie hij had opgekeken,
die smaad
is aangedaan door galgenaas,
uit op
wraak en smerig vermaak. Hier
is hij
in de beschaafde wereld, niet
in het
kreupelhout, de hooizolders,
de
bedompte keukens met
vetketels en
bloed van runderen op de
vloeren en
de handdoeken. Hij ziet de
piano staan
en de boekenrekken, hij heeft
in zijn
leven niet één dik boek zonder
illustraties gelezen.
IRMA
Vreselijk hoe ze met Leopold
beulden, dat
doen ze niet met dieren. Hij
heeft nooit
iemand kwaad gedaan, niemand
verraden,
niet voor de Duitsers
gewerkt, nooit
Duits willen spreken. Ik ken
ze, die hem
zijn komen halen, die slimmeriken
die van
de wanorde zullen profiteren
om van het
Frans opnieuw de herentaal
te maken,
Frans is vrijheid, Vlaams is
landverrraad.
Een jaar heeft hij gehoopt dat
Duitsland
de Vlaming vrij zou maken, maar
Hitler
had meer oren naar de Waalse
rexist
Degrelle dan naar ons, wij
die Germanen
zijn. Leopold wist van in
het begin
dat de moffen niet konden winnen,
niemand
wint tegen de joden. Hebben
zij Christus
niet aan het kruis gebracht.
Leopold is
geen nationaal-socialist,
wij
luisterden alle dagen naar
de
uitzendingen van de BBC. (weet
niet van ophouden) Zijn boek over ons
roemrijk verleden ligt
gereed, een
kroniek van de grote
politieke
gebeurtenissen en de
dagelijkse
wederwaardigheden van de
tijd der
Vlaamse gemeenten, de
Bourgondische
tijd, de Spaanse tijd, de
geschiedenis
van Mechelen als hoofdstad
van de
Nederlanden op politiek,
geestelijk
en artistiek vlak, de
hagenpreken, de
Spaanse furie, de Engelse
furie,
houtsnijkunst,
klokkengieterij,
tapijtweverij,
meubelmakerij. De
Vlamingen en niet alleen de
flaminganten herdenken de Slag
der
Gulden Sporen uit 1302 als
hun grote
historische heldendaad, maar
dat
waren de Vlaanderaars tegen
de Fransen.
Leopold vindt met recht en
reden dat
wij Brabanders meer recht
hadden op
de herdenking van de Slag
bij
Woeringen uit 1288, toen de
Duitsers
voor een keer van hun vet kregen.
Ik
weet het uit mijn hoofd, Leopold
heeft
het tientallen keren
voorgelezen, om
te horen hoe het zou klinken
voor een
gehoor.
BOB
(heeft zijn stengun op de grond gelegd en is
naast Irma op de bank blijven zitten. Ze
houdt haar zoontje op haar schoot. De jongen
is rustiger geworden, kijkt nog schuw naar
Bob, maar de kleine cowboy ziet er niet zo
schrikwekkend uit als de vier lustkikkers.
(zijn gedachten dwalen af, hij luistert nog
nog half naar Irma, hij ziet de jongen, ziet
zijn dochtertje Anne op de schoot van Yvonne.
(V.O. Wat Irma heeft, heb ik ook,
vast
en zeker. (vraagt Irma) Hoe heet de jongen.
IRMA
Lohengrin. Dat heeft Leopold
bedacht,
ik was er niet zo voor te
vinden. Maar
zo is hij. Ik kan nog veel
vertellen
over wat mijn man heeft
opgeschreven.
Alleen al met de l’Escluse,
mocht
Mechelen zich tonen als
voornaam
centrum. Hij schonk ons de
tulpen, de
schorseneer, de snijboon, de
kastanjeboom, de anjelier en
in 1580
de aardappel,
bloemenstruikjes die in
de tuin der heren van
Pitzemburg
werden geplant. Hij bewees
dat de
knollen eetbaar zijn, met
zijn aardappel
redde hij Europa van de hongersnood
...
BOB
(V.O.) Ik krijg er een sik van, dat
is
geen mens om mee naar bed te
gaan, dat
is een mens om je dag na dag
in slaap
te dreunen. (onderbreekt haar) Ik rijd
maar eens naar het
hoofdkwartier. (raapt
zijn wapen op, loopt buiten)
FADE-OUT
FADE-IN
INT. GEMEENTEHUIS DAG
Bob
staat voor een bureau met een man achter die de overste blijkt te zijn van de
plaatselijke verzetsgroep. Bob legt zijn
stengun
op het bureaublad.
BOB
Commandant, hier is mijn
wapen voordat
je het mij afpakt. Ik rij naar
huis
gereden naar vrouw en kind,
ik laat de
schijnheiligheid van het
tweedehandse
verzet a an u over.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. KEUKEN CASTEELS DAG
Flor,
Levine, Bob en Yvonne met de kleine Anne op haar schoot zitten rond de tafel en
drinken een kop koffie.
LEVINE
Dit is de eerste echte
koffie in vier
jaar, die kon Bob zelfs niet
vinden
op de zwarte markt. We
moesten het
doen met ersatz.
BOB
Zo lang alles nog op de bon
is en er
een zwarte markt bestaat,
kunnen de
boeren de, de sluikslachters
en de
smokkelaars een goede cent
verdienen, maar daarna is
het uit
Met vlees is nog iets te
verdienen
maar dat mindert. Meel, benzine
en
kauwgom dat de Engelse en
Amerikaanse soldaten weten
scheef te
slaan blijft niet duren. Als
de
oorlog helemaal voorbij is
zal ik
wat anders om aan de kost te
komen.
Onze gouden tijd is voorbij.
LEVINE
Ik hoor dat nogal wat jonge
meisjes
en ook getrouwde vrouwen met
een
soldaat lopen en zich laten
betalen
in chocolade en nylonkousen.
Ook zij
die bij een Duitser hebben
geslapen
en waarvan het haar wat is
ingewassen.
YVONNE
Mij niet gezien. Ik heb
genoeg aan
mijn kleine Anne. Bob zal
wel voor
ons zorgen.
BOB
Ik heb handen aan mijn lijf.
Ik kan
nog altijd terug naar
Brussel om bij
mijn slager te gaan werken.
Als hij
mij wil als volle gast, dat
gaat hem
meer kosten dan een
leerjongen.
FLOR
Als je apart gaat wonen kan
ik je
geen geld meegeven, maar
aardappelen
en groente heb ik genoeg en
brood
zal Levine wel bakken.
BOB
Ik zal mij er wel doorslaan,
maar
naar een fabriek gaan werken
zie
ik niet zitten.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. CABINE VRACHTAUTO MET KOLEN DAG
CHAUFFEUR
(stopt voor een rijtjeshuis) Hier
hebben ze niet veel geld. Twee
zakken van 50 kilo antraciet,
meer
kunnen ze in een keer niet
betalen.
Hier woont de afgezette
hoofdonderwijzer Hofmans. Hij
is
na zes maanden vrijgekomen. Ik
geloof dat hij een baantje
van
niksmendalle gevonden heeft.
BOB
Ha hier wonen die. Foeres,
het kan
zijn dat ik vijf minuten
blijf
klappen met Irma en Leopold.
(hij
stapt uit en gaat aanbellen. Irma komt
open doen)
IRMA
Je ziet wel zwart maar ik
ken je.
Jij bent Bob die mij ...
LEOPOLD HOFMANS
Draag de kolen maar achter
in het hok.
BOB
(draagt de zakken door de gang naar het
kolenhok. als de laatste zak gelost is,
haalt hij de rekening uit zijn achterzak)
De baas heeft gezegd te ontvangen
bij
levering. (blijft in de
keuken wachten. de
deur naar de woonkamer staat open en hij
ziet Leopold Hofmans naast zijn zoon
Lohengrin aan de piano zitten)
Lohengrin
speelt en de ouders zingen, ‘Voor Vlaanderen, Vlaanderen, trille mijn harte vol
geestdrift en vuur...’
LEOPOLD
Een stuk van Renaat Veremans.
IRMA
Lohengrin was de eerste van de klas.
(haalt het geld uit een portemonnee)
BOB
Zeven jaar geleden was ik
ook de
eerste van de klas maar meneer
Leopold daar gunde mij die
eerste
plaats niet.
LEOPOLD
(kijkt naar Bob) Dan zal ik daar wel
mijn reden voor gehad hebben.
BOB
Ik was maar de zoon van een
boertje, te
min dat was de reden.
LEOPOLD
Ik heb juist gehandeld,
Antoon. Terwijl
anderen voor hun idealen streden,
hebt
u de oorlogsellende misbruikt
als
sluikslachter en met de
snertnaam Bob
een massa vrouwen onteerd.
Je had
beter Straatmans geheten in
plaats van
Casteels.
BOB
(zingt op de wijs van de bekende hit Ouwe
Taaie) Alle dagen met een ander
wijf in
bed, alle dagen joepie-joepie-jee.
Ze
vroegen niets liever en ik
liet ze wat
bijverdienen. En de mensen
die ik
geholpen heb, zoals de joden
die van
de trein gesprongen zijn? En
toen ze
jou meenamen heb ik je vrouw
gered
van de vuilaards die de
kleren van
haar lijf trokken, betekent
dat dan
niets.
LEOPOLD
Dat heeft zich nooit
voorgedaan.
BOB
Wablief.
LEOPOLD
Moet ik Irma geloven of een
mislukte
cowboy. Ik weet dat vier
mannen van
het verzet mijn vrouw
beschermd hebben
tegen de meute die haar op
straat
wilde mishandelen, kaalscheren
of nog
erger. Dat is er gebeurd.
BOB
Zo zit dat, dan was ik zat
of zo.
(telt
het geld nadrukkelijk na) Nu nazien dat
het klopt, daarna is het te
laat. Zeg,
van de vier die toen in de
klas beter
waren dan ik, is de zoon van
de
burgemeester naar het Oostfront
getrokken, die van de dokter
studeert
voor advocaat, twee werken
in Brussel
op het ministerie en spreken
Frans met
hun wijf. Je vrouw kreeg van
mij niet
waar ze zin in had, ik had die
dag
geen goesting. Goedendag. (raapt de
lege zakken op, gooit ze in de laadbak)
IRMA
(Irma komt hem na) Als je iets wil
bijverdienen mag je een
konijn komen
slachten, de pels is voor jou.
BOB
Een Vlaamse reus zeker. (klautert bij
Foeres in de cabine en de auto vertrekt.
hij zit in gedachten)
FOERES
Je zegt zo weinig.
BOB
Maar ik peins veel. (V.O.) Ik moet
niet opzij gaan voor dat
chique volk.
Irma en Leopold zien in hun
kind een
uitverkoren wezen, de
stamvader van
een nieuw Vlaams superras. Maar
mijn
Anne wordt beter dan hun
Lohendinges
met zijn naam van zwanenridder,
in
haar studies en in menslievendheid,
de enige waarde die ik uit de
catechismus onthouden had en
waarin
ik zo vreselijk ben tekort
geschoten.
Ik ben met Yvonne getrouwd
omdat Anne,
mijn oogappel, mijn naam
moest krijgen.
Het is mijn plicht om voor
een inkomen
te zorgen. Voor vast werk ben
ik niet
geboren en ik neem alles aan
wat geld
opbrengt: noodslachtingen,
bomen
vellen, rondtrekken met de
dorsduivel,
kolen sjouwen, voor zes
weken naar de
suikerbieten in Frans Vlaanderen.
In
mijnen werken ging niet, daar
beneden
voelde ik mij gewurgd.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. HUIS BOB DAG
Anne
loopt van Yvonne naar Bob en geeft ze een kusje.
COMMENTAAR
(V.O.) Anne is een lief en
verstandig
kind, dat ontgaat geen van
ons. Het
grootste part van de liefde
die Bob
kan opbrengen, en dat is
meer dan zijn
levensloop laat vermoeden, gaat
naar
Anne. Als iemand een vinger
naar Anne
uitsteekt, is hij dood,
pleegt Bob te
zeggen, wijdbeens, met zijn
rug naar
de toog, een glas bier in
zijn hand.
Sommige dorpsgenoten,afgunstig
of
niet, nemen daar aanstoot
aan, ze
vinden dat Bob te ver gaat
in zijn
uitdagende houding, hij overdrijft,
alsof wij niet allemaal van onze
kinderen houden en ervoor
door
een vuur zouden gaan.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. BIJ BOB THUIS DAG
Yvonne
en Anne zitten in het woonvertrek.
ANNE
Wanneer komt pappie thuis.
Hij is
mijn verjaardag toch niet
vergeten.
YVONNE
Ik geloof dat hij een grote
pop
zal meebrengen. Een die kan lopen
en spreken.
ANNE
Ik ben acht jaar, ben ik
niet te
groot voor een pop.
BOB
(komt binnen met een groot pak) Hier
is je verjaardagsgeschenk.
Krijg ik
nu een dikke kus.
ANNE
(neemt het pak aan en scheurt de
verpakking er af. het is een
speelgoedklavier. Anne is opgetogen)
O pappie, wat ben ik blij.
BOB
Begin maar te spelen, de
pillen steken
er in.
ANNE
(gaat over de toetsen) In de klas heb
ik al mogen spelen op het
harmonium
van de juf. Ik weet de noten
staan.
(speelt een eenvoudig stukje)
FADE-OUT
FADE-IN
INT. BIJ PIANOLERAAR DAG
ANNE
(speelt van het blad een stuk op de piano)
LERAAR
(knikt goedkeurend) Als je hard blijft
werken kun je later naar het
conservatorium. Veel
oefenen.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. BIJ BOB THUIS AVOND
Nu staat er een piano.
BOB
Toch mooi dat oma Levine die
piano
uit haar zwarte kous heeft
getoverd.
ANNE
(gaat aan de piano zitten en speelt een
wals van Chopin)
BOB
(zit stil op de bank te luisteren en beweegt
zijn hoofd in de walsmaat, Yvonne doet met
hem
mee)
YVONNE
Jij die nooit die nooit
anders gekend
hebt dan meezingers,
smartlappen,
dansmuziek van het vierde
knoopsgat en
smerige woorden op de tonen
van
gezellige liedjes zit hier
nu mee
te luisteren naar grote
muziek.
FADE-OUT
FADE-IN
INT. CAFE STATTIE DAG
Bob
staat aan de toog en drinkt een glas bier. Aan een tafel zitten vaste klanten.
EERSTE KLANT
We zien je nog zo weinig
Bob.
TWEEDE KLANT
Maar als hij begint weet hij
niet
van ophouden.
DERDE KLANT
Bob, jij bent nog jong en
aantrekkelijk
genoeg om achter vrouwen aan
te zitten.
Kijk maar eens naar de
waardin.
WAARDIN
Hij mag eens afkomen, ik zou
hem op
zijn poten slaan dat ze zes
weken
blauw zien.
BOB
(hoort niet wat ze zeggen, staat daar met
een beate glimlach)
COMMENTAAR
(V.O.) Hij verheugt zich in Anne,
of is
het Yvonne. Hij is een tam
geworden
wildebeest, iemand die in
vijf jaar
meer heeft beleefd dan wij
in heel ons
leven. Zijn opschepperij, of
is het
liegen, over wat hij
allemaal heeft
uitgespookt, brokkelt af.
Hij heeft
het nog wel eens over de
episode dat
de feldgendarmen achter zijn
kloten
schoten en ze schoten niet
met
pistonnekes, ze kregen hem
niet
kapot, niemand krijgt hem
kapot.
FADE-OUT
FADE-IN
JAREN
LATER
MONTAGE
COMMENTAAR
(V.O.) De jaren gaan voorbij. Naast
piano studeert Anne ook viool
aan het
conservatorium. Ze is net
niet goed
genoeg om mee te doen aan de
Koningin
Elizabeth-wedstrijd en wordt
violiste
in het Nationaal Orkest. Ze is
getrouwd met een ambtenaar
van
het departement van Cultuur,
die
gedichten mag uitgeven met
staatssteun. Anne heeft
aanzien
bij het orkest, ze is goed.
Te
Hellebeek wordt ze met
ontzag
bekeken. Anne is negentwintig
jaar
geworden en wordt ziek. De
hele
doktoorderij kan haar niet
genezen,
ze kwijnt weg en met haar zien
we
Bob vergaan. Hij drinkt weer
heel
veel, stoeft niet meer, laat
Yvonne in het gezelschap van
zijn
moeder op bedegang reizen
naar
Lourdes maar gaat zelf niet.
Anne
sterft een jaar later, dan blijft
van Bob nog een schim over.
Wij
proberen hem te troosten en
hij
reageert met een glimlach
die door
merg en been gaat. Hij is
weer alle
dagen in Café Statie, zit daar te
kwijlen achter zijn glas dat
hij om
het kwartier leegdrinkt en
wij die
zijn leed niet begrijpen.
Yvonne en
zijn schoonzoon komen hem regelmatig
met de auto ophalen, te zat
om zich
aan zijn fiets overeind te
houden.
FADE-OUT
FADE-IN
EXT. KERKHOF DAG
COMMENTAAR
(V.O.) Wat de feldgendarmen niet voor
elkaar kregen, deed Bob
zelf. Hij werd
op een zaterdag begraven,
dan namen
meer mensen de tijd om de
begrafenismis
bij te wonen, tot groter
troost van de
familie. De pastoor hield
een toespraak
zonder veel inhoud, een
trompetspeler
kwam de last post blazen
want hij had
voor het Belgische vaderland
de wapens
gedragen. Een korte stoet
liep
achter de baar mee naar het
kerkhof.
Bob zijn kuil lag drie
terpen voorbij
die van Anne. Op zijn graf
een
voorlopig houten kruis. Op
de losse
aarde ligt enkele dagen
later een
porseleinen plaat met het opschrift:
‘Uw moeder bidt voor uw
ziel.’ Van
zijn vader niets, die hield
zich daar
niet mee bezig.
FADE-OUT
Geen opmerkingen:
Een reactie posten