11 DE HELDENTOCHT

DE HELDENTOCHT

Originele script voor

 8 afleveringen van een dramatische

Tv-serie

Geschreven door

Jules De Cort

FADE-IN

INT.          KEUKEN CASTEELS          DAG

Levine, Flor, Louise en Victor zitten nog aan tafel na het middageten.

FLOR

(staat op) Ik ga het witlof wieden,

niemand geen zin om mee te gaan.

LOUISE

Hier Victor, die heeft een halve dag

vrijaf genomen.

LEVINE

Laat Fik met rust, hij werkt hard

genoeg en dat onkruid gaat niet lopen.

FLOR

(in het buitengaan) Neen, maar wassen wel.

VICTOR

Ik ga wat aan de boekhoudingen doen die

ik heb aangenomen nu Gilbert Servaes

mijn werk voor een deel heeft

overgenomen. Daar valt niets van te

zeggen en ik heb nu veel meer

vrije tijd. (staat op en loopt buiten)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                KAMER VICTOR         DAG

VICTOR

(zit aan zijn schrijftafel door het

venster te staren) (V.O.) Voor ik aan

mijn boekhoudwerk begin eerst een paar

pagina's memoires neerpennen.

Eindelijk ben ik begonnen aan de

schrijverij waar ik al zo lang mee

in mijn hoofd zit. Maar schrijven,

mij niet overgeven aan mijmeringen

en half in slaap vallen wat een

beetje mijn gewoonte is.

COMMENTAARSTEM

(V.O.) Het overkomt Goethals meer dan

vroeger dat hij de mijmeringen waar

hij af en toe behoefte aan heeft, de

vrije teugel laat. Zijn vrouw

Wiske thuis of zijn vrienden in de

gelagzaal moeten hem dan uit zijn

schijndutje rukken, met een kus op zijn

oor of met een harde vuistslag op tafel.

Verstrooidheid en filosoferen zijn nog

geen tekens dat hij oud begint te worden,

wel dat het aantal jaren achter zijn

naam opschuift naar de vijf kruisjes.

Niet zelden vergeet hij te luisteren

naar Wiske als die het over de kinderen

heeft, of over haar en zijn ouders die

niet goed meer uit de voeten kunnen, of

over haar broers die ze nog zelden ziet,

maar als ze zegt dat ze geen onderbroek

aan heeft, hoort hij dat van de eerste

keer. Bij zweeft geregeld naar vroeger,

naar nog verwachtingsvolle dagen, of de

naargeestige tijd van loonslaaf bij een

Amerikaanse multinational, of nog

verder terug, als hij door zijn

legerverleden waadt. Hij heeft het

vermogen om de gebeurtenissen uit zijn

jonge volwassenheid aan zijn geestesoog

te laten voorbijdraaien als een film,

een cliché dat hij niet uit de weg wil

gaan. Hij richt zijn gedachten op zijn

diensttijd in Duitsland en zijn eerste

tijd bij het leger. Hij wil bladen

vullen over de dagen en nachten die hij

bij het leger heeft doorgemaakt en dat

zijn niet altijd de fraaiste bladzijden

uit zijn leven.

DISSOLVE

FADE-IN

FLASHBACK

EXT.              TREINSTATION                 DAG

Een mooie dag in augustus. Tegelijk met vijfhonderd rekruten in burgerplunje stijgt Victor Goethals uit de soldatentrein in een stationnetje diep in Limburg.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               EEN WEG        DAG

Op de weg naar het opleidingskamp lopen de jongens nog in burgerplunje als een ordeloze kudde vee langs het bronsgroene eikenhout en de purperen heide die zich tot de horizon uitstrekt. 

VICTOR

(V.O.) Die omgeving hield ons recht in

tijden van heimwee die zelfs de

stoerste onder ons naar de ribben

greep. Niet veel willen dat toegeven,

zij vochten in stilte tegen het grote,

onbestemde verdriet dat ons overrompelt,

de nostalgie, de twee verloren jaren

in het verschiet. Maar zij

die wel hun verdriet tot uiting lieten

komen, die ’s nachts op hun brits

lagen te snikken en zo hun bezwaard

gemoed verlichtten, overwonnen

gemakkelijker hun zwaarmoedigheid

dan de hardgekookten die niets lieten

blijken maar waarvan een onontkoombaar

percent van elke lichting zich van het

leven beroofde.

DISSOLVE

FADE-IN

MONTAGE

In het kamp gaan de rekruten onder het getier van de onderofficieren in het rijtje staan om hun soldatenplunje te krijgen. Dan lopen ze onder leiding van een wachtmeester naar hun barak en slaapzaal. In de slaapzaal krijgt ieder zijn bed, het naamkaartje hangt aan het bed. Ze kleden zich in hun soldatenplunje, hun burgerkostuum gaat in de reiskoffers die ze hebben meegebracht. Dan komt een wachtmeester de zaal in en fluit om aandacht.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                VOOR DE BARAK          DAG

De rekruten, een goede vijftig, staan bijeen voor de barak.

WACHTMEESTER

In rotten van drie, de grootste hier

voor mij en dan naar rechts, de

kleinste achteraan.

De wachtmeester schikt het peloton naar grootte.

WACHTMEESTER

We marcheren naar de refter voor het

avondeten. Allemaal met het gezicht

naar mij. Reeechts-rechts. In de

pas, voorwaarts mars. Links, rechts,

een, twee.

Ze proberen in de pas lopen, maar dat lukt nog niet te best.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                   REFTER             DAG

In de eetzaal zitten ze aan lange tafels en het eten wordt opgediend, kommen aardappelen, groenten, vlees, broden. Ieder schept zijn portie in. Het lijkt er op dat sommigen nooit

genoeg te eten hebben gehad.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.              PLEIN          DAG

Het peloton van Victor Goethals krijgt dril. De soldaten

marcheren keurig in het gelid, geweer op de schouder, maken halt, draaien links of rechts, veranderen het geweer van schouder, veranderen van pas. Dat lijkt na enige oefening best te lukken.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                   OEFENTERREIN         DAG

Het peloton van Victor doet zware infanterieoefeningen. Sluipen, stormloop, schieten met losse flodders. Ze

krijgen een rustpoos en gaan liggen op een open plek in het bos. Twee soldaten zoeken het wat verder en vinden een mortiergranaat uit de tweede wereldoorlog. Een begint de granaat met zijn bajonet te bewerken. De granaat ontploft en de twee jongens vinden zwaar verminkt de dood. Het peloton is zwaar opgeschrikt maar de officier beveelt dat verder moet geoefend worden, in oorlogstijd is aan het front geen tijd om tot bezinning te komen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                   SLAAPZAAL             OCHTEND

De soldaten staan aan het bed en zijn zich aan het opmaken voor de dag. Een officier komt binnen. Een soldaat roept

Ter orde.

OFFICIER

Ter plaats rust.Ik heb een droevig

bericht te melden. De soldaat die

gisteravond op het appel ontbrak is

vanochtend teruggevonden. Verhangen

aan een boom. Hij heeft een brief

achtergelaten waarin hij schrijft

dat hij zonder zijn geliefde niet

verder wilde leven. Waarschijnlijk

had zijn meisje het uitgemaakt.

Dit zal haar ook niet plezieren.

En nu verzamelen, de dag is nog lang.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               VOOR DE BARAK          DAG

De soldaten staan in het gelid in uitgaanskledij voor hun barak. Ze krijgen een vergunning van vrijdag tot zondagavond na vier weken opleiding en scheiding van huis en geliefden. De wachtmeester roept de namen af, de soldaat die zijn naam hoort loopt naar voor, neemt zijn vergunning aan en gaat weer op zijn plaats staan. Na de naamafroeping mogen ze het gelid breken. Victor komt in gesprek met enkele andere rekruten. Samen stappen ze op de trein, het station ligt tamelijk ver van het kamp.

VICTOR

(zit met een tiental rekruten in zelfde

compartiment) Nog drie keer overstappen

voordat ik thuis ben, ik heb de kilometers

uitgerekend van het kamp naar Hellebeek.

Ik kom zondag terug met de fiets, dan

verlies ik veel minder tijd.

REMY

(andere rekruut) Hellebeek, dat is niet ver

van bij mij thuis. Willen we afspreken.

FLORIS

Ik doe mee. Waar komen we samen.

FRANS

En ik.

JULES

Ik ook.

VICTOR

Dat wordt een heel peloton. Als

iedereen om beurt kop trekt vliegen

we als de bliksem naar het kamp.

FADE-OUT

FADE-IN

TWEE WEKEN LATER

EXT.                   ONDERWEG            DAG   

Vijf jongen mannen in kaki op de fiets, Victor, Remy, Floris, Frans en Jules.

VICTOR

We kennen de route nu al maar ik heb

ze nog een keer bekeken op een

wegenkaart van Michelin en heb de weg

in mijn kopje opgeslagen.

Het vijftal houdt er de vaart in. Ze zweten er van.

REMY

Heren, ik heb er dorst van gekregen.

FLORIS

Van een beek drinken zou ik niet

aanraden.

VICTOR

Aan de eerste café die we tegenkomen

stappen we af.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               CAFE HALFWEG              DAG

Café Halfweg is een gelegenheid in de vorm van een langgevelhoeve. De reclameborden van de dorpsbrouwerij maken duidelijk dat het om een drankgelegenheid gaat. Ze stappen af, zetten hun fietsen tegen de gevel en lopen binnen.

INT.               GELAGZAAL              DAG

Een jong meisje, van hun leeftijd of iets jonger, houdt

de afspanning open. Ze draagt een dienblad met twee grote glazen bier naar een tafel waar een oudere boer, nat bezweet en met een grote rode zakdoek met witte bollen om zijn hals, bijna zat te sterven van dorst. Het meisje zegt niets en zet het dienblad op de tafel. De klant drinkt een glas in een keer uit en neemt het volgende van het blad, nu drinkt hij het half leeg, laat een grote boer, tilt een bil op om een scheet te laten en zegt:

KLANT

Hei, dat doet deugd. (bekijkt de jongens)

Gelukzakken die soldaat mogen spelen,

niets anders te doen dan wat in de zon

te lopen, met losse kogels te schieten,

over en weer fietsen van de kazerne naar

huis en aan de toog hangen.

MEISJE

(is achter de bierkraan komen staan) Wat mag

ik tappen voor de heren.

REMY

Bier natuurlijk voor stoere soldaten,

geen flauwe kul als porto of dat drankje

met apothekersmaak.

MEISJE

Dat hebben we toch niet in huis. Twee

soorten bier en een soort limonade.

(tapt vijf glazen bier met een witte schuimkraag)

REMY

Een schuimkraag als een kousenband,

tappen dat heb je al meer gedaan. Wie

is die ouwe schijter die niet weet

waarover hij praat

MEISJE

Die ouwe, is mijn vader, die zit volop

in de oogst en heeft in 14-18 als jonge

gast aan het front gestaan. Nu staat hij

alleen voor de oogst, mijn broer gaat

liever werken in een fabriek dan op het

land, mijn moeder heeft haar voet

omgeslagen en de buren kunnen niet

helpen, want die zitten zelf in de oogst.

REMY

En de café dan, brengt die niet genoeg

op. En hoe heet jij.

ROZA

Roza. Met de café alleen komen we niet

rond, we komen nauwelijks uit de kosten,

zo gauw jullie buiten zijn sluit ik de

boel om mee naar het veld te gaan.

VICTOR

Ze wil ons buiten.

ROZA

Zo is dat.

REMY

Weet je wat, mannen, ik zal de weg

op mijn eentje wel vinden, ik blijf

hier om een handje toe te steken.

Zondag komen we bijeen in Hellebeek.

De vier manschappen zetten hun tocht naar huis verder. Hun tweede drenkplaats is een gebouw dat er van buiten uitziet als een drankgelegenheid met een loens tintje. Opzij van het huis is een terrasje met twee parasols. Met hun vieren gaan ze buiten aan een tafeltje zitten. Aan de andere tafel zitten vier mannen, niet jong maar ook niet oud, op een leeftijd dat ze al wat hebben bereikt en daar ook gebruik van kunnen maken. Een draagt een keurig wit hemd aan en een das, zijn jas hangt over de leuning van zijn stoel, hij drinkt aan een glas whisky. Zijn gezellen zitten in werkplunje, een zelfs in een marcel. Zij drinken duur, Duits bier. De man met de das is waarschijnlijk een bouwondernemer. Ze zien er uit als mannen die door hard werken goed geld verdienen. Een meisje komt de jongens vragen wat ze willen drinken. Het is een mooi meisje met droeve ogen, de man in das kan het niet laten een tik op haar billen te geven als ze voorbij hem loopt. Het staat haar niet aan, dat laat ze duidelijk blijken. Ze brengt het bier van de soldaten en loopt weer naar binnen. Kort daarna loopt Floris ook naar binnen.

JULES

Floris denkt dat hij hier iets kan

maken. Zijn ouders drijven handel in

vee, biggen en kalveren en Floris

zelf zit al in het vak, hij kent er

alles van.

Floris blijft lang weg. Hij komt buiten, gaat weer zitten

en doet geheimzinnig.

FLORIS

(op fluistertoon) Mia die hier opdient

is de dochter was van de bazin. Zij

is gescheiden en neemt het niet nauw

met de zeden. Mannen die een

bankbiljet,liefst zo groot mogelijk,

laten ritselen neemt ze mee naar bed.

Dat is haar zaak, maar nu eist ze dat

Mia hetzelfde begint te doen, ze is

er rijp voor en met haar lijf kan ze

moeiteloos veel sollen verdienen.

Maar Mia is niet zot, ze is aan het

inpakken, ze komt langs de achterdeur

buiten, springt achter op mijn fiets

en ik neem haar mee naar huis, ze wil

niet doen wat haar moeder wil dat ze

doet.

VICTOR

Een soldaat moet veel meemaken maar dit

is nieuw, een ontvoering bij klaarlichte

dag.

FLORIS

Doe mij een plezier en blijf zitten als

ik wegga. Mia pakt wat kleren en

ondergoed en dan komt ze even naar

buiten, jullie vragen nog een glas bier,

zij loopt binnen en verdwijnt door de

achterdeur. Intussen pak ik mijn fiets,

zeg tot zondag dat de anderen het horen,

en ben de pijp uit. Na een goeie tijd

gaat een van jullie naar binnen, komt

weer buiten en zegt luid genoeg dat Mia

meteen komt, ze heeft een nieuw vat

moeten steken. Intussen zijn wij al

onderweg.

FRANS

Hij kende wat van organiseren, ik zie

hem nog kapitein worden.

VICTOR

En de moeder.

FLORIS

Die is een klant aan het afwerken, ze

zijn volop aan het bonken boven de

toog, je hoort het dwars doorheen het

valse plafond.

De vier heerschappen aan de andere tafel, kijken even op als Floris als eerste vertrekt en tot ziens roept. Zeven, acht minuten later fietsen de drie achterblijvers hem achterna. In de verte rijdt Floris rijden, met het meisje achterop. Ze halen hem in

FLORIS

Jammer dat ik niet met mijn auto naar

het kamp ben kunnen komen, dan had ik

Mia op waardige manier naar huis

kunnen voeren.

JULES

We weten dat je een auto hebt, maar met

een auto onder je gat had je Mia niet

leren kennen, dan was jij in haar café

nooit afgestapt.

FLORIS

Dat is ook waar.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               ONDERWEG                    DAG

Na nog een eind fietsen moet Floris een andere weg inslaan. Mia wuift naar het overgebleven drietal als ze in de verte verdwijnen. De volgende halte is in het dorp van gezel Frans. Frans woont thuis bij zijn ouders die café houden, café Onder den toren. Ze stappen af, lopen naar binnen, Victor en Jules gaan op een barkruk zitten en Frans loopt achter de tapkast de keukendeur binnen om zich te melden. Hij komt weer buiten in het gezelschap van een flinke jonge vrouw. Jules verandert van gelaatsuitdrukking. Hij kijkt het meisje aan alsof zij de maagd Maria zelf is en zij beantwoordde zijn blik. Ze neemt een fles bronwater van onder de toog en loopt weer de keuken in. Jules kijkt naar Frans.

JULES

Wie is dat wonder.

FRANS

Mijn zus Julia.

JULES

Waarom heb jij je strijdmakkers

niet voorgesteld.

FRANS

Je bent zelf toch groot genoeg,

dappere soldaat..

JULES

Ga ze maar roepen.

FRANS

Ik moet je wat vertellen dat je nog

niet wist. Julia heeft een kind.

JULES

Is ze dan getrouwd.

FRANS

Sinds wanneer moet je getrouwd zijn om

een kind te krijgen.

JULES

Een kind loopt niet in de weg, een

echtgenoot wel. Roep ze maar.

FRANS

(loopt de deur weer in)

JULIA

(Julia komt achter de toog uit, haar gezicht

in een vragende plooi, gaat naast Jules staan)

Wat wil je van mij.

JULES

Dat weet ik nog niet, maar ik kijk uit

naar een schoon wijf.

JULIA

Ben je daar niet wat te jong voor.

JULES

Te jong. Ik ben wel een paar jaar ouder

dan die snotneuzen hier, al zou je dat

niet zeggen. Ik heb mijn legerdienst

uitgesteld om mijn studies van jurist

af te maken. Ik ben meer dan volwassen.

Wat zeg je daar van. Gaan we wat

wandelen, het is hier een aangename

omgeving, ik weet het want ik ben van

uit de streek, de natuur met zijn

velden en bosjes en het vrouwvolk

zijn hier bijzonder. Heb je

wandelschoenen aan.

JULIA

Die heb ik niet. Het is droog buien,

ik trek mijn balschoenen aan.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                       CAFE                  DAG

Jules en Julia hebben het café verlaten. Victor blijft achter met Frans. Frans vult in stilte het glas van Victor bij telkens als het half staat. Na een uur begint Victor er van te weten en Jules en Julia zijn nog niet terug.

FRANS

Die is haar nog een jong aan het maken,

wacht even, ik haal de kleine uit zijn

box.

VICTOR

Waar zijn je ouders.

FRANS

Die liggen te slapen. (Frans loopt de deur

achter de tapkast binnen en komt terug met

een jongetje van goed anderhalf jaar op

zijn arm) Ik ben de peter, daarom dat de

kleine Fransje heet.

BABY

(doet met een handje en wijst met zijn

wijsvingertje naar Victor) Pappie, pappie.

FRANS

Dat is je pappie niet, die is met de

noorderzon vertrokken. Je tweede pappie

komt zo. Ik zal deze engel met spijt

zien vertrekken. Als Jules met ons

Julia optrekt krijgt die kerel een

gouden kind op de koop toe.

VICTOR

Hun voornamen zijn op elkaar afgestemd,

dat is al een goed teken.

FRANS

Als jij het zegt.

VICTOR

Het was mij nogal een fietstocht, een ware

heldentocht, hoe is dat allemaal afgelopen.

FRANS

Je gaat hier toch niet in slaap vallen.

VICTOR

Slaap brengt raad. Ik blijf alleen

over maar ik ben groot genoeg om

die laatste paar kilometer alleen

af te leggen. Hoe rap een bende

uit elkaar kan vallen. Zo zal het

thuis in Hellebeek ook wel zijn.

Mijn maten zijn op een zekere

leeftijd en dan gaat een vrouw

boven kameraadschap. We zien mekaar

zondagavond terug.

FADE-IN

INT.              SLAAPKAMER LEGERKAMP      DAG

Victor zit op zijn bed en de soldaten Remy, Floris, Frans en Jules staan om hem heen.

VICTOR

Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik

vertrek naar huis met een peloton van

vijf en ik kom alleen thuis. Alsof

mijn wapenbroeders in een hinderlaag

zijn gevallen of zich door een

boobytrap hebben laten verrassen.

JULES

Zo is het nu eenmaal bij het leger.

Voor een operatie worden de mogelijke

verliezen berekend. Jij hebt het

overleefd.

VICTOR

Ik zou toch willen weten hoe het die

verliezen achteraf is vergaan. Ik zie

dat er geen doden gevallen zijn. Remy,

leg jij je gevalletje eens bloot.

REMY

Dat zou je willen. Jij bent Roza niet.

Nee, ik ben daar blijven doorwerken

tot het donker werd. Dan heb ik mee

aan tafel gezeten om een stukje te

eten en ben dan naar huis gefietst,

ik ben daar niet blijven slapen.

VICTOR

Die ouwe schijter was er waarschijnlijk

niet voor te vinden.

REMY

Dat heb ik hem niet gevraagd, ik mocht

ze thuis niet te ongerust maken.

Gisteren zondag ben ik er weer naartoe

gereden en heb op de man af Roza

gevraagd of ze mijn lief wilde worden.

En nu heb ik een verloofde, een doel

in het leven, naast verdedigen van het

vaderland.

VICTOR

Je soldatentijd zal er niet lichter op

worden. Floris, wat heb jij te

vertellen, jij bent eigenlijk strafbaar

wegens ontvoering.

FLORIS

Mia was blij dat ze uit het  bordeel van

haar moeder kon gaan lopen, dat mens

verlangde van haar dat ze met die rijke

stinker naar bed ging. Van haar moeder

heb ik nog niet gehoord, dat is te vroeg,

ze weet nog niet waar Mia zit. Mia is goed

meegevallen. Mijn vader kon een jonge beest

op het gezicht schatten en dat heb ik van

hem geleerd. En wat ik eigenlijk niet hoor

te zeggen, Mia was nog ongeschonden, en

voor diegenen die er een tekening bij

willen, ze had haar bloempje nog.

JULES

Het was dus hoog tijd om de maagdenroof

te plegen.

FLORIS

Waar heb je het over, daar zit weer iets

filosofisch achter. Ik heb niets

geroofd, ze is vrijwillig meegegaan.

Dat heb ik toch gezegd.

JULES

Ja, Floris.

VICTOR

Jules heeft meer letters gegeten dan

wij alle vier samen, die mag in

raadsels spreken. Jules, vertel jij

wat je overkomen is of doe ik het.

JULES

Doe jij het maar Victor, als neutrale

waarnemer.

VICTOR

Het fijne weet ik er niet van maar

het heeft zich als volgt voorgedaan.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  KAMER VICTOR            DAG

VICTOR

(V.O.) Die fietstocht herinner ik mij

als gisteren, maar het waren niet al

vrolijke dagen in mijn soldatentijd,

dat weet iedereen die onder de wapens

is geweest. Ik had nog geen meisje

gehad en ik verlangde erg naar een

meisjeslichaam. Mijn buurmeisje

Louise kon ik krijgen, maar haar zag

ik toen niet zitten, ze was niet mijn

gedacht, ze was geen vrouw om mee

uit te nemen als ik in hogere kringen

ging verkeren, want zo hovaardig was

ik. Ik heb nog veel smoesjes bedacht

om niet achter Wiske te gaan. Hoewel,

hoewel ik op mijn legerbrits meer dan

eens terugdacht aan die keer dat we

bloot in de beek gingen zwemmen. Het

was toen nog niet tot mij doorgedrongen

dat ik aan Wiske een schat van

onschatbare waarde zou hebben.

Maar mijn legerdienst zat er

nog niet op.

COMMENTAAR

(V.O.) Na zijn opleiding tot

wachtmeester van de artillerie kreeg

Goethals zijn marsbevel. Hij mocht

zijn diensttijd uitdoen bij een

luchtafweerbataljon in Duitsland, in

een kazerne niet ver van Keulen.

Goethals was niet erg geschikt

als wachtmeester of om welke

rang dan ook te bekleden, hij was

geen brulaap, had geen gezag, hij

was meer iets als hoeder, opvoeder,

schouder om op te huilen, ordonnans

of loopjongen.

        

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               TREIN IN STATION     DAG

DOLF JASPERS           

(jonge man in zijn beste pak en met een

reiskoffer stapt op de trein. nog andere

JONGE MANNEN stappen op de trein)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               OEFENTERREIN         DAG

DOLF JASPERS

(Dolf Jaspers en andere SOLDATEN in uniform

krijgen hun militaire opleiding. het is Dolf

aan te zien dat hij geen zware inspanningen

gewend is)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                 VOOR DE BARAK         DAG

SOLDATEN staan in het gelid. Een wachtmeester roept de namen af van de manschappen en deelt de verlospasjes uit. Hij roept

DOLF JASPERS af.

DOLF JASPERS

(treedt uit het gelid, neemt zijn pasje in

ontvangst en gaat terug in het gelid staan)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                TREIN IN STATION             DAG

DOLF JASPERS

(stapt met STRIJDMAKKERS op de trein. ze

zijn uitgelaten)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                KEUKEN JASPERS          DAG

DOLF

(komt binnen. alleen een VROUW staat aan

aanrecht, is met eten bezig) Moeder, ik ben

thuis tot zondagavond. Waar is vader.

MOEDER

Die is op het veld. We zijn de

aardappelen aan het uitdoen.

DOLF

Waar ligt mijn werkdingen, ik ga hem

wat helpen.

MOEDER

Je bent een brave jongen, je zult een

goede boer worden. Ben je niet te moe

van al die exercities.

DOLF

Na mijn opleiding moet ik naar Duitsland,

dat is ons gezegd. Dan ben ik alle weken

niet thuis, dan zal ik soms voor maanden

wegblijven.

MOEDER

Dan zullen wij wat harder moeten

werken.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.            KAZERNE IN DUITSLAND       DAG

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              VOORRAADKAMER      DAG

VICTOR GOETHALS

(zit achter een desk)

DOLF

(komt binnen, gaat in de houding staan.

meldt zich) Soldaat Dolf Jaspers, tot uw

dienst wachtmeester.

VICTOR

Op je gemak, het is al goed. Jij komt om

je korpsuitrusting. Daar gaan we voor

zorgen. (haalt gordel, kruisriemen,

beenstukken, werkkledij, drinkbus en ander

spul uit de rekken uit de rekken) Hier

tekenen voor ontvangst. Ik neem aan dat

je het rantsoen sigaretten waar je recht

op hebt tegen de prijs zonder accijnzen

wilt afnemen.

DOLF

Ik rook niet. Ik heb nog nooit gerookt.

VICTOR

Je kunt je sigaretten tegen een goede

prijs doorverkopen. Dat doen alle

niet-rokers.

DOLF

Een goed gedacht. Misschien steek ik er

zelf wel eentje op, om het eens te

proeven. Ik heb nog nooit alcohol

gedronken.

VICTOR

Het bier in de kantine kost nog niet

de helft van het bier bij ons in een

café.

DOLF

Moet ik ook eens proeven. Dat zijn

twee van de drie plezante dingen in

het leven die ik nog nooit heb gedaan.

VICTOR

Wat is het derde.

DOLF

Ik heb nog nooit gevogeld. Ik ben nog

nooit van grond geweest.

VICTOR

Je weet toch waar je over praat, het

leger past komt hier niet bij. Hier

buiten de kazerne liggen de kansen

voor het grijpen, jonge soldaten

zijn gerede prooien. Ik zou toch

maar uitkijken.

DOLF

Bedankt voor de goede raad,

wachtmeester.

VICTOR

Echt goede raad kan ik niet geven. Hoe

ben je aan de naam Adolf gekomen. Ja,

natuurlijk je ouders konden niet weten

dat in Duitsland een manische prutsvent

te keer zou gaan om het best

uitgeruste leger ter wereld naar de

totale vernietiging te loodsen, op

grond van leuzen, strijdkreten en een

rassenleer van mythische verzinsels

die kant noch wal raakten.

DOLF

Ik weet niet waar u het over hebt,

wachtmeester.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.            KANTINE SOLDATEN           AVOND

DOLF

(staat aan de tapkast eb drinkt het ene glas

bier na het andere) Het bier is hier de helft

goedkoper dan bij ons op café. (sukkelt naar

buiten en naar zijn slaapzaal. hij is zo dronken

dat hij naast zijn brits in elkaar zakt.

KAMERGENOTEN schieten in actie. Zij tillen

hem op het bed en voor de lol kleden ze hem

helemaal uit. De pret kan niet op als iemand

op de gedachte komt een strikje om zijn penis

te knopen, een wit sierlint van een doos

bonbons)

FADE-OUT

FADE-IN

APPEL DE VOLGENDE OCHTEND

EXT.               VOOR DE BARAK            DAG

DOLF

(toont geen spoor van een kater. na het appel

knoopt hij zijn hemd open, het strikje heeft

hij nu zijn hals geknoopt)

VICTOR

Doe dat strikje maar weg, je ziet er zo

al gek genoeg uit.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                SOLDATENKAMER         AVOND

DOLF

(zit op de rand van zijn brits, steekt met

de ene sigaret de andere aan) Zuipen kan ik,

roken heb ik ook geleerd, nu dat derde

nog, vogelen.

FADE-OUT

FADE-IN

DOLGF wist niet hoe hij een vrouw moest aanpakken en twee OUDGEDIENDE INFIRMIERS die er al een jaartje Duitsland op hadden zitten, gingen hem helpen. Zij kenden zijn verhaal van nog nooit gedronken enzovoort en ze gingen hem en zichzelf een dienst bewijzen. Ze hadden de sleutel had van de infirmerie en dat was een geschikte ruimte om wat te beginnen met de vrouwen van buiten de omheining, ze wisten hoe ze naar de infirmerie te loodsen en het grote gebeuren was voor die avond.

INT                    INFIRMERIE          DAG

DOLF

(is aangesteld om de infirmerie proper te

houden. hij heeft net gedaan met de vloer,

zet dweil, emmer en borstel in de kast)

EERSTE SOLDAAT INFIRMIER

Dolf, trek je uitgaansuniform aan en kom

straks tegen dat het donker wordt naar de

infirmerie. Wij zorgen voor gezelschap en

voor de drank.

DOLF

Jullie maken mij nieuwsgierig.

TWEEDE SOLDAAT INFIRMIER

Het zal de moeite zijn, Dolf.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                  OMHEINING KAZERNE       AVOND

De ANCIENS helpen drie MEISJES over de omheining loodsen ze de infirmerie in. De meisjes zien er nog tamelijk fris uit.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  INFIRMERIE           AVOND

DOLF is ook in de infirmerie en met zes zitten ze aan de fles schnaps. Dan doen ze in groep aan uitkleden. Dolf zit op een brits naast het MEISJE dat hij toegewezen krijgt

DOLF

(neemt een borst in een hand) Dit is de

eerste keer in mijn leven dat ik een

tiet in mijn handen neem.

MEISJE

(gaat op de brits liggen, nodig Dolf uit)

DOLF

(trekt grote ogen bij wat hij ziet) Dat

is de eerste keer in mijn leven dat ik

een vrouw van onder zie. (gaat op het

meisje liggen en zij leert hem wat hij moet

doen. hij komt klaar, scheurt een papieren

handdoek van de rol)

Plots zwaar gebonk op de deur, de deur vliegt open en vier LEDEN VAN DE MILIAIRE POLITIE stormen binnen. Ze zien er  bars uit onder hun rode kepies en zijn onverbiddelijk. Ze bevelen de soldaten en meisjes hun kleren aan te trekken, de meisjes mogen weg, die vallen niet onder hun bevoegdheid.

DOLF

(totaal uit zijn lood heeft moeite om zijn

broek aan te trekken)

MP-OVERSTE

Militair paspoort, dat wordt een rapport

waar niet mee te lachen valt.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  BUREAU OFFICIER         DAG

DOLF

(in de houding voor de officier)

OFFICIER

(leest het rapport, kijkt op) Soldaat

Jaspers. Ik kan niet anders dan u acht

dagen cachot te geven.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                  CABINET GENEESHEER     DAG

DOLF kleedt zich weer aan en gaat voor de DOKTER staan die achter zijn bureau zit en een document invult.

GENEESHEER

Soldaat, je bent onvoorzichtig geweest.

Je hebt een flinke druiper. Erg is dat

niet maar ik zou in het vervolg toch

oppassen. Ik geef je genoeg pillen en

een ontsmettingsmiddel. Binnen een

week moet je er vanaf zijn.

DOLF

Een druiper? Doet dat zoveel pijn, ik

dacht dat mijn pizzeloe er ging

afvallen.

GENEESHEER

(kan een lach moeilijk bedwingen) Het

moet pijn doen, anders is het geen les.

En vraag een paar papieren luiers mee

want een druiper kan flink druipen,

anders is het geen druiper. Ga nu maar

terug de bak in, daar kan ik niets aan

doen. Ingerukt mars.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                   MAGAZIJN GOETHALS             DAG

VICTOR

Ha, je maakt weer deel uit van de vrije

wereld. Ik zal je zeggen dat ik het er

niet mee eens ben dat een groentje pas

uit de humaniora een jaar lang met een

gouden ster op zijn kraag mag pronken

en bevoegd is om een gevangenisstraf uit

te spreken waar zelfs een beroepsrechter

voor terugschikt. Waar heb je mij voor

nodig.

DOLF

Mag ik wat met je praten, wachtmeester,

om je gedacht te horen. Bij de kapitein

wil ik niet gaan, die luistert toch

niet. Ik vindt dat jij meer begrip

hebt.In de cel heb ik liggen nadenken

over mijn leven. Ik ben een ernstige

man geworden, de kinderstreken zijn

er uit. De aalmoezenier is bij mij

geweest en dat heeft mij goed gedaan.

Ik heb ingezien dat ik een goed

kristen ben en ik wil boeten voor

mijn zonden. Naar huis durf ik niet

meer. Ik wil voor de Heer ten strijde

trekken en heb mij gemeld als

vrijwilliger voor Korea. Daar wil

ik mijn leven geven in de strijd

tegen de goddeloze communisten.

VICTOR

Wat vertel je mij nu. Die Chinezen en

Koreanen die jij een kop kleiner wil

maken zijn gewone jongens die tegen

hun zin naar het front moeten. De

meesten zullen wel hun eigen

godsdienst hebben. Je kunt in ons

eigen land ook veel goed werk doen.

 DOLF

Ik wil vechten voor mijn ideaal.

VICTOR

Dan moet je dat maar doen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               KAMER GOETHALS               DAG

VICTOR

(V.O.) Wat een venerische ziekte van

niemendal en een korte celstraf van

iemand kon maken. Een kruistochter,

een ridder in maliënkolder met daar

boven een wit kleed met een kruis zo

groot als het hele kleed. Of had ik

Dolf niet echt doorzien, is die niet

naar Korea getrokken omdat hij na roken,

zuipen en neuken ook nog oorlog wilde

voeren en  mensen ombrengen, of rekende

hij op gewillige Koreaanse meisjes,

waar iedereen de mond van vol had. Ik

heb verder niets meer van hem gehoord,

misschien is hij wel met een Koreaanse

of Japanse getrouwd die van werk op het

rijstveld nu op zijn boerderij aan het

werk is. Daar zal ik eens moeten naar

uitkijken, maar, ja ik heb zoveel

soldaten gekend. En geheel rimpelloos

is mijn legerdienst niet verlopen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              SOLDATENCAFE IN DUITSLAND    AVOND

Een groepje WACHTMEESTERS staat te praten met enkele DUITSE MEISJES. VICTOR raakt in gesprek met een van die MEISJES die

behoorlijk Nederlands praat.

VICTOR

Jij spreekt goed Nederlands. En hoe heet

jij.

RAMONA

Mijn naam is Ramona en ik ben niet in

de stemming om aan te spreken.

VICTOR

Waarom ben je dan hier.

RAMONA

Ik heb een verhouding gehad met

onderluitenant Vandesande. Hij was

een dienstplichtige, is een maand

geleden afgezwaaid. Hij leek een

ernstige partner en had belooft mij

mee te nemen. Maar hij heeft me laten

zitten. Ik ben hier omdat ik zo

misschien iets van hem te weten kan

komen.

VICTOR

Ik heb hem niet gekend, hij was niet

van mijn eenheid. Drink je iets

van mij.

RAMONA

Waarom niet. Hier was ik goed genoeg

voor hem maar in België zijn Duitse

meisjes te min. Wij zijn allemaal

soldatenhoeren omdat wij wat plezier

zoeken. Een soldaat trekt aan en

Duitsland heeft geen soldaten meer.

VICTOR

Die Vandesande is dus een woordbreker.

Dat past niet voor een officier.

RAMONA

Hij is nu geen officier meer. Ik weet

niet wat hij doet, of hij werk heeft

of niet.

Ze gaan met een glas bier apart aan een tafel zitten.

VICTOR

Die Vandesande had misschien een

verloofde in België. Ik ben helemaal

vrij, ik heb nog nooit een vrouw

gekend.

RAMONA

Doe mij niet lachen. Zo jong ben je

niet meer dat je niet bij een meisje

geslapen hebt.

VICTOR

Ik zou niet weten hoe er aan te beginnen.

RAMONA

(kijkt op haar polshorloge) Ik moet nu

weg anders mis ik de laatste tram.

VICTOR

Zie ik je morgen terug. Wacht, ik loop

mee tot aan de tramhalte.

RAMONA

Ik zou het beter niet iets met jou

beginnen. Belgische militairen zijn

niet te vertrouwen.

VICTOR

We zijn niet allemaal eender.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.              VERLATEN VELDWEG         AVOND

VICTOR wandelt met RAMONA hand in hand. VICTOR draait haar naar zich toe en geeft een kus.

RAMONA

Voor een beginneling weet je wel wat

kussen is.

VICTOR

Ik ben goed van aannemen. (trekt haar mee

de weg af een graanveld in. kust haar weer

en drukt haar neer)

RAMONA

Hé, hé. Wat ben je van zin.

VICTOR

Leer het mij.

Na enig gehannes komen zij ertoe te copuleren.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               VELD              AVOND

VICTOR en RAMONA liggen nog naast elkaar.

VICTOR  

Wat ik nu ondervonden heb vergeet ik

nooit meer. Het was alsof de grond

onder mij wegzakte. Is dat nu de

kleine dood. Binnen zes maanden zwaai

ik af en dan kom ik je halen.

RAMONA

Beloof niet te veel.

MONTAGE

Een kazerne ergens in Duitsland. SOLDATEN doen VICTOR uitgeleide en zingen ‘zo ne goeie hebben wij nog niet gehad’. Hij is in uniform, draagt de strepen van wachtmeester, op een schouder draagt hij zijn kitbag. Aan de kazernepoort staat een meisje hem op te wachten. Ze stappen samen in een taxi. Bahnhof Keulen. Het meisje loopt mee naar het perron. Victor kust het meisje.

VICTOR

So bald ich eine Arbeitsplatz gefunden habe

schreibe ich dir, liebste Ramona. (Victor stapt

op de trein, de trein vertrekt en het meisje

wuift hem na.)

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                KAZERNE              DAG

VICTOR staat met zijn kitbag naast een jeep. Soldaten en collega's staan rond hem om hem uitgeleide te doen. Ze wensen hem het beste. ad lib.

INT.         PERRON STATION KEULEN         DAG

VICTOR en RAMONA staan dicht bij elkaar op het perron. Geven elkaar een innige kus, dan geeft de treinwachter het signaal dat de trein mag vertrekken. Victor stapt in. Ramona wuift hem na.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               KAMER VICTOR          DAG     

VICTOR

(V.O.) Ik moest een baan vinden, ik was

volkomen blut en kon mijn ouders die dubbele

last niet aandoen. Maar de maanden verstreken

en er kwam niets dan afwijzingen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              KAMER VICTOR             DAG

VICTOR

(achter zijn tafel, voor hem ligt een stapeltje

brieven. opent de enveloppen) (V.O.) Niets

weer niets. Al mijn sollicitaties lopen op

niets uit. O, hier een brief uit Duitsland.

Ik voel me goed. Ik ben gisteren in het dorp

geweest, het is op sterven na dood. Ik heb

wat anders te doen dan mij te bezuipen. Ik

moet werk vinden. (V.O) Ik moet werk vinden

om Ramona naar hier te halen. Het is een

kazernemeisje, dat wel, maar ze heeft ernstige

verkering gehad met een onderluitenant die

haar heeft laten stikken als hij was

afgezwaaid. Dat zal ik nooit doen. Maar ik

moet een baan vinden, dan kan ik apart gaan

wonen, haar hier bij in nemen dat gaat niet.

dat willen vader en moeder niet. Zij is een

Duitse en ik ben blut. (gaat in de achterdeur

staan, in de verte ratelt een trein. in de

opkomende volle maan fladdert een vleermuis)

(V.O.) Een jaargetijde dat smelt van de

zaligheid voor iemand zonder muizenissen.

Niet voor mij. Werk zoeken kan ik niet op de

lange baan schuiven, dat is dringend, nijpend,

maar eerst nog een weekend uitblazen.

INT           SLAAPKAMER       DAG

FLASHBACK

MONTAGE

Victor leest de aankondigingen in de kranten, schrijft brief na brief, krijgt negatieve antwoorden, mag zich hier en daar melden, heeft geen ervaring, wordt altijd weer afgescheept.

VICTOR

(zit op zijn kamer met een stapeltje brieven die

hij een na een openmaakt en in de foetsie gooit.

een brief komt uit Duitsland. hij leest die brief

en mompelt): (V.O.) Ze is zwanger. Een kind, dat kan

ik nu niet op mij nemen. (neemt een schrijfblok)

Ik moet haar schrijven dat ik het niet zie

zitten. Het is hoe dan ook een wrede brief, maar

wat moet ik doen. Dit zal mijn hele leven op mijn

geweten drukken, maar ik kan niet instaan voor

een vrouw en een kind. Ik heb niets, geen rode

duit. Ze vraagt zelf of ze het kind moet laten

wegdoen, dat moet dan maar. (plooit de brief in

een enveloppe)

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              KAMER VICTOR          DAG

VICTOR

(V.O.) Dat was een smerige streek. (gaat aan

het venster staan, kijkt naar Wiske in de tuin)

Dat zou ik Wiske nooit aandoen. Dat had ik

Ramona ook niet mogen aandoen. Een van de

soldaten die mij uitgeleide hebben gedaan

ben ik later op het lijf gelopen vertelde

mij later dat Ramona na mijn vertrek

maanden als volmaakte sloerie rond de

kazerne was blijven zwerven en sliep

in de ruines van gebombardeerde

huizen tot ze zich op een dag niet

meer liet zien. Hij gaf mij een

knipsel uit een Duitse krant, een

kort artikel over een jonge vrouw

R.V. genaamd, zich in de Rijn had

gegooid en was verdronken. Ik heb dat

krantenknipsel niet durven bewaren.

Ik ga niet trots op wat ik heb

gedaan. Het drukt bij momenten nog

altijd op mijn geweten. Een soldatenleven

kan een jonge man wat aandoen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               KAMER VICTOR          DAG

VICTOR

(zit aan zijn tafel)(V.O.) Hoe moet ik

hier een verhaal over schrijven zonder

mij bloot te geven. Vertellen over anderen

wat hen is overkomen. Dat van Dolf Jaspers

heb ik verteld. Dat van mij moet verzwegen

blijven. Misschien over die jongens op de

vijfhonderd die zich van kant hebben gemaakt,

alle twee door verhanging aan een boom, alle

twee omdat hun meisje het per brief had

uitgemaakt, zo vlug kan het gaan. Het zag

zwart van de bomen in Limburg op de grote

militaire oefenterreinen waar in 1944 door

de Britten hard was gevochten tegen de half

verslagen maar hardnekkig terugvechtende

Duitsers. Twee jongens vonden het nodig te

spelen met een achtergebleven mortiergranaat,

een blindganger, die ze met hun bajonet

bewerkten. Het tuig ging af in hun handen

en reet hun lichamen aan stukken, hun

verscheurde lijken lagen op de bloeiende en

bloedende heide te wachten op de lijkbezorgers,

terwijl de oefening na een kort sermoen van de

bevelvoerende officier werd voortgezet, zoals het

hoort voor geharde soldaten. Wiske, jij was niet

mijn eerste maar ik was ook niet je eerste. Dat

was goed maar ook jammer dat we elkaar niet

voorbij de sukkelseks hebben geholpen..

FADE-OUT