06 DE WEG TOT ELKANDER

DE WEG TOT ELKANDER

Vijfde aflevering van

MEER MOGEN WE NIET VERLANGEN

Originele script voor

 5 afleveringen van een dramatische

Tv-serie

Geschreven door

Jules De Cort

---

SYNOPSIS

Buiten Rosse Francine, Hortense en Marceline is de gelagzaal van de Zanzibar leeg. Twee pooiers komen binnen en eisen dat Marceline inpakt en met hen meegaat, voor een beter leven. Ze weigert en krijgt een klap. Hortense vecht voor Marceline maar wordt neergeslagen en getrapt. De pooiers vertrekken en Francine roept Odiel Ottevaere. Odiel brengt de twee naar de spoed. Marceline moet niet worden opgenomen en krijgt onderdak in rustoord Zilverschoon. Daar komt Gilbert Servaes zijn moeder Lena bezoeken, die daar werkt. Zij stelt Marceline aan hem voor. Gilbert, van zijn vrouw weg, maakt kennis met Marceline. Het klikt tussen die twee en ze besluiten het samen opnieuw te wagen. Ze hebben alle twee een slecht leven achter de rug en vormen nu een volmaakt koppel.

FADE-IN

INT.           GELAGZAAL        AVOND

MARCELINE en HORTENSE zitten aan hun gewone tafel bij het venster, FRANCINE staat achter het buffet. De twee mannen in leren jekkers, echte bikkers, die een paar weken geleden met Francine geheimzinnig hebben staan praten, komen binnen en stellen zich aan alsof zij baas zijn van de Zanzibar. Ze spreken Vlaams met een Frans accent, moeilijk uit te maken of ze van Brussel, Charleroi of ergens anders komen. Een van de twee komt bij Marceline staan.

EERSTE BIKKER

Heeft la patronne u gezegd had welke

mooie toekomst wij voor u geregeld

hebben.

MARCELINE

Ik zal mijn eigen toekomst zelf wel

regelen. Tot nader orde werk ik op de

vrije markt.

TWEEDE BIKKER

Dat is maar flauw. (hij dwingt Marceline om

met hem te dansen, zonder muziek, hij plooit

een valse grijns op zijn gezicht) U mag gaan

inpakken, emballer, we nemen u mee naar

waar het beter is.

MARCELINE

(schudt verschrikt neen, maakt zich los en

loopt tot bij Hortense) Ik heb er genoeg van,

daar doe ik niet aan mee. Jullie willen

mij fulltime in een bordeel doen werken.

Merci Francine dat je mij hebt willen

verkopen. Ik blijf geen dag langer in de

Zanzibar.

De bikkers hebben Francine en haar diensters totaal in hun macht, dat hebben ze zo voor zichzelf uitgemaakt, zij hebben hun eigen wetten. Ze grijpen Marceline vast, een draait haar arm om en de andere geeft haar striemende meppen met zijn vlakke hand in haar gezicht, pijn doen zonder haar blijvend te schenden. Hortense kan het niet aanzien en springt op de rug van een van de twee maar die gooit haar af en met twee varen ze op haar, trappen en boksen erop los. Ze trappen op haar hoofd, haar borsten, haar buik, tussen haar benen tot ze niet meer beweegt. De klanten boven hebben de herrie gehoord, de deur naar de kamers gaat open en dicht, er klinken haastige voetstappen in de gang. De zware jongens zijn op hun hoede, ze knikken naar elkaar, een sein om op te hoepelen.

EEN BIKKER

Dit is een voorschotje, liefje. We komen

terug om onze zaken af te handelen.

Ze lopen alle twee naar buiten.

CUT

FADE-IN

INT.          KEUKEN         AVOND

ODIEL

(Odiel zit aan tafel achter een glas bier en

een grote boterham belegd met een plak kaas.

hij krijgt telefoon)

Allo. Francine? Subiet komen? Waarom?

Mijn hulp nodig? Loopt de Wc-pot over

of zo. Oké, ik ben daar in een wip.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.          GALAGZAAL        AVOND

FRANCINE

(laat Odiel binnen) We zijn overvallen.

MARCELINE

(zit aan een tafel te snikken, haar handen

voor haar dichtgemepte ogen)

HORTENSE

(ligt zwaar toegetakeld op de grond en houdt

haar beide handen tussen haar benen, ze heeft

bijna geen gezicht meer)

ODIEL

(wil haar overeind helpen maar ze huilt van de

pijn als hij haar aanraakt)

FRANCINE

(staat er verbijsterd op te kijken, zij is

gespaard gebleven)

ODIEL

Je had de politie en een ambulance

moeten oproepen.

FRANCINE

Ik zou dit liever willen stilhouden, kun

jij ze niet wegbrengen naar een dokter

en zeggen dat ze gevallen zijn.

ODIEL

Onnozele gans, en zeggen dat ze met

elkaar gevochten hebben. Wil ik ze naar

een veearts brengen? Als zij het niet

overleeft is het moord. Wat is hier

eigenlijk aan de hand?

FRANCINE

We zijn overvallen door twee mannen.

MARCELINE

Niet waar, zij zit er voor iets tussen,

ze heeft mij verkocht aan de mekken, ze

kwamen mij halen en Hortense is

tussengekomen.

FRANCINE

Marceline weet niet wat ze wil, hoe goed

ze het kan hebben, vijf keer meer

verdienen dan hier en een luxeleven,

niet meer wachten op een snul als die

Firmin. Dan hadden we deze bazaar niet

gehad.

MARCELINE

Als callgirl, ik had het door dat je mij

had doorverkocht, jij smerige teef, dat

wil ik niet, ik wil hier uit, ik zit al

veel te lang in dit leven. En ze komen

terug.

ODIEL

Wat ik hier allemaal moet horen. Laat

ze maar komen, ik verwittig de

burgemeester, dat is voor later, eerst

laten verzorgen. (kijkt naar Hortense,

schudt zijn hoofd) Ik breng jou en Hortense

naar de spoed.

FRANCINE

Daar gaan ze de politie erbij halen.

ODIEL

Reken maar, daar sta ik voor in.

Marceline kan op eigen kracht in de auto van Odiel, Hortense moet er met de hulp van Francine in gesleept worden. Ze kermt van de pijn.

CUT

FADE-IN

INT.            SPOEDOPNAME       AVOND

  

Verplegers leggen de twee vrouwen op een brits en beginnen ze uit te kleden. Odiel moet in de wachtzaal wachten.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.                WACHTZAAL            AVOND

EEN ARTS

Hebt u die twee vrouwen binnen gebracht.

Meer schrik dan erg voor de jongste,

twee blauwe ogen en een dikke lip, dat

geneest vlug, die zwellingen zijn zo

weer weg, de arm is licht gekneusd, je

mag ze mee naar huis nemen. Maar die

andere, dat ziet er lelijk uit, die

moet opgenomen worden. Ze krijgt een

pak hechtingen, ze heeft verscheidene

ribben gebroken en gekneusd en zal veel

pijn doorstaan als ze ademhaalt of zich

alleen maar beweegt en inwendig weten

we het nog niet, ze moet nog

doorgelicht worden.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.       EEN KAMER IN HET ZIEKENHUIS        AVOND

Twee politiemannen ondervragen Marceline en Odiel.

ODIEL

Ik was er het eerste bij maar heb niet

gezien wat er gebeurd is. Marceline

kan er meer over vertellen.

MARCELINE

Het is de schuld van Francine, die

kent die mannen, ze heeft mij aan

die smeerlappen willen verkopen.

POLITIEMAN

Een geval van gangsterdom op het

platteland. Het moest er een keer van

komen. Als het van mij afhangt krijgen

ze hier geen poot aan de grond.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.            AUTO           AVOND

Marceline zit naast Odiel in zijn auto. Marceline heeft pleisters op haar gezwollen gezicht en een verband om haar arm. Hij rijdt op de parking van rusthuis Zilverschoon.

ODIEL

Ik breng je niet terug naar de Zanzibar,

die varkens zijn in staat opnieuw binnen

te vallen en wat gebeurt er dan. Hier

houden ze een kamer vrij voor vrouwen op

de vlucht. (hij helpt Marceline uitstappen)

Hoofdverpleegkundige EMILY BOSMANS is nog van dienst

en komt Odiel tegemoet.

EMILY

Odiel, wat is er aan de hand.

ODIEL

Marceline hier is zwaar mishandeld door

een ruige bende in de Zanzibar ginds op

de steenweg. Ze is daar dienster. Een

dokter heeft haar in het ziekenhuis

verzorgd en ze moet niet opgenomen

worden. Ze wil of ze kan niet meer

terug naar de Zanzibar. Mag

Marceline naar de kamer voor

gevluchte vrouwen.

EMILY

Ja natuurlijk, waar is de anders kamer

voor.

ODIEL

Als je mij verder niet meer nodig

hebt rij ik terug naar het ziekenhuis.

(gaat naar zijn auto en vertrekt)

EMILY

(leidt Marceline naar de vluchtkamer) Ik

bel Victor Goethals van het O.C.M.W.

op om de papieren in orde te brengen

als het nodig is. Het is laat maar

die is altijd gereed om te helpen.

MARCELINE

Ik ken hem, die komt soms naar de

Zanzibar om de boeken van Francine

bij te houden. Ik wist niet dat er

hier een kamer is voor vrouwen op

de loop. Waar zou ik anders moeten

slapen hebben.

VICTOR

(komt de vluchtkamer binnen) Wat is er

aan de hand meisje. 

MARCELINE

Twee bruten uit het milieu zijn de

Zanzibar binnengevallen en ze dachten

mij zo maar mee te nemen. Daar zit

Rosse Francine voor veel tussen.

Hortense heeft voor mij gevochten als

een leeuwin, ze ligt nu zwaar geraakt

in het ziekenhuis, Odiel is bij haar.

Mag ik hier een tijd blijven tot ik

genezen ben.

VICTOR

En nog een tijd daarna. Hier ben je

veilig, al zou ik er 's nachts de

wacht bij moeten optrekken. Hier kan

dat gespuis je niets doen. Souteneurs,

die maken geen deel uit van de

mensensoort.

EMILY

Deze kamer hebben we te danken aan de

oude baron René de la Chooze.

VICTOR

 (V.O. en MONTAGE) Hof ter Wolvendonck

is een bakstenen gebouw uit de

negentiende eeuw dat een sprookjeskasteel

had moeten voorstellen. Het is nu

ingenomen door het rusthuis Zilverschoon.

Zilverschoon ligt in een groot domein,

met vijver, een plukje volwassen beuken

en paardekastanjes, twee grote lindebomen

die in het voorjaar heftig geuren en

naast ijverige bijen al even ijverige

theeplukkers aanlokken, een treurwilg aan

de vijver, aan de inrijpoort een erewacht

van zes oeroude eiken, een wandelpad met

banken omheen de vijver, aan de

buitenkant van dat pad bloemenheesters,

een aardeweg tot op de rivierdijk, alles

samen een lieflijk oord. Park en omgeving

voldoen ten volle aan de eisen van een

bejaardentehuis, het kasteel zelf is er

minder voor geschikt maar na

verbeteringswerken kan het ermee door.

Omdat Wolvendonck een nogal lugubere

naam was voor een huis waar oudjes wonen,

heeft het gemeentebestuur er Zilverschoon

van gemaakt. De meeste mensen denken dat

de naam zinspeelt op de zilveren haren en

op de schone oude dag van de ouderlingen

in het home, maar het is de volksnaam voor

de weinig opvallende plant potentilla

anserina, een ganzerik met geveerde, van

onder zilverwit behaarde bladen en gele

bloemen, die voorkomt op kweldergrond

zoals op de dijk vlakbij. Geen echt

toepasselijke naam want de plant wordt

in de natuurgeneeskunde gebruikt tegen

allerlei kwaaltjes, maar niet voor de

levensbedreigende aandoeningen waar

ze in Zilverschoon niet om verlegen

zitten, gaande van longemfyseem tot

longoedeem, van constipatie tot

schijterij en vele andere ongemakken,

vele daarvan dodelijk voor mensen van

boven de vijfenzeventig. De laatste

erfgenaam van het domein, wijlen

baron René de la Chooze, heeft bij

testamentaire beschikking het

landgoed geschonken aan het O.C.M.W.

onder voorwaarde er een tehuis voor

ouden van dagen van te maken, met

als toemaatje een opvanghuis voor

ongehuwde moeders die thuis zijn

weggejaagd, voor dakloze vrouwen en

vrouwen op de loop voor

mishandelingen van hun echtgenoot

of ander onguur volk.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.          GROTE ZAAL         DAG

In de grote zaal van rusthuis Zilverschoon is een hoekje ingericht als een kleine bar waar bezoekers een koffie, een frisdrank of een glas bier kunnen krijgen. Gilbert en zijn moeder Lena zitten aan een tafeltje met voor zich elk een glas bier. Marceline komt aarzelend naar de barhoek geslenterd en vraagt om een pils. Lena loopt naar het aanrecht en schenkt een flesje pils in een glas. Marceline neemt haar glas en gaat aan het tafeltje naast dat van Gilbert en Lena zitten. Gilbert kijkt tersluiks naar haar gezicht, ziet nog de vage resten geel en groen die ze met make-up heeft afgedekt.

LENA

(komt weer bij Gilbert zitten) Kijk wie we

daar hebben, Marceline van de Zanzibar.

Kom bij ons zitten meisje.

MARCELINE

(aarzelt even, neemt haar glas en trekt een

stoel bij)

LENA

Gilbert, dit is Marceline een

slachtoffer van de brutale overval

op de Zanzibar. Je had haar een

paar dagen geleden moeten zien. De

schoften die dat gedaan hebben

krijgen ze nooit te pakken, die

mogen ze gerust voor mijn ogen

castreren.

GILBERT

Moeder, niet zo luid, er zitten hier

nog mensen. Wie takelt nu een

aantrekkelijke vrouw zo toe.

LENA

Bandieten die op het geld van de kassa

uit waren.

MARCELINE

(geamuseerd) Ze hadden het meer op

vrouwen gemunt. Ze wilden mij meevoeren.

Ik heb het aan Hortense te danken dat

ik hier nu zit. Voorlopig veilig.

GILBERT

Is dat waar, juffrouw?

MARCELINE

(kijkt hem aan met ogen zo triest dat

Gilbert er even van opschrikt)

GILBERT

Wat scheelt er meisje. Ik lees in je

ogen dat je in je leven veel verdriet

is aangedaan.

MARCELINE

Dat kan niemand wat schelen.

GILBERT

Zeg dat niet, zeg dat nooit. Ik geloof

nog altijd dat er goede mensen zijn

die het verdienen gelukkig te zijn.

MARCELINE

Die wil ik dan wel eens ontmoeten.

LENA

Er zit er een tegenover jou aan tafel.

GILBERT

Moet ik nu schaapachtig lachen.

MARCELINE

(glimlacht)

LENA

Ze kan weer lachen.

VICTOR

(komt de zaal in, wordt opgehouden door Dolf

Malfait die hem wat vertelt. loopt tot bij

het drietal) Dolf had het weer over

de verborgen schat van het kasteel.

Hij is er van bezeten. Als hij

maar op eigen houtje geen

opgravingen begint. Ha, ik zie

dat je in goed gezelschap bent,

Marceline.

MARCELINE

Als jij het zegt, ik ken die mensen niet.

Ik ben oorspronkelijk niet van hier. Nu

is het etenstijd. (ze drinkt haar glas uit

en staat op)

VICTOR

Etenstijd voor de bejaarden en de logés,

niet voor ons. Ga je mee in het dorp

een glas drinken, Gilbert.

GILBERT

Ja, waarom niet.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.             CAFE               DAG

Victor en Gilbert zitten aan een tafel buiten het gehoor van de andere gasten.

VICTOR

Hoe lang ben je nu van Marianne weg.

En waar woon je nu.

GILBERT

Al meer dan een jaar. Ik woon op een

studio in Mechelen.

VICTOR

En alimentatiegeld?

            

GILBERT

Voorlopig niet. Ik denk dat Kamiel

Liebaert er niets wil voor doen en

Marianne, als het niet onder haar gat

gedaan wordt gebeurt er niets.

VICTOR

Ken je Marceline. Van in de Zanzibar

misschien.

GILBERT

Neen, ik ben daar nooit binnen geweest.

Was zij daar een hoer.

VICTOR

De Zanzibar is een bar met een slechte

reputatie in een dorp als Hellebeek.

Ik kwam er uit hoofde van mijn functie

op de gemeente. Marceline is geen hoer,

niet veel meer dan een animeermeisje

die nogal gewaagde solo's danst. Ze had

kennis met een vaste klant die beloofd

had haar mee te nemen maar hij heeft

haar laten zitten. Ik heb met Marceline

gepraat toen ze in heet vluchthuis is

opgenomen. Ik zal je haar geschiedenis

vertellen. Je haren zullen er recht

omhoog van staan, van meevoelen en van

woede, tenminste als je het hart hebt

van een mens.

GILBERT

Ik heb het hart van een eenzaat.

Iedere mens heeft hoe dan ook een

hart.

VICTOR

Dat zullen we dan maar aannemen,

maar het staat niet altijd op de

goede plaats. Marceline was een

meisje van achttien toen ze zich

liet verleiden door een nietsnut,

een onverlaat van het betere volk.

Beter tussen aanhalingstekens,

hoe kun je zo iemand beter noemen.

De verleider was een hondsvot en

zo is haar droeve geschiedenis

begonnen. Een uitstapje in de

natuur liep verkeerd af, het

onbenul maakte haar zwanger en ze

was verplicht te trouwen met die

schoft, het meest nog omdat zijn

betere familie geen oneer mocht

worden aangedaan, en dan bleek

achteraf wat een schorem dat

ventje was……

DISSOLVE

FADE-IN

INT.          GROTE ZAAL RUSTHUIS           DAG

GILBERT

(zit alleen aan een tafel achter een glas

bier)

MARCELINE

(komt de zaal binnen, gaat bij Gilbert zitten)

Is je moeder er niet.

GILBERT

Die is een kamer aan het opruimen.

Het kan wat duren voor ze langs komt.

Geen zin om een wandeling te maken

in het park. Het is een mooi park en

het is mooi weer.

MARCELINE

Ik ken het park. Het is een park

om tot rust te komen rond de vijver

met zijn eendjes.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.          PARK           DAG

GILBERT

Ik ben gisteren met Victor een glas

gaan drinken.

MARCELINE

Ik heb jullie zien vertrekken. Wat

wist hij te vertellen, over mij.

Jullie hebben zeker niet over

voetbal of politiek gepraat.

GILBERT

Victor heeft niets anders gedaan dan

over jou praten. Maar eer je mij hier

laat staan voor jut moet je dit weten:

ik ben weg van mijn vrouw, het was bij

haar niet meer te harden. Ik heb alles

achter mij gelaten en wil opnieuw

beginnen maar ik weet nog niet met wie.

MARCELINE

Dat had ik vroeger ook in mijn gedachten

na mijn eerste man. Ik ben ook een keer

getrouwd geweest, een keer, met een

vagebond van de ergste soort, dat heeft

Victor je wel verteld. Maar gaan we de

hele tijd praten over onze exen.

GILBERT

Als het van mij afhangt is mijn ex dood

en  begraven. Wat ga je doen als je dit

hier achter je laat, je  kunt hier

natuurlijk niet je hele leven blijven

wonen. Ik heb een kleine studio gehuurd

in Mechelen.

MARCELINE

Jij bent een snelle. Is dat een

uitnodiging?

GILBERT

Klinkt het zo?

MARCELINE

Hoe zou het anders kunnen klinken.

Maar ik ken je van binnen niet en

van buiten niet en van mijn leven

kun je iets weten maar niet van

mijn karakter. En ik heb een

dochter, maar die hebben ze mij

afgenomen, ik mag ze zelfs niet

meer zien wegens onzedig gedrag.

De rechter heeft niet eens naar

mij geluisterd.

GILBERT

Dat weet ik van Victor. Een mooie

geschiedenis. Ik heb een zoon die

ik niet meer wil zien, die mag mij

gestolen worden.

MARCELINE

Ik verlang naar mijn dochter, mijn

Elvire. Die is nu twaalf jaar

geworden, een groot meisje. Ik

vraag mij af of ze nooit naar

mij heeft gevraagd, ik weet niet

eens of ze een stiefmoeder heeft.

GILBERT

Daar kunnen we proberen achter te

komen. We leven in geen politiestaat

ik kan wat gaan rondneuzen in het

dorp waar je vandaan bent.

MARCELINE

Zou het niet beter zijn om er wat

meer tijd tussen te laten voor dat

we aan een nieuw avontuur beginnen.

GILBERT

Ik zie dit niet als een avontuur,

eerder een nieuw leven en ik vind

dat we geen tijd moeten verspillen

aan bezwaren en gepeins. We hebben

nog veel goeds in te halen. En als

het niet goed gaat staan we nog even

ver als nu.

MARCELINE

Met nog een teleurstelling er boven

op. Maar daar ben ik aan gewend

geraakt. Ik blijf hier nog zeker een

week, tot ik weer toonbaar ben en

onder de mensen kan komen.

GILBERT

Dat is misschien niet onverstandig,

een week is te overbruggen na al wat

we hebben meegemaakt, daar kan ik mij

bij neerleggen.

MARCELINE

Je denkt toch aan andere dingen dan

alleen maar seks.

GILBERT

Natuurlijk wel. Maar het hoort er

allemaal bij, als eten, drinken en

kleden.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.           STUDIO         AVOND

Marceline en Gilbert zitten aan een tafel met boeken en schriften voor zich.

GILBERT

Je hebt middelbare school gedaan, hebt

verstandelijke aanleg maar nog niet

veel ervaring in de administratie

opgedaan.

MARCELINE

Nog geen.

GILBERT

Die had ik ook niet en nu ben ik

chef van de boekhouding. Een ernstige

baan ligt binnen het bereik van

iedereen die middelbaar onderwijs

heeft gevolgd. Jij hebt er nooit in

geloofd dat je meer kon dan in een

winkel staan, al is dat op zich

geen oneerbaar beroep.

MARCELINE

Dat zeg jij. Met wat ik heb meegemaakt.

Eerst het bloemenkraam, dan de

groenteman, dan de lingeriewinkel.

GILBERT

Dat is verleden tijd. Ik zal je

schoolkennis wat bijwerken en proberen

je binnen te krijgen bij Sanifont waar

ik al jaren werk, nog door tussenkomst

van Liebaert, mijn schoonvader. Ik

hoop dat hij niet probeert mij daar

een voetje te lichten nu ik niet meer

bij zijn dochter ben, als afnemer van

Sanifont heeft hij daar relaties,

gelukkig is hij geen al te grote

afnemer maar je weet nooit hoe het

draait. Maar dan had hij al eerder

kunnen optreden. Er is nu een dame

opgestapt in mijn dienst en ik zou

je graag in haar plaats willen zien

komen.

MARCELINE

Ik zal hard werken om die baan te

krijgen. Het zou een heel ander

leven zijn.

GILBERT

Een beter leven. Een echt leven.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.          KANTOORRUIMTE      DAG

De boekhouding van Sanifont. De personeelsleden zitten achter hun desk te werken als Gilbert de kamer in komt.

GILBERT

Mag ik jullie voorstellen, Marceline

Heremans, ze begint hier vandaag als

hulpboekhoudster. Neem plaats achter

die desk die nog leeg staat naast

Mariette. Mariette heeft altijd veel

werk en je kunt beginnen met haar een

handje toe te steken, je collega zal

je wel de uitleg geven.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.          KANTOORRUIMTE      DAG

Gilbert en de rest van het personeel van de boekhouding,

nu met Marceline, zitten achter hun bureaus te werken. De

baas Fonteyne komt binnen en loopt tot bij Gilbert. Een

kort gesprek. Fonteyne vertrekt weer. Gilbert roept

Marceline bij zich.

GILBERT

De baas vraagt om bij hem op zijn

bureau te komen. 

MARCELINE

Vlieg ik buiten.

GILBERT

Waarom? Je hebt bewezen dat je kunt

werken. Ga nu maar, een baas wacht

niet graag.

MARCELINE

Hij zal toch geen oneerbare voorstellen

doen.

GILBERT

Dat weet je nooit. Grapje. Neen zotje,

zo is hij niet. Ga nu maar.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.         KANTOOR FONTEYNE          DAG

FONTEYNE

(zit achter zijn bureau-ministre. Marceline

komt voor hem staan) Ga zitten meisje. Ik

heb mij laten vertellen dat je goed

werk doet op de facturatie. Je kent

op die enkele maanden ons assortiment

installaties en onderdelen omzeggens

uit je hoofd. Een bewijs dat je goed

van aannemen bent. Bovendien heb je

een goed voorkomen, charme, ik zou

bijna het woord sex-appeal durven

gebruiken. Ik stel je dit voor: wil

je in de toonzaal werken om de

klanten te ontvangen en ook, wil je

aan de telefoon gaan zitten om de

bestellingen van de appendages op te

nemen van de loodgieters en

installateurs, kortom wil je op de

commerciële afdeling komen werken.

MARCELINE

Ik heb nog nooit zo iets gedaan,

meneer.

FONTEYNE

Dan wordt het tijd dat je er mee

begint.

MARCELINE

Ik zal mijn best doen, meneer. Mij

uitsloven.

FONTEYE

Je best doen is al meer dan genoeg.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.           HUISKAMER       AVOND

Marceline en Gilbert komen binnen. Gilbert omhelst Marceline.

GILBERT

Felicitaties met je bevordering.

MARCELINE

Nu sta ik weer in een winkel.

GILBERT

Sanifont stelt wel wat meer voor dan

een lingeriewinkel. En Fonteyne zal

je niet lastig vallen, zo is hij niet.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.           TOONZAAL BADKAMERS        DAG

Marceline is in gesprek met een heer, een klant die een badkamer wil kopen. Hij knikt dat het in orde lijkt te zijn.

MARCELINE

Als meneer zijn keuze heeft gemaakt

kunnen we de bestelbon opmaken. Komt

u mee.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.           KANTOOR FONTEYNE        DAG

Marceline introduceert de klant bij de baas en gaat weer buiten.

KLANT

Aantrekkelijk vrouwtje. Ferme buste,

opmerkelijk kontje, die is niet bij

de levering inbegrepen?

FONTEYNE

(bekijkt de klant hoofdschuddend) Neen

meneer, jammer voor u. Ik heb ze uit

de boekhouding geplukt en in de

toonzaal gezet en daar heb ik nog

geen ogenblik spijt van gehad, ze

kent haar vak, weet waarover ze

praat.

KLANT

Het was een grapje, meneer Fonteyne.

FONTEYNE

Dat weet ik wel meneer, ik moet het

bijna dagelijks horen.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.            HUISKAMER        AVOND

Marceline en Gilbert hebben gedaan met het avondeten en ruimen de tafel af.

MARCELINE

Je hebt van mij een gelukkige vrouw

gemaakt. Mijn enige wens blijft mijn

dochter Elvire terug te mogen zien.

Ik ben nu een deftige burgervrouw.

En om er nu nog eentje te krijgen,

daar is het te laat voor.

GILBERT

Wat we alvast kunnen doen is op

verkenning gaan om te zien waar ze

nu woont, wat ze doet, hoe ze er

uitziet. En proberen met haar te

praten.

MARCELINE

Dank u Gilbert. (grijpt Gilbert om zijn

middel) Ik hou zoveel van je, wat hebben

ze jou toch aangedaan.

GILBERT

 Wat heeft het leven jou aangedaan. Dat

 was  allemaal veel erger. (ze kussen elkaar innig)

MARCELINE

Ik geloof meer dan ooit dat er goede

mensen zijn, maar er zijn ook slechte

mensen. Odiel is een goed mens, Victor

is een goed mens, Paul was een slechte

mens, Firmin is een slechte mens. En

Marianne is misschien half-en-half,

goed noch slecht. Ze heeft niets

gedaan om je onderhoudsgeld te

doen afdokken.

GILBERT

Ik geloof eer dat haar vader Kamiel er

voor iets tussen zit. Die is niet

willen optreden voor zijn dochter, zelf

is ze er te vadsig voor om uit te zien

hoe ze het aan boord moet leggen en

Cliff is een onbenul, dat kan mijn

zoon niet zijn. De knul heeft een baan

bij zijn grootvader in de zaak. Pakjes

wegzetten en zien niet te veel in de

weg te lopen, meer kan hij niet.

MARCELINE

Je hebt geen hoge hoed op van je

gezinsleden.

GILBERT

Ik ben niet goed, ik ben braaf, veel

te braaf en daar hebben ze van

geprofiteerd, ook Kamiel die wist

dat hij mij opzadelde met een dochter

die zwanger was voordat ik haar had

aangeraakt.

MARCELINE

Ik zou nooit van jet goedheid profiteren.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.            VOORZIJDE WONING        DAG

Marceline en Gilbert staan in het voortuintje van een huis dat ze samen in ogenschouw nemen.

MARCELINE

Wie had ooit durven dromen dat ik een

hypotheek zou afbetalen op een eigen

huis.

GILBERT

Een mooi en niet te groot huis, maar

we zijn met twee en in onze branche

slaat een crisis nooit heel hard toe.

We blijven vast werk hebben tot aan

ons pensioen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              WOONKAMER           AVOND

Marceline en Gilbert zitten elk aan een kant van de tafel, Marceline zit een boek te lezen, Gilbert zit te schrijven.

MARCELINE

Wat schrijf je?

GILBERT

Je moest eens weten hoe los en vrij

ik me voel nu ik kan schrijven zonder

dat iemand die ik niet meer bij naam

wil noemen mij belachelijk maakt. Ik

heb een verhaal geschreven, wil je

het lezen. Met je middelbare studies

moet je tot oordelen bevoegd zijn.

 MARCELINE

Ben je niet bang dat ik het goed vind

omdat jij het geschreven hebt.

GILBERT

Bang en blij. Een grootmeester van de

Nederlandse letteren zal ik nooit

worden, maar als ik ooit enige

naambekendheid zou krijgen dan liever

niet na mijn dood

FADE-OUT

FADE-IN

INT.             WOONKAMER             AVOND

MARCELINE

(houdt een bundeltje A4 bladen in een

hand) Ik vind het een goed verhaal.

Vlot geschreven, een goede

openingszin die de lezer dwingt

om verder te lezen.

GILBERT

Als het goed is voor jou is het ook

goed voor mij. Dank voor je steun,

het is ooit anders geweest. Nu zou

het ook voor een uitgever goed

moeten zijn.

MARCELINE

Een uitgever heb ik bij mijn weten bij

Fonteyne nog niet over de vloer gehad,

ik kan hem dus niet een verhaal

aanpraten samen met een badkuip. Hem

verlokken met een goed verhaal, niet

met mijn glimlach.

GILBERT

Dat zou ik niet willen en zeg zo iets

niet Marceline, nu we elkaar zo

gevonden hebben. Ik kan er mee leven

dat mijn werk niet wordt uitgegeven.

Als ik maar aan tafel kan gaan zitten

en in alle rust te schrijven. Voor de

een is scheiden een bron van verdriet,

voor de andere een bron van vreugde,

opflakkering en ontbolsteren. Sinds ik

met jou woon ben ik een andere mens

geworden. Vroeger deed ik er op kantoor

met duivels plezier een uurtje of twee

bovenop, om reden dat ik de uren bij

mijn gezin zoveel mogelijk wenste te

beperken, nu kunnen ze mij kwart over

vijf nog zelden op de zaak doodslaan,

wij rijden samen naar de zaak en komen

samen thuis, is dat geen zegen.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.               WOONKAMER           AVOND

GILBERT

Marceline, ik heb vandaag met de

Zanzibar gebeld en de waardin aan

de lijn gekregen, hoe heette ze

ook weer.

MARCELINE

Rosse Francine.

GILBERT

Ik heb mij niet bekend gemaakt maar

toen ik vroeg of zij nog van die

mekken had gehoord die haar meisjes

bont en blauw hadden geslagen moet

het tot haar hebben doorgedrongen

dat ze sprak met iemand die

Marceline of Hortense heeft gekend.

Maar ze kan er geen vermoeden van

gehad hebben wie ze aan de lijn had.

Ze maakte haar beklag dat ze zonder

diensters zat, dat Marceline een

van haar beste meisjes een kans had

laten liggen, ze kon toch een

escortemeisje geweest zijn en

tegelijk een dikke vriend hebben of

een rijke aan de haak slaan, waar

ging de wereld naartoe. Toen vroeg

ze waar ik woon en ik heb haar voor

de lol het adres en het

telefoonnummer van de primaat van

Mechelen gegeven. Hoe ze haar daar

onthaald hebben weet ik niet.

MARCELINE

Je moet dat niet meer doen, Gilbert,

ik wil geen woord meer horen over de

Zanzibar.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.               PARK RUSTHUIS               DAG

Lena Dewit en Gilbert wandelen in het park.

GILBERT

Moeder, jij hebt hier jaren gewerkt,

voel jij je thuis in rusthuis

Zilverschoon als hoe zou ik het

zeggen, als eregast.

LENA

Ik heb hier veel vroeger nog gewerkt

bij de baron toen die nog leefde, maar

niet lang. Voor mij moeten ze nog niet

zorgen. Ik steek zelf nog meer dan een

handje toe.

GILBERT

Met je zilvergrijze haren ben jij de

mooiste van het rusthuis en je draagt

ertoe bij de naam van het tehuis nog

toepasselijker te maken. Moeder, met

Marceline ...

LENA

Je kunt over haar niet zwijgen. Dat is

goed.

GILBERT

Ze gaat boven alles moeder, maar nog

net niet boven jou. Marceline zou haar

kind willen terugzien, terug krijgen

als dat maar een beetje zou kunnen.

Een kind krijgen van mij zit er niet

meer in.

LENA

Ik wist niet dat Marceline al een kind

heeft, dat heb je mij nooit verteld.

GILBERT

Het is nooit ter sprake gekomen. Ze

heeft een meisje van haar eerste man.

Ze hebben haar dat kind afgenomen en

toen dat gebeurde heeft ze op het punt

gestaan zelfmoord te plegen.

LENA

Ze heeft haar kind dus nooit achter

gelaten.

GILBERT

Het is haar afgepakt.

LENA

Dat betekent dat jij iemand gevonden

hebt die Marianne tien keer waard is,

hou ze in ere, wat ze ook mag hebben

doorstaan. Als iedereen zijn eigen

lot kon bepalen, zouden wij allemaal

rijke prinsen en prinsessen zijn, of

Adam en Eva in het aards paradijs.

GILBERT

Een gesprek met jou doet mij altijd

deugd, van toen jij nog bij Liebaert

diende en ik na de school daar op

jou mocht wachten. Je hebt het met

Marianne zien aankomen, maar ik

wilde niet luisteren, liefde is

blind, ogen hebben en niets zien,

als een mol.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.                WOONKAMER    AVOND

INSERT: Ingelijste spreuk:

Daar alleen kan liefde wonen

daar alleen is het leven zoet

waar men stil en ongedwongen

Alles voor elkander doet.

GILBERT

Mag ik je wat vragen.

MARCELINE

Wil je al naar bed, het is nog vroeg.

GILBERT

Met jou wil ik altijd naar bed,

zoals jij je geeft alsof het de

laatste keer wordt, een beurt kan

men niet sparen voor later zoals

geld en ik heb nog veel achterstand

in te halen. Met jou ben ik gewoon

gelukkig al weet ik dat niet te

beschrijven.

MARCELINE

Wat wilde je eigenlijk vragen.

GILBERT

Wanneer gaan we er werk van maken om

Elvire te zien te krijgen. Ik kan

beginnen met in je dorp wat rond te

kijken terwijl jij bij je ouders op

mij wacht.

MARCELINE

Ik mocht in haar buurt niet komen. Dat

was hard voor mij. Als jij gaat ga ik

met je mee.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.         CAFE IN DORP MARCELINE       DAG

Marceline en Gilbert zitten in de gelagzaal van een café. De waardin komt bij hen staan.

WAARDIN

Kan het zijn dat ik je ken. Ben jij

niet Marceline van Irene die vroeger

winkel heeft gehouden daar achter de

kerk. Dat is jaren geleden. Waar heb

je gezeten. Heb je geen dochter die

bij Renaat en Liesbeth De Coster is

grootgebracht. Je was ineens weg. De

mensen hebben er toen veel over

gepraat, ze zeggen dat je hier

iedereen aan zijn lot hebt

overgelaten, ook je dochter. Maar bij

haar oma en opa was ze goed.

MARCELINE

En de vader? Paul?

WAARDIN

Met Paul was niets aan te vangen.

Een jaar of tien, twaalf geleden

kwamen de jonge mannen hier veel

bijeen in ons café. Tot ze een

vrouw gevonden hadden. Niet Paul.

Opeens zagen we hem niet meer

en na een half jaar of zo kwam

hij terug als militair. Hij was

beroepsmilitair geworden,

korporaal of zo. Mijn man zegt

dat hij geen trap onder zijn gat

waard was.

MARCELINE

Hij is de vader van mijn kind.

WAARDIN

Als ik vrank mag zijn, waarom heb

jij je kind in de steek gelaten?

MARCELINE

Ik heb haar niet in de steek gelaten,

ze is mij afgepakt, ik mocht haar

niet meer zien. Ze was vier jaar.

Opa De Coster kon de rechter naar

zijn hand zetten. Woont De Coster

nog altijd in de villawijk.

WAARDIN

Ja. Hij komt hier bijna elke zondag

na de hoogmis met zijn vrouw en

kleindochter een glas drinken.

MARCELINE

Hoe is die kleindochter.

WAARDIN

Een lief en beleefd meisje en altijd

zeer mooi gekleed. Ze gaat al naar

school in Mechelen. Waarom ga je haar

niet eens bezoeken. Ze zullen je daar

niet van het hof jagen, zeker de

vrouw niet. En het kind zal zeker al

naar haar moeder hebben gevraagd.

FADE-OUT

FADE-IN

EXT.                 VILLA            DAG

De auto van Gilbert stop op de oprit. Gilbert en Marceline stappen uit en Gilbert belt aan de voordeur. Liesbeth komt

open doen. Ze kijkt even aandachtig naar Marceline en herkent haar.

LIESBETH

Marceline?

MARCELINE

Ik ben hier met mijn vaste levensgezel

Gilbert. Hij is chef boekhouder en ik

ben chef van de toonzaal in hetzelfde

bedrijf. Ik werk al lang niet meer in

de horeca. Als u dat gerust mag

stellen. Paul is toch hier niet, want

dan ga ik weg. Is Elvire thuis.

LIESBETH

Renaat is haar gaan ophalen aan de

bushalte. Ze gaan elke minuut thuis

komen. Kom binnen.

Ze volgen Liesbeth naar het salon en gaan zitten.

LIESBETH

Iets drinken? (zet de drankjes neer die ze

gevraagd hebben) Elvire wordt wat ouder en

ze begint naar haar moeder te vragen.

MARCELINE

Ha, en wat zeggen jullie dan. Dat ik

dood ben. Dat ik een onwaardige moeder

ben die in een bordeel werkt zul je

haar zeker niet verteld hebben. Het

was trouwens geen bordeel, het was

een gelegenheid waar mannen die vreemd

gaan met hun geliefde een kamer huren

voor een halve dag. Ik was alleen maar

dienster.

LIESBETH

Ik heb je altijd verdedigd maar

Renaat met zijn eer van de familie.

MARCELINE

Mooie eer met iemand als Paul. Die

is de oorzaak van alle ongelukken

die mij overkomen zijn. Maar kom,

we zijn niet naar hier gekomen om

ruzie te maken maar om Elvire te

zien.

LIESBETH

En haar mee te nemen.

GILBERT

Ze heeft even veel rechten als de

vader. Of is die altijd de ideale

vader geweest.

LIESBETH

Nee, dat is hij nooit geweest. Maar

mijn man zal zich verzetten. Hoewel,

wij worden ouder en een jong meisje

als Elvire heeft jonge ouders nodig.

Is je vriend bereid Elvire mee op

te voeden.

GILBERT

Als dat niet zo was zou ik hier niet

zitten.

LIESBETH

Ook als ze een onmogelijk karakter

heeft.

GILBERT

Ook dan.

Een auto stopt op de oprit, voetstappen zijn te horen op het pad en dan rond het huis. Langs de achterdeur komen ze binnen.

STEM VAN ELVIRE

Oma, wie zijn die bezoekers. (ze loopt

de kamer in en kijkt verwonderd naar

Marceline)

MARCELINE

(is recht gaan staan) Je herkent mij niet

meer. Je was vier jaar toen ze jou van

mij hebben afgepakt.

ELVIRE

Moeder?

RENAAT

Wie geeft u het recht hier binnen te

komen en dat kind in de war te brengen.

MARCELINE

Het recht dat elke moeder heeft om haar

kind te zien en groot te brengen.

RENAAT

Hebt u al een advocaat aangesproken.

ELVIRE

Mag ik er zelf niet over beslissen bij

wie ik wil wonen.

RENAAT

Neen, want je bent nog minderjarig.

GILBERT

Kunnen wij dit niet in der minne regelen.

Laat Elvire kiezen. Om te beginnen een

paar dagen bij ons komen logeren om ons,

haar moeder, opnieuw te leren kennen.

LIESBETH

Elvire?

DLVIRE

Dat zou fijn zijn. Ik ben mijn moeder

nooit vergeten, ook niet de weken die ik

hier heb liggen huilen en om jou te

roepen.

RENAAT

Goed dan. We zullen beginnen met die

bezoeken van Elvire en zien hoe het

afloopt voor dat we naar de rechter

stappen om de vroegere regeling

ongedaan te maken. Als ze maar niet

naar een andere school moet.

DISSOLVE

FADE-IN

INT.            KAMER RUSTHUIS                DAG

Gilbert bezoekt zijn moeder die op een stoel bij het venster zit.

GILBERT

Nu je een kamer hebt in Zilverschoon

zal je huis moeten worden leeggemaakt

om het verder te verhuren. Tor de

huisbaas heeft mij er over

aangesproken.

LENA

Het kan niet anders. Ik heb alles

meegenomen wat ik kont meebrengen.

Veel plaats heb ik hier niet. Kun

jij er voor zorgen dat het leeg

gemaakt wordt, ik zou het niet

kunnen aanzien.

FADE-OUT

FADE-IN

INT.              WOONHUIS VAN LENA             DAG

Het huis in de dorpskom van Hellebeek waar Lena, de moeder van Gilbert, gewoond heeft tot haar opname in Zilverschoon, wordt leeggemaakt. Gilbert is samen met Marceline aanwezig. Hij kijkt uit naar wat hij wil behouden en komt uit op een buis met deksel. Hij doet de buis open en haalt de handboog van zijn vader te voorschijn. 

GILBERT

Vader is wipschutter geweest, dat

herinner ik mij nog. Elke zondag trok

hij er op uit, lang geleden was dat

een sport met veel aanhangers. Vader

heeft deze boog achtergelaten toen

hij naar Duitsland trok in vrijwillige

arbeidsdienst. Dit is mijn erfdeel,

ik neem het mee naar huis.

MARCELINE

Wipschieting wat is dat eigenlijk.

GILBERT

Gaaischieten. Op een soort grote vork

worden gaaien of kunstvogels gezet.

Dat kan een liggende wip of een

staande wip zijn.

MARCELINE

Dat wil ik wel eens zien.

GILBERT

(kijkt in het etui) Kijk, er zitten

nog pijlen in, waarom wagen wij het

niet eens.

FADE-OUT

FADE-IN

In een zaaltje achter een café staat een liggende stand voor gaaischieten opgesteld. Met een riem over zijn schouder draagt Gilbert het etui met de boog van zijn vader mee. Marceline en Elvire vergezellen hem. Hij laat zich inschrijven aan een tafel. Andere deelnemers kijken naar Gilbert als hij zijn boog uit de buis haalt en schieten in de lach. De boog van Gilbert is een gewone handboog die in twee stukken in de buis is opgeborgen. Hij monteert de twee stukken en ziet om zich heen de schutters met hun moderne bogen, ultraverfijnde tuigen met drievoudige pees, een vizier en tegengewichten, echte schiettoestellen van Japanse makelij.

GILBERT

Zie je dat Marceline, we staan een

halve eeuw achter, we maken ons hier

belachelijk.

MARCELINE

Dat heb ik gezien. Maar we geven het

niet op en kopen een moderne boog,

daar kunnen we alle twee mee schieten

vragen wat een tuig ons zal kosten.

(spreekt een schutter aan) Meneer, wat

kost een boog zoals deze.

SCHUTTER

De mijne mevrouwtje heeft meer dan

twintig duizend frank gekost. Neem

dat eens in je handen en trek eens

aan de pees.

MARCELINE

(neemt de boog aan en probeert) Oei, dat

gaat vanzelf. Ik kreeg onze boog

bijna niet aangetrokken.

SCHUTTER

Zonder moeite trek je vele kilo's

meer dan op dat oude ding van jullie.

Stook het op of probeer het te

verkopen als antiek.

ELVIRE

Dan kan ik er ook mee schieten. Ik

wil olympisch kampioene worden.

GILBERT

Wie aan competitiesport doet moet

ambitie hebben.

MARCELINE

Mijn dochter niet te veel over het

paard tillen. Alstublieft.

FADE-OUT

FADE-IN

MONTAGE

Marceline, Elvire en Gilbert nemen deel aan vele schietingen op de hoge of staande wip. Elvire haalt dikwijls een gaai of meer gaaien naar beneden, meer dan eens de oppergaai. Ze verwerft de titel van koningin als beste schutter van het seizoen. Ze zien er alle drie stralend gelukkig uit.

ELVIRE

Gaaien schieten is geen olympische sport.

Een titel van koningin zegt niet veel.

MARCELINE

Jij bent onze koningin, is dat niet

genoeg.

ELVIRE

Die ben ik ook bij oma. Maar ik ben

liever hier, moeder, moeke.

GILBERT

Ik zal er eens achter horen waar er

een club is voor doel schieten. Maar

ik blijf gaaien schieten, zonder jou

kan ik misschien eens koning worden

of zelfs keizer.

MARCELINE

Meer mogen we niet verlangen.

FADE-OUT

_____________________________________________________